Με την ανταγωνιστική ΕΡΤ απαντά ο Καραμανλής στους εκδότες
Το τραγούδι «My Number One» είναι μάλλον ο κωδικός της επιτυχίας μιας κρατικής υπόθεσης. Με αυτό το άλλοθι, τώρα, η διοίκηση της ΕΡΤ μπορεί να ζητήσει τη δραματική αύξηση του ανταποδοτικού τέλους (πιθανώς και μεγαλύτερη του 30%), προκειμένου να επιτευχθούν οι πολιτικοί στόχοι.
Κερδίζοντας τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Champions League από το 2006 ως το 2009 από το Mega, μαζί με το SuperSport, και έχοντας για την επόμενη χρονιά τη διοργάνωση της Eurovision, η ΕΡΤ αίφνης αποκτά ανταγωνιστικό πρόγραμμα έναντι των ιδιωτικών σταθμών. Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν εκείνοι. Μέχρι στιγμής κάνουν είτε γενικόλογες αναφορές περί πολιτιστικού ρόλου της ΕΡΤ είτε δηλώνουν πως θα προσφύγουν στην ΕΕ για τη χρήση του ανταποδοτικού τέλους.
Θα πρέπει πλέον, πάντοτε μιλώντας για το πρόγραμμα, να κάνει νέες διορθώσεις. Η ΕΡΤ, έχοντας το πράσινο φως από την πολιτική ηγεσία, θα επιλέξει κάποιους σταρ από την ιδιωτική τηλεόραση για να συμπληρώσει το πρόγραμμά της και ταυτόχρονα να βελτιώσει τις ειδήσεις της. Διότι ναι μεν την Κυριακή το μεσημεριανό δελτίο έφτασε το 36% και το δελτίο ειδήσεων σε καθημερινή βάση είναι στην τρίτη θέση, δεν λείπουν όμως και οι μεγάλες γκάφες (περίπτωση Χ. Φλωράκη).
Από τη στιγμή, μάλιστα, που και ο οικονομικός απολογισμός της Eurovision (για την ΕΡΤ) είναι θετικός, με πλεόνασμα 430.000 ευρώ, η μόνη κριτική εστιάζεται πλέον στο πολιτιστικό σκέλος της υπόθεσης Eurovision. Η ΕΡΤ εισέπραξε, σύμφωνα με την ανακοίνωση της διοίκησης, «1.330.000 ευρώ (διαφήμιση και χορηγίες) και τα συνολικά έξοδα της παραγωγής (δικαιώματα EBU, παραγωγή εκπομπών, προώθηση τραγουδιού στο εξωτερικό, αποστολή αντιπροσωπείας στο Κίεβο κ.λπ.) δεν ξεπερνούν τις 900.000 ευρώ», ενώ «το σύνολο των παραπάνω εσόδων εκτιμάται ότι θα αυξηθεί από τη συνολική εμπορική εκμετάλλευση του προϊόντος». Συνυπολογίζοντας πως ο ΕΟΤ πλήρωσε ακόμη 1,3 εκατ. ευρώ, θα ήταν πολύ δύσκολο η ΕΡΤ να χάσει τη μάχη και σίγουρα ο Θ. Ρουσόπουλος θα δεχόταν ποταμούς κριτικής σε περίπτωση αποτυχίας.
Η υπόθεση της Eurovision έγινε κρατική από την πρώτη στιγμή. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που δεν πίστευε στο εγχείρημα, η σημερινή το υιοθέτησε από την πρώτη στιγμή. Στο πρώτο ΔΣ υπό τον Χ. Παναγόπουλο αποφασίσθηκαν οι πρώτες αλλαγές και ενώ ήδη ο πρόεδρος, προερχόμενος από το περιβάλλον της «Καθημερινής», έκανε λόγο -και σωστά- για «πανηγυράκι». Ύστερα όμως και από τον στόχο που είχε η κυβέρνηση, η στάση αυτή άλλαξε. Η γενική κατεύθυνση δόθηκε από τον Θ. Ρουσόπουλο, τα μέλη του ΔΣ που προέρχονταν από την κυβέρνηση υπερθεμάτισαν και ορισμένα εξ αυτών έπαιξαν και κάποιον ρόλο. Ο Χ. Παναγόπουλος ανέλαβε τον συντονισμό, ο Γ. Χουλιάρας την υλοποίηση του σχεδίου και ο Κ. Κέκης τις επαφές με τους συνδικαλιστές για να διατηρηθούν οι χαμηλοί τόνοι. Το τετράγωνο των προσώπων λειτούργησε και του αξίζουν οι έπαινοι.
Διότι σε άλλες περιπτώσεις δόθηκαν επίσης πολλά χρήματα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό λόγω έλλειψης συντονισμού (Ολυμπιακοί Αγώνες, Olympic Trophy). Και αν έλειπαν οι ατυχείς απαντήσεις στη Βουλή για τον μισθό της Α. Πασχαλίδου και η κατάληψη του προγράμματος από τις αναφορές της Eurovision, κανείς δεν θα διατύπωνε κάποια άλλη αντίρρηση. Η νίκη βέβαια δικαιώνει όλες τις επιλογές, ανεξαρτήτως κόστους, διότι έτσι είθισται να συμβαίνει στην Ελλάδα. Επόμενος, δύσκολος στόχος βέβαια είναι η άρτια διοργάνωση της Eurovision στην Ελλάδα, χωρίς να επιβαρυνθεί η ΕΡΤ με νέα κόστη.