Τρεις θέσεις στο ΠΑΣΟΚ
Η αξιωματική αντιπολίτευση, αν και έχει βάλει στην «πρώτη γραμμή» την οικονομία (ανάπτυξη, ακρίβεια κ.ά), ωστόσο όχι μόνο δεν έχει δώσει μέχρι τώρα κάποια στοιχεία εναλλακτικής πρότασης στον κρίσιμο αυτόν τον τομέα, αλλά φαίνεται ότι στο εσωτερικό του κόμματος αντιπαλεύουν τρεις τουλάχιστον τάσεις για την πολιτική στην οικονομία και ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί να κρατήσει για την ώρα τις ισορροπίες, ώστε να αποφευχθούν εσωκομματικές εντάσεις και τριβές.
Όπως σημειώνουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κάποια στιγμή και μάλιστα άμεσα ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει για την οικονομία και να προχωρήσει, έστω και μέσα από εντάσεις. «Ο κόσμος περιμένει από μας, όχι μόνο κριτική, αλλά και προτάσεις», υπογραμμίζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και αναρωτιούνται αν τελικά θα προχωρήσει άμεσα η επεξεργασία και η σύνταξη θέσεων του ΠΑΣΟΚ για την οικονομία.
Το θέμα είναι πώς θα συγκεραστούν οι διαφορετικές απόψεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ για το μείζον θέμα της οικονομίας.
Κατ’ αρχάς υπάρχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που επιμένει σε μια σκληρή γραμμή έναντι της κυβέρνησης στα θέματα της οικονομίας και στα ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους. Άποψή του είναι ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι επικριτικό και αρνητικό απέναντι στην κυβέρνηση, για τα θέματα, προκειμένου να επιταχυνθεί η κυβερνητική φθορά, ανεξαρτήτως αν οι θέσεις που τώρα θα λάβει το ΠΑΣΟΚ θα του δημιουργήσουν πρόβλημα αργότερα όταν θα κληθεί να διαχειρισθεί τις τύχες της χώρας.
Μια άλλη άποψη, γύρω από την οποία κινούνται κάποια στελέχη που άλλοτε συγκροτούσαν το εκσυγχρονιστικό μπλοκ (Α. Διαμαντοπούλου, Μ. Χρυσοχοΐδης κ.ά.), επιμένει σε μια «ρεαλιστική και πιο λογική γραμμή» στην οικονομία. Δηλαδή να μην είναι ιδιαίτερα έντονες οι αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ έναντι μέτρων που λαμβάνει ή θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση, έστω και αν θίγουν κεκτημένα των εργαζομένων. Και αυτό γιατί θα πρέπει να φορτωθεί τα «δύσκολα και τα επώδυνα» η ΝΔ, ώστε αν έλθει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση να έχει λιγότερα αγκάθια να αντιμετωπίσει στην οικονομική και την κοινωνική πολιτική. Επιπροσθέτως εκτιμούν πως δεν θα πρέπει να καλλιεργηθεί μια «κουλτούρα» κοινωνικών συγκρούσεων, γιατί θα την βρει μπροστά του το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, αφού πολλά μέτρα (ασφαλιστικό, εργασιακά κ.ά), είναι απαίτηση και της ΕΕ και άλλων μεγάλων διεθνών οικονομικών οργανισμών.
Υπάρχει τέλος και ένα τρίτο ρεύμα, στο οποίο συναντώνται παλιοί «γεννηματικοί», συνδικαλιστές, στελέχη της άλλοτε «εσωκομματικής αντιπολίτευσης», αλλά και κάποια νεότερα στελέχη που στήριξαν τον Γιώργο Παπανδρέου και εκτιμούν πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει μια «αριστερόστροφη – προοδευτική» πολιτική στην οικονομία. Εκτιμούν πως ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει άλλο μονεταριστικές και περιοριστικές πολιτικές και πως αν αυτήν τη φορά το ΠΑΣΟΚ δεν προχωρήσει σε μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, θα καταρρεύσει.