Λαβωμένοι όλοι…

Το ταξίδι αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για το «θερμό» ενδεκάμηνο που ακολούθησε. Και ήταν ενδεκάμηνο με συνεχείς αντεγκλήσεις, με υπερβολικές δηλώσεις, με απαράδεκτες συνεντεύξεις, με τηλεοπτικές παραθυρομαχίες, που λίγο έλειψε όλα αυτά να διχάσουν τον λαό μας.

Παρακολουθώντας τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Χριστόδουλο την Παρασκευή το βράδυ στην τελετή ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου κι ακούγοντας να βγαίνουν από το στόμα του μελιστάλαχτα λόγια για «το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο», νομίσαμε προς στιγμήν πως βρισκόμαστε σε άλλη χώρα, σε άλλο πλανήτη. Ναι, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα…

Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας και στα αφτιά μας βλέποντας του θερμούς εναγκαλισμούς μεταξύ των Αγίων Ιεραρχών -οι οποίοι μέχρι χθες διαπληκτίζονταν- κι ακούγοντας τις εμετικές φιλοφρονήσεις τους. Πόση… υποκρισία τελικώς μπορεί να κρύβεται κάτω από το άγιο ράσο…

Όταν μάλιστα ήρθε η στιγμή να προσφωνήσει ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη τον ενθρονιζόμενο κ. ʼνθιμο ο Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων – ο άνθρωπος που πέρυσι το καλοκαίρι στην κηδεία του μακαριστού Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος «άνοιξε πυρ» για να γίνουμε μπάχαλο – ε, τότε για μια ακόμη φορά διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει «τσίπα».

Για να φθάσουμε όμως στις ενθρονίσεις προηγήθηκε ολόκληρο παρασκήνιο το οποίο, όπως γράψαμε και την προηγούμενη Κυριακή, περιλάμβανε και επίσκεψη των τριών νέων Μητροπολιτών στο Φανάρι, προς υποβολή των σεβασμάτων τους στον Πατριάρχη.

Η συνάντηση των τριών νεοεκλεγέντων Μητροπολιτών με τον Οικ. Πατριάρχη έγινε σε κλίμα «ευγένειας, αλλά και αμηχανίας», όπως ειπώθηκε.

Και μπορεί η κίνηση αυτή να θεωρήθηκε ως ένα ακόμη βήμα προς την οριστική επίλυση της εκκλησιαστικής κρίσης, εντούτοις θα είχε μεγαλύτερη αξία και σημασία αν γινόταν αυθόρμητα – όπως ακριβώς συνέβαινε μέχρι τώρα – χωρίς να υπάρχει κάποια δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους Μητροπολίτες που να τους σπρώχνει για υποβολή σεβασμάτων στο Φανάρι.

Παρά το καλό κλίμα και τη νέα σελίδα που άνοιξε στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών δεν έλειψαν τα κουτσομπολιά.

Δεν πρόλαβαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα οι τρεις νεοεκλεγέντες και οι φήμες γύρω από τη συμπεριφορά του καθενός και το κλίμα που επικράτησε στη συνάντηση είχαν φθάσει στα δημοσιογραφικά γραφεία – κι όχι μόνον – πολύ νωρίτερα. Συγκεκριμένα δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Κοζάνης Παύλος απέφυγε να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση, σε αντίθεση με τους Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης και Ελευθερουπόλεως, οι οποίοι μίλησαν με πολύ θερμά λόγια για τον κ. Βαρθολομαίο. Επίσης συνεργάτες του Πατριάρχη δεν έκρυψαν τη δυσάρεστη έκπληξη που, όπως είπαν, ένιωσαν όταν είδαν τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ʼνθιμο να μην ασπάζεται το χέρι του Πατριάρχη. Φρόντισαν ωστόσο οι ίδιοι αυτοί συνεργάτες να κατακλύσουν τις εφημερίδες με φωτογραφίες στις οποίες εικονίζοντο οι δυο Μητροπολίτες, Ελευθερουπόλεως και Κοζάνης, σχεδόν γονυπετείς, να ασπάζονται τη δεξιά του Πατριάρχη. Θεωρούν ότι με την κίνηση αυτή πήραν το αίμα τους πίσω για το πολυσυζητημένο και πολλαπλώς ερμηνευόμενο «πατριαρχικό συγγνώμη».

