Σύγχυση στο ΠΑΣΟΚ

Χωρίς να κατονομάζονται από το περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, «φωτογραφίζονται» προβεβλημένα στελέχη του Κινήματος ως φορείς «κρατικίστικων και λαϊκίστικων ιδεών».

Πάντως, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος παρασκηνιακά χρεώθηκε στους «κρατικιστές», απαντώντας στους εσωκομματικούς επικριτές, τους χαρακτήρισε «θύλακες με ιδεολογικές συγχύσεις», ενώ έκανε λόγο για «συντονισμένες διαρροές», δείχνοντας έτσι το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου. Ουσιαστικά το τελευταίο χρονικό διάστημα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ξεσπάσει «άτυπη διαμάχη» σχετικά με την «πολιτική αφετηρία», από την οποία θα εκκινεί η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.

Συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου τάσσονται ανοιχτά υπέρ της «προγραμματικής αντιπολίτευσης» που προσφέρει συναίνεση σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Αντιθέτως, οι φιλολαϊκές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ βλέπουν στις μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης Καραμανλή μια «ολομέτωπη επίθεση κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, που θα έχει μεγάλες κοινωνικές επιπτώσεις», γι’ αυτό και ζητούν από τον Γιώργο Παπανδρέου να ασκήσει αντιπολίτευση στην κατεύθυνση της «υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων».

Όμως το περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ φοβάται μήπως κατηγορηθεί για στείρα άρνηση η αξιωματική αντιπολίτευση, λέγοντας «όχι» στις μεταρρυθμίσεις, ενώ όπως επισημαίνουν συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, έτσι «κινδυνεύει το ΠΑΣΟΚ να καταγραφεί ως κόμμα οπισθοδρόμησης». Πάντως, η παρασκηνιακή διαμάχη γύρω από την αντιπολιτευτική γραμμή βγαίνει δειλά και στο προσκήνιο με τον μανδύα του «πολιτικού προβλήματος». Πρώτα ο Ευάγγελος Βενιζέλος επισημαίνει ότι η οργανωτική ανασυγκρότηση «δεν δίνει λύση στο πολιτικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ» και κατόπιν ο Χρ. Βερελής (συνομιλητής του κ. Βενιζέλου) δηλώνει ευθέως ότι «υπάρχει έλλειμμα πολιτικών θέσεων» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κατά τον κ. Βερελή «τα οργανωτικά δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία».

Σε όσους θέτουν ζήτημα πολιτικών θέσεων απαντά η γραμματέας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τονίζοντας ότι μερικούς μήνες μετά τις εκλογές «δεν είναι δυνατόν να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα». Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται να δήλωσε σε συνεργάτες του ότι «το πρόγραμμα του κόμματος θα το συνδιαμορφώσουν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ».

Στην πραγματικότητα η εσωκομματική διαμάχη στο ΠΑΣΟΚ, είτε παίρνει τον χαρακτήρα του διλήμματος «σκληρή ή προγραμματική αντιπολίτευση» είτε αφορά την κριτική για «έλλειμμα πολιτικών θέσεων», κρύβει πίσω της τη διαμάχη «παλιού και νέου» που καιρό τώρα ταλανίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από τη μια ο Γιώργος Παπανδρέου επιδιώκει να διαμορφώσει ένα «νέο πλαίσιο πολιτικών θέσεων» αποποιούμενος την κληρονομιά του παλαιού ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ένα σύνολο στελεχών πιστεύει στο «λαϊκό ΠΑΣΟΚ» και υπερασπίζεται την πολιτική και κυβερνητική κληρονομιά. Σε αυτήν την πτέρυγα ηγετικό ρόλο έχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πλαισιωμένος από μια σειρά πρώην υπουργών των κυβερνήσεων Σημίτη, ενώ συμπλέουν και οι Άκης Τσοχατζόπουλος και Γιάννος Παπαντωνίου. Είναι προφανές ότι το πρόβλημα της πολιτικής συνοχής του ΠΑΣΟΚ θα μεγιστοποιηθεί, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου αναγκαστεί ν’ ανοίξει τα χαρτιά του και να παρουσιάσει τις λεγόμενες «νέες ιδέες», καθότι τότε θα αναδειχθούν οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές που χωρίζουν τις δύο πλευρές. Μπορεί ο κ. Παπανδρέου εύκολα να απέκτησε τον οργανωτικό έλεγχο του ΠΑΣΟΚ, όμως τον πολιτικό έλεγχο δύσκολα θα τον αποκτήσει, καθότι το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» είναι εδώ!

Άλλωστε, αυτό φάνηκε καθαρά στις αντιδράσεις που πυροδότησε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η συμφωνία στην υπόθεση του ΟΤΕ. Η ηγεσία του κόμματος επικρίθηκε για τη συναίνεση που πρόσφερε σε μια «συμφωνία – συμβιβασμό που έχει κόστος κοινωνικό και ασφαλιστικό». Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Χ. Πολυζωγόπουλος πιέστηκε «να σεβαστεί τη συμφωνία», παρότι προσωπικά τη θεωρεί ασύμφορη για τα συμφέροντα των εργαζομένων και του ασφαλιστικού συστήματος.