Οι νέες επικοινωνιακές περιπέτειες του Κ. Καραμανλή

Μάλλον, γιατί πάει πολύ να αναζητήσει κανείς ιστορίες συνωμοσίας πίσω από την τοποθέτηση της συγκεκριμένης διαφήμισης στη συγκεκριμένη θέση. Το πιο πιθανό είναι ότι ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης είχε πληρώσει (προφανώς το τμήμα προβολής της εταιρείας του είχε κάνει τις ανάλογες συνεννοήσεις με όποιον είχε την ευθύνη ενοικίασης των χώρων στο Μέγαρο Μουσικής για τη συγκεκριμένη εκδήλωση) για να προβληθεί η «ναυαρχίδα» των εταιρειών του στην κεντρική και πιο προβεβλημένη θέση της εκδήλωσης.

Δεν είναι επίσης γνωστό αν ο πρωθυπουργός είχε δει τι βρισκόταν πίσω από το βήμα των ομιλητών ως φόντο και, αν το είδε, τι ένιωσε, τι σκέφτηκε. Κανονικά θα έπρεπε να το είχαν δει οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης και να είχαν ζητήσει την αφαίρεσή του ή να είχαν μεθοδεύσει μια λύση που δεν θα έθιγε τον κ. Καραμανλή. Διότι δεν γίνεται να χτυπάς με συνέπεια και επιμονή τη διαπλοκή, να φτιάχνεις νόμους κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς τόσο αυστηρούς, που να έρχονται σε αντίθεση ακόμα και με την Ευρωπαϊκή Ένωση (και στη συνέχεια να τους ανακαλείς, εκτιθέμενος τουλάχιστον για προχειρότητα), και την ίδια ώρα να μιλάς στην κεντρική εκδήλωση των βιομηχάνων με φόντο μία από τις εταιρείες-σημαίες (κατά την κυβερνητική αντίληψη) της διαπλοκής.

Αν ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι είναι δύο οι κορυφές της διαπλοκής στη δημόσια ζωή, αυτές στη συνείδησή του είναι αναμφίβολα οι εταιρείες και οι δραστηριότητες των κ. Σ. Κόκκαλη και Γ. Μπόμπολα. Η εμφάνισή του με μια σημαντική ομιλία αλλά με φόντο τη «μητέρα» εταιρεία της διαπλοκής ακυρώνει και την προσπάθεια που κάνει και το περιεχόμενο της ομιλίας του.

Θα πει κανείς, και τι να έκανε; Να έφευγε; Ναι, και ας κινδύνευε να κατηγορηθεί για εμπάθεια εναντίον ενός ομίλου. Καλύτερα εμπάθεια παρά ασυνέπεια και αναντιστοιχία της εικόνας με τις δηλώσεις, τις προθέσεις, αλλά και εν μέρει με τις πράξεις. Στην περίπτωση της σχέσης Καραμανλή-εταιρειών Κόκκαλη ισχύει η λαϊκή ρήση: «Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται», αφού ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με όσους θεωρεί ότι κινήθηκαν άνομα και προνομιακά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό όμως που μπορεί (και πρέπει) κάλλιστα να φοβάται ο πρωθυπουργός είναι η αίσθηση που δημιουργείται στην κοινή γνώμη από την εικόνα του που πλημμύρισε τις τηλεοράσεις κατά τη διάρκεια των δελτίων. Η οποία κοινή γνώμη δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει πώς λειτουργεί το σύστημα προβολής, προώθησης και διαφήμισης, ότι δηλαδή σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις οι χορηγοί είναι «οι βασιλιάδες» και δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξεις τις αποφάσεις τους.

Γι’ αυτό ακριβώς θα έπρεπε το επικοινωνιακό του επιτελείο να είχε κάνει
αυτοψία του χώρου της εκδήλωσης και του σημείου όπου ήταν το πόντιουμ απ’ όπου θα μιλούσε ο κ. Καραμανλής. Ίσως να μην πέρασε από το μυαλό κανενός ότι θα καταγραφόταν η σατανική σύμπτωση να μιλά ο πρωθυπουργός έχοντας (πεντακάθαρο) φόντο την εταιρεία του κ. Κόκκαλη. Όμως γι’ αυτό υπάρχουν (και αμείβονται) οι επικοινωνιολόγοι και τα σχετικά επιτελεία τους: για να διαισθάνονται, να προβλέπουν και να προλαμβάνουν. Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόση ζημιά έκανε στην εικόνα του Καραμανλή η τηλεοπτική συνύπαρξη με την Intracom, αυτό που υπολογίζεται ως βέβαιο είναι ότι η εικόνα αυτή προκάλεσε χαμόγελα και επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά το επιχειρηματικό δαιμόνιο του κ. Σ. Κόκκαλη.

Όλα αυτά μία μόλις ημέρα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό (ενώ το προηγούμενο Σάββατο είχε κατακτήσει και το Κύπελλο Ελλάδας, νικώντας στην Πάτρα 3-0 τον -διαλυμένο πάντως- Άρη) προς μεγάλη απογοήτευση του Κ. Καραμανλή, ο οποίος είναι πιστός φίλος του Παναθηναϊκού.

Βέβαια, ίσως πει κάποιος ότι, όπως ακριβώς δεν υπήρξε καμία
παρέμβαση της πολιτείας στο πρωτάθλημα, προκειμένου να αποδειχθεί ότι ο πρωθυπουργός είναι υπεράνω οπαδικών προτιμήσεων, με αποτέλεσμα να τερματίσει πρώτος ο Ολυμπιακός, έτσι και στην περίπτωση της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ ο Κ. Καραμανλής δεν παρενέβη καθόλου. Αν και τον έθιγε να μιλά στο βήμα με φόντο την εταιρεία του κ. Κόκκαλη, δεν ζήτησε την αλλαγή του φόντου επειδή δεν τον αφορούσε η εικόνα.

Το πρόβλημα είναι ότι αφορά τους άλλους, όλους αυτούς που βλέπουν τηλεόραση και διαμορφώνουν τις σκέψεις τους ανάλογα με αυτό που εισπράττουν. Αυτήν τη φορά εισέπραξαν την εικόνα ενός (άυπνου επίσης, με κύκλους γύρω από τα μάτια) αμήχανου πρωθυπουργού, που περιέγραφε πώς θέλει την Ελλάδα με το λογότυπο της INTRACOM πίσω του.

Μικρά πράγματα, θα πει κανείς. Μπορεί. Αλλά κάτι τέτοια μικρά συνθέτουν ή αποσυνθέτουν την εικόνα ενός δημόσιου προσώπου. Δεν θέλει και πολύ…