Και ενώ όλοι περίμεναν ότι θα σκάσει αιφνιδιαστικά η «είδηση» ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μετέβη στο Φανάρι για να ευχηθεί χρόνια πολλά στον Πατριάρχη και να συλλειτουργήσουν, «σφραγίζοντας» με τον τρόπο αυτό τη συμφωνία Γιαννάκου, ο Αρχιεπίσκοπος φρόντισε να φύγει εκτός Ελλάδος και δεν μετέβη στην Πόλη όπως όλοι περίμεναν. Αντιθέτως προτίμησε και αυτή τη φορά για τις ολιγοήμερες διακοπές του το μαγευτικό και ειδυλλιακό Λουγκάνο της Ελβετίας – όπου στο παρελθόν συνήθιζε να πηγαίνει και να ξεκουράζεται με κάποιους «ακραίους» φίλους του. Τους «ακραίους» μπορεί να μην τους πήρε μαζί του αυτή τη φορά, η συνήθεια όμως έμεινε η ίδια. Η απουσία του Αρχιεπισκόπου στην αρχή κρατήθηκε μυστική. Όμως στην Ελλάδα, αν κάτι θέλουμε να μαθευτεί με ταχύτητα βολίδας, λέμε ότι είναι… μυστικό. Στην προκειμένη περίπτωση το «μυστικό» κράτησε μέχρι την Κυριακή το απόγευμα που έκλεισαν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Και τούτο διότι όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία είχαν στηθεί έξω από το εκλογικό κέντρο όπου ψηφίζει ο Αρχιεπίσκοπος, περιμένοντάς τον. Μάταια όμως. Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος δεν άσκησε το εκλογικό του δικαίωμα. Και ήταν η πρώτη φορά που συνέβη αυτό μετά το 1974, όπως έγραψαν ακόμη και οι προσκείμενες σ’ αυτόν εφημερίδες. Θα πρέπει ο Αρχιεπίσκοπος την επόμενη φορά που θα θελήσει κάτι να πει για την Ευρώπη και τους… ευρωλιγούρηδες, να λάβει υπόψη του αυτή την «απουσία», ώστε να μετριάσει την επιθετικότητά του και να αποφύγει τις επιθέσεις των ΜΜΕ, τα οποία με το δίκιο τους θα του πουν το «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Η πληροφορία πάντως που διέρρευσε το βράδυ της Κυριακής ήταν ότι ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκεται στο εξωτερικό για ολιγοήμερη ανάπαυση, μετά τα όσα πέρασε το ενδεκάμηνο της ρήξης με το Φανάρι, αλλά και λόγω του «στρες» που είχε τις τελευταίες ημέρες κατά τη διαδικασία της ειρήνευσης.

Αλγεινή, ωστόσο, εντύπωση προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα το γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής. Μάλιστα υπάρχουν δημοσιογράφοι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι στην προσπάθειά τους να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όταν απευθύνθηκαν στον εκ των… ειρηνοποιών υπεύθυνο Τύπου, τους απήντησε σκαιότατα και υβριστικά με ακατονόμαστες φράσεις – οι οποίες είναι γραμμένες και σε μαγνητόφωνο! Φαίνεται πως και ο χειρισμός αυτός εντάσσεται στο νέο… μετριοπαθές ύφος που επιδιώκεται να εφαρμοστεί στην Αρχιεπισκοπή. Για το νέο… ήθος, ούτε λόγος!

Προφανώς για να υπηρετηθεί σωστά το νέο αυτό ύφος και ήθος εξουσίας που επικρατεί πλέον στα της Αρχιεπισκοπής, ο έτερος εκ των ειρηνοποιών και ουσιαστικός «αρχιτέκτων» της επιτυχίας, κατά δήλωσίν του, ο κ. Στ. Συρμόγλου, ενδεδυμένος τον μανδύα μεγάλου διαπραγματευτή, κατέκλυσε με συνεντεύξεις του αρκετές εφημερίδες, επεξηγών λεπτομέρειες (;) της επιτευχθείσας συμφωνίας. Επικοινωνιακά μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ευφυής, πλην όμως οι Πατριαρχικοί έχουν άλλη άποψη. Επιπλέον – και αυτό είναι το σημαντικότερο – ο άνθρωπος στον οποίο ανήκει στο ακέραιο η επιτυχία αλλά και η όποια αποτυχία της συμφωνίας είναι η υπουργός Παιδείας κ. Γιαννάκου. Οπότε οι εμφανίσεις του κ. Συρμόγλου ήταν, κατά δήλωσιν επιφανούς έλληνα νομικού, εκ του περισσού και επομένως εκ του πονηρού. Μας έκανε πάντως να το διασκεδάσουμε. Και ευτυχώς!

Γιατί με τον τρόπο αυτό μας έδωσε να καταλάβουμε πολλά, τα οποία πολύ γρήγορα θα φανούν. Και το σπουδαιότερο: αν στην πάλαι ποτέ αυτοκρατορική Γαλλία, ο Λουδοβίκος ο 14ος έμεινε για το περίφημο «το κράτος είμαι εγώ» (L’etat c’est moi) στη δημοκρατική Ελλάδα θα μείνει το ανεπανάληπτο «ο διαπραγματευτής είμαι ΕΓΩ».

Εκείνο πάντως, που έκανε αίσθηση στις με το κιλό συνεντεύξεις τού εν λόγω κ. διαπραγματευτή ήταν η βεβαιότητά του περί «ακραίων στοιχείων τα οποία απομακρύνθηκαν οριστικά πλέον από το περιβάλλον του Αρχιεπισκόπου».

– Μπορεί να τον εξουσιοδότησε ο Αρχιεπίσκοπος να το πει, μας είπε έμπειρος Ιεράρχης.

– Δεν επρόκειτο για συνεντεύξεις με… λευκές εξουσιοδοτήσεις! Ήταν «αυθαίρετες», με έκδηλη την αγωνία να «κεφαλαιοποιήσει» άρον άρον την όποια επιτυχία της συμφωνίας που επετεύχθη. Τώρα, γιατί αύριο θα είναι αργά. Θα έχει ξεχαστεί (!), συμπλήρωσε έμπειρος στα επικοινωνιακά δημοσιογράφος.

– Όσο για τα «ακραία» στοιχεία που απομακρύνθηκαν οριστικά, αυτό ας το αφήσουμε να το κρίνει ο χρόνος. Αν ήταν όντως «ακραία», καλώς απομακρύνθηκαν. Αν όμως ήταν χρήσιμα, το κενό που άφησαν θα φανεί.

Την ευθύνη πάντως για αυτό έχει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Αν είναι στον χαρακτήρα του να «χρησιμοποιεί» τους ανθρώπους και μετά να τους πετάει έτσι, τότε θα μείνει πολύ γρήγορα «θλιβερά μόνος», περιτριγυριμένος μόνον από τους ποικιλώνυμους εσμούς των κολάκων -λαϊκών και κληρικών- οι οποίοι είναι προφανές πλέον τι επιδιώκουν: να ακυρώσουν μια πολλά υποσχόμενη αρχιεπισκοπία – όπως ξεκίνησε το 1998 – και να καταστήσουν τον Αρχιεπίσκοπο «όργανό» τους και γι’ αυτό περίγελο της κοινωνίας. Ήδη πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια κι ο απολογισμός είναι θλιβερά τραγικός! Αν στα έξι αυτά χρόνια που ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ισχυρός και παντοδύναμος, πλαισιωμένος από ανιδιοτελείς ανθρώπους της προσφοράς – αν και… «ακραίους» – έχει να επιδείξει αυτό το έργο, ευχόμαστε η επόμενη εξαετία να είναι σαφώς πιο αποδοτική. Γιατί αλλιώς ο λαός του Θεού, που είχε τόσες προσδοκίες από τον Χριστόδουλο, θα απογοητευτεί τραγικά και θα απομακρυνθεί οριστικά πλέον από την Εκκλησία. Και αυτό ο ιστορικός του μέλλοντος θα το «χρεώσει» στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, με την ίδια βεβαιότητα που θα του «πιστώσει» τη μαζική επιστροφή των νέων στην Εκκλησία ευθύς ως εξελέγη Αρχιεπίσκοπος. Και η ευθύνη αυτή είναι τεράστια!

Με κάθε επισημότητα και με την παρουσία των τοπικών αρχών αλλά και του κλήρου και του λαού άρχισαν οι ενