Εμφύλιος στα Εξάρχεια με αφορμή έναν έρανο!

Όλα ξεκίνησαν όταν μια ομάδα νεαρών αυτόνομων πήρε την πρωτοβουλία να συγκροτήσει ταμείο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες των επεισοδίων, ώστε να συγκεντρωθεί το αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό που έπρεπε να καταβληθεί ως εγγύηση για να αφεθούν ελεύθεροι… Άρχισαν, λοιπόν, να γυρνάνε από μαγαζί σε μαγαζί και να ζητούν οικονομική βοήθεια από τους καταστηματάρχες!
Και εκείνοι, φυσικά, έδωσαν τον… οβολό τους. Άλλοι γιατί ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν και άλλοι επειδή τους συμφέρει να τα ‘χουν καλά με τους αναρχικούς για να λειτουργούν απρόσκοπτα οι επιχειρήσεις τους. Άλλωστε, τα πιο πολλά από τα καταστήματα της περιοχής χρωστούν την… πελατεία τους στον χώρο των αναρχικών!
Στον ασυνήθιστο αυτόν έρανο συμμετείχαν και απλοί περαστικοί, που είδαν την εκδήλωση συμπαράστασης και προθυμοποιήθηκαν και αυτοί να βοηθήσουν, ώστε να μη βρεθούν στη φυλακή νέα παιδιά. Ως εδώ καλά… Όμως η πρωτοβουλία των αναρχικών «σκόνταψε» σε μια αυτοσχέδια κάρτα που έδιναν εν είδει απόδειξης σε όσους πρόσφεραν χρήματα. Η κάρτα έφερε την υπογραφή «Αυτόνομοι Αναρχικοί του Συνδέσμου Αναρχικών Εξαρχείων».
Η υπογραφή στο… μπιλιέτο πυροδότησε έντονες και ποικίλες αντιδράσεις στον ευρύτερο χώρο των αντιεξουσιαστών. Πρώτοι αντέδρασαν οι παλιοί αναρχικοί, που θίχτηκαν, επειδή δεν είχαν ενημερωθεί για την πρωτοβουλία, αλλά και επειδή αυτοί που συγκέντρωναν τα χρήματα οικειοποιήθηκαν έναν όρο («Αυτόνομοι Αναρχικοί») που αφορά όλο τον χώρο. Ένας τρίτος λόγος ήταν η χρησιμοποίηση της λέξης «Σύνδεσμος», μία «ετικέτα» που δεν ταιριάζει σε ένα κίνημα το οποίο -πολιτικά και κοινωνικά- στρέφεται ενάντια σε κάθε μορφή οργάνωσης!
Από την άλλη πλευρά, βρέθηκαν αυτοί που κατηγόρησαν τους οργανωτές του εράνου ότι λειτούργησαν με τη λογική των… «νονών» της νύχτας, οι οποίοι είναι παραδοσιακοί εχθροί του κινήματος των Εξαρχείων! Αν και δεν υπήρξαν καταγγελίες ότι προσπάθησαν να πουλήσουν «νταβατζιλίκι» ή «τσαμπουκά» στα μαγαζιά, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι καταστηματάρχες δεν τόλμησαν να αρνηθούν τη συνεισφορά τους, από φόβο μήπως υποστούν ό,τι υφίστανται τα καταστήματα της οδού Στουρνάρη, δηλαδή ζημιές από μολότοφ και πέτρες κάθε φορά που συμβαίνουν επεισόδια!
Ένα ακόμη επιχείρημα όσων διαμαρτυρήθηκαν για τον έρανο ήταν ότι είχε ήδη συγκεντρωθεί κάποιο χρηματικό ποσό από τους συντρόφους των συλληφθέντων, όπως γίνεται κάθε φορά σε τέτοιες περιπτώσεις. Άρα δεν υπήρχε λόγος να επεκταθεί η πρωτοβουλία στα καταστήματα… Μάλιστα άφησαν αιχμές ότι οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας μπορεί να ήταν προβοκάτορες ή «ρουφιάνοι» της Ασφάλειας και να οικειοποιήθηκαν μέρος του ποσού που συγκέντρωσαν και απέδωσαν στους δικηγόρους των συλληφθέντων! Απέφυγαν, πάντως, να το πουν ανοιχτά…
Έστω και ως υπόνοια, πάντως, η αιχμή δεν πέρασε απαρατήρητη από τους αυτοαποκαλούμενους «Αυτόνομους Αναρχικούς» και παραλίγο θα ξεσπούσε… εσωτερικός πόλεμος στον αντιεξουσιαστικό χώρο! Χάρη στην επέμβαση κάποιων πιο ψύχραιμων -και σεβαστών σε όλους- παλιών αναρχικών η κατάσταση εκτονώθηκε τουλάχιστον για λίγο. Όμως τίποτε δεν τελείωσε… Οι «κατηγορούμενοι» πέρασαν στην αντεπίθεση μέσα από την ιστοσελίδα του αναρχικού κινήματος στο Ίντερνετ, όπου άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους αλλεπάλληλα μηνύματα.
Άλλα από αυτά, γραμμένα σε οργισμένο ύφος, απευθύνονταν προς τους «κατήγορους» με χαρακτηρισμούς όπως «αηδιαστικοί», «ψευτοηθικολόγοι», «τσιγκούνηδες», «αυτοαποκαλούμενοι» και «δήθεν αναρχικοί», κατηγορώντας τους παλιούς θαμώνες των Εξαρχείων ότι εκφράζουν «τα δήθεν υψηλά αισθήματα αλληλεγγύης για τους διωκόμενους αγωνιστές» με τη σχεδόν ανύπαρκτη συνεισφορά των πέντε ευρώ! Άλλοι δήλωναν ότι «έχουν αηδιάσει από τη δήθεν ηθική κάποιων αυτοαποκαλούμενων επαναστατών των ομάδων και συλλογικοτήτων»! Κάποιοι περισσότερο χαμηλών τόνων επιχείρησαν να εξηγήσουν ότι η κάρτα με την υπογραφή «Σύνδεσμος Αναρχικών Εξαρχείων» δινόταν για να γίνει σαφές ότι δεν επρόκειτο για μια ομάδα που απλώς μάζευε χρήματα από μαγαζιά, αλλά είχε συγκεκριμένο σκοπό.
Ωστόσο, ενώ όλα έδειχναν ότι η εσωτερική διαμάχη θα έπαιρνε τέλος μόλις ηρεμούσαν τα πνεύματα, ένα ανώνυμο ηλεκτρονικό μήνυμα που «περνούσε γενεές δεκατέσσερις» τους παλιότερους αναρχικούς τίναξε τα πάντα στον αέρα, με μια φράση που έμοιαζε ταυτόχρονα προειδοποίηση και απειλή:
«Πάνε, όμως, τώρα αυτά που ξέρανε οι “αυτοαποκαλούμενοι” αναρχικοί… Τώρα μας προέκυψε ο Σύνδεσμος των Αληθινών Αναρχικών Εξαρχείων που θα αφήνει το μπιλιέτο του στα μαγαζιά και θα τα παίρνει, γιατί τα χρειαζόμαστε και θέλουν να μας τα δίνουν από μόνοι τους, αφού, ως γνωστόν, τρέφουμε μια βαθιά αγάπη κι απέραντη εκτίμηση ο ένας για τον άλλον…»!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η υπόθεση του εράνου έχει αποδειχθεί… βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του αντιεξουσιαστικού χώρου. Τα Εξάρχεια έχουν χωριστεί στα δύο, η έννοια της συλλογικότητας έχει χαθεί και κανείς δεν ξέρει πώς και πότε θα αντιδράσει η κάθε πλευρά! Και φυσικά αυτοί που… τρίβουν τα χέρια τους με αυτές τις εξελίξεις είναι οι αστυνομικοί, οι οποίοι πιστεύουν ότι επίκειται διάσπαση στον αναρχικό χώρο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει συνεννόηση και συντονισμός για τυχόν νέα επεισόδια!