Οι παρωπίδες

Δέχθηκα χθες την επίσκεψη ενός νέου, αγνώστου σ’ εμένα.

– Ήλθα να σας γνωρίσω από κοντά, μου είπε.

– Χαίρομαι πολύ και σας ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο.

– Ξέρετε, διαβάζω το «ΠΑΡΟΝ» τώρα τελευταία. Μαζί με όλα τα άλλα που
γράφει διαβάζω και τη δική σας στήλη.

– Ε, λοιπόν, τι το σπουδαίο βρίσκεις στη στήλη;

– Δεν ξέρω αν βρίσκω τίποτε σπουδαίο, εκείνο που ξέρω είναι ότι βρήκα τη θεραπεία μου και σας ευχαριστώ κι εσάς και το «ΠΑΡΟΝ» γι’ αυτό!

– Δεν σε καταλαβαίνω, αγαπητέ φίλε μου, εσείς οι νέοι μιλάτε άλλη γλώσσα. Τι είδους θεραπεία βρήκες;

– Κατ’ αρχάς, δεν μιλάμε άλλη γλώσσα, μας έχετε παρεξηγήσει, όμως αφήστε με να σας εξηγήσω:

Είχα χρόνια να κοιμηθώ, γιατί έπασχα τα βράδια από φοβερούς πονοκεφάλους. Είχα γυρίσει γιατρούς και γιατρούς και δεν μπορούσαν να μου βρουν την αιτία. «Κεφαλαλγίες άνευ αιτιολογίας», έγραφαν στη γνωμάτευσή τους. Θεραπεία καμία και οι πονοκέφαλοι τις νύχτες, πονοκέφαλοι. Κοιμόμουν από το ένα πλευρό, πονούσα, λες και μου τρυπούσαν καρφιά τον κρόταφο, γύριζα από το άλλο, πάλι καρφιά στον άλλο κρόταφο, ώσπου τυχαία κάποια μέρα άρχισα να διαβάζω το «ΠΑΡΟΝ» και έτσι διαπίστωσα την αιτία.

– Ε, καλά σού είπα, αγαπητέ μου, ότι μιλάτε άλλη γλώσσα, αρχίζω εγώ τώρα να πονοκεφαλιάζω με αυτά που μου λες, γιατί δεν καταλαβαίνω πώς θεραπεύτηκες. Δέχομαι ότι το «ΠΑΡΟΝ» απελευθερώνει τη σκέψη, ανοίγει τα μάτια στον αναγνώστη, δεν χαρίζεται σε κανέναν, δεν κρύβει τίποτε, λέει τα «σύκα-σύκα» και λοιπά, αλλά τους πονοκεφάλους δεν ξέρω αν τους θεραπεύει.

– Εμένα μου τους θεράπευσε, γιατί οι δικοί μου πονοκέφαλοι προέρχονταν, κρατηθείτε, από τις παρωπίδες που δυστυχώς φορούσα και στον ύπνο μου. Στις παρωπίδες οφείλονταν οι πονοκέφαλοι, γι’ αυτό δεν μπορούσαν να βρουν την αιτία οι γιατροί.

– Τόσο πολύ σε ενοχλούσαν οι παρωπίδες;

– Ναι, γιατί από το μέσα μέρος είχαν καρφιά, είναι κάτι ειδικές παρωπίδες που κατασκευάζουν τα διάφορα εργαστήρια της προπαγάνδας, δεν τα ξέρετε; Εσείς είστε έξυπνος άνθρωπος.

– Όχι, δεν τα ξέρω, δεν έχω αγοράσει ποτέ αυτό το είδος.
– Ακούστε, λοιπόν. Είναι ορισμένες εταιρείες ανώνυμες, ομόρρυθμες, ετερόρρυθμες, off shore, με διάφορες επωνυμίες, μερικές απ’ αυτές ονομάζονται «ΜΜΕ», άλλες ονομάζονται «τα διαπλεκόμενα», κάποιες άλλες λέγονται «μηχανισμοί» μέσα σε ορισμένα μεγάλα κόμματα και λοιπά, όλες και όλα πουλάνε αυτό το είδος παρωπίδων. Μάλιστα, πολλοί από μας τις φοράμε και στον ύπνο μας, γιατί -όπως λέει η διαφήμιση- μας βοηθάνε να βλέπουμε γλυκά όνειρα.

Αλλά εμείς, όταν γλαρώναμε, βλέπαμε εφιάλτες.

– Για πες μου, αγαπητέ μου νέε, πού καταλήγεις;

– Σας κούρασα, το καταλαβαίνω, αλλά συμπαθάτε με, θέλω να καταλήξω στο ότι απ’ όταν άρχισα να διαβάζω το «ΠΑΡΟΝ» συλλογάμαι ελεύθερα και οι παρωπίδες εξαφανίστηκαν, ή τις πέταξα, δεν θυμάμαι ακριβώς, και από τότε κοιμάμαι σαν πουλάκι. Είμαι εντελώς καλά.

– Χαίρομαι για τη θεραπεία σου, αλλά πρόσεξε, γιατί η εξάρτηση που είχες είναι δυνατή, μην αναγκαστείς να αγοράσεις άλλες.

– Αποκλείεται, κάθε Κυριακή παίρνω το (Αντι)ΠΑΡΩ(Ν)πίδιο.

– Κάλλιο αργά παρά ποτέ, και πάλι πρόσεξε, γιατί η πολιτεία δεν σας δίδαξε ποτέ τι σημαίνει Βελεστινλής. Και μια τελευταία συμβουλή, που τη δίνω και στα παιδιά μου και σε κάθε νέο.

– Να την ακούσω.

– Τις ιδέες που σου σερβίρουν κάθε τόσο, τα πρότυπα που σου προσφέρουν, τις «αξίες» που σου διδάσκουν να μην τα δέχεσαι αβασάνιστα, να μην τα καταπίνεις, να τα διαλέγεις. Δεν είσαι πια μωρό, ώστε να σε ταΐζει το σύστημα με το μπιμπερό. Και όταν το σύστημα επιμένει, τότε κάνε την πρώτη ρήξη εναντίον του. Σπάσε το μπιμπερό. Έτσι θα γίνεις ένας ελεύθερος άνθρωπος.

– Σας ευχαριστώ πολύ, είπε και έφυγε.