• Τι κρύβει το αύριο για το ΚΚΕ μετά την απώλεια του ιστορικού ηγέτη της Αριστεράς
Η απώλεια του επιτίμου προέδρου του κόμματος λες και ενίσχυσε την πίστη της ηγεσίας στην ορθότητα των επιλογών της τα τελευταία χρόνια. Για την πίστη, βέβαια, στην ιδεολογία του κόμματος ούτε λόγος να γίνεται, αφού αυτή ακριβώς η αταλάντευτη πίστη του Χαρίλαου Φλωράκη ήταν η μεγάλη του παρακαταθήκη, όπως έλεγαν τις τελευταίες ημέρες τόσο η ηγεσία όσο και τα απλά μέλη του κόμματος που έσπευσαν κατά χιλιάδες στον Περισσό.
Ζητήματα ταμπού
Μάλιστα και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος δεν δίστασε να θίξει και ζητήματα «ταμπού» όπως η «πλατιά ολομέλεια της ΚΕ» το 1990 και το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1991). Στην ανακοίνωσή της για τον θάνατο του Χαρίλαου Φλωράκη υπερθεμάτισε στη συμβολή του εκλιπόντος κόντρα «σε εκείνους που μεθόδευαν τη διάλυσή του με τη βοήθεια και την παρασκηνιακή συμμετοχή αστικών δυνάμεων». Σε εκείνους που, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, επιχείρησαν τη «μεγάλη έφοδο για τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε Συνασπισμό. Τότε που το κόμμα μας χτυπήθηκε από μέσα, στο όνομα της “ανανέωσης”, που σήμαινε την προσαρμογή του ΚΚΕ στο σύστημα».
Όση εντύπωση όμως προκαλεί η αναφορά για τη συμβολή του Χ. Φλωράκη «στην υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλιστικού συστήματος από τα βουνά του ψέματος που έπεφταν στον σοσιαλισμό και την ιδεολογία του», άλλη τόση εντύπωση προκαλεί η παντελής έλλειψη αναφοράς στις προσπάθειές του για τον ενιαίο Συνασπισμό. Με στόχο ασφαλώς αυτό που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ένα «Μέτωπο Κοινωνικών Δυνάμεων, σε αντιιμπεριαλιστική και αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση», που, αν πάρει την πλειοψηφία, θα συγκροτήσει μία κυβέρνηση που δεν θα είναι σοσιαλιστική, αλλά «πλατιά δημοκρατική και λαϊκή συμμαχία, η οποία θα αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει μέτρα με κατεύθυνση προοδευτική και με απώτερο στόχο τον σοσιαλισμό».
«Διαφορετικά», όπως έλεγε, «η κοινωνική και πολιτική συμμαχία -δηλαδή το Μέτωπο- θα διαλυθεί, διότι οι εταίροι του ΚΚΕ στο Μέτωπο θα αρνούνται να υιοθετήσουν τα επαναστατικά μέτρα».
Το γκρίζο σημείο
Αυτό ήταν και το γκρίζο σημείο των σχέσεων του Χ. Φλωράκη με τη νυν ηγεσία του ΚΚΕ. Σε αυτό ακριβώς αναφέρονται και τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ που αποχώρησαν ή διαγράφηκαν από το κόμμα, όταν λένε ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης «κατηγορούσε για σεχταρισμό τη νυν ηγεσία».
Σύμφωνα τώρα με στελέχη που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος, η νυν ηγεσία στο απώτερο μέλλον είναι πιθανό να επιχειρήσει να ανοίξει ζητήματα που θεωρούνταν και ήταν «αγκάθια» για το κόμμα όπως ο ενιαίος Συνασπισμός και το ’89. Και στα δύο είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ο Χαρίλαος Φλωράκης.
Δεν αποκλείεται μάλιστα να πάει ακόμη πιο πίσω, ανοίγοντας ζητήματα όπως η ανάδειξη νέων στελεχών από τον εκλιπόντα (Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Λαφαζάνης), η απόφαση της ΚΕ στις αρχές του ’75 για ανανέωση, ακόμη και ζητήματα της ηγεσίας του ΚΚΕ στον εμφύλιο. Σε κάθε περίπτωση -λένε τα ίδια στελέχη- η νυν ηγεσία θα «χτυπήσει με κάθε τρόπο τις αναφορές στη μετριοπάθεια του Χαρίλαου και θα υπερτονίσει την πίστη του στο κόμμα και την ιδεολογία του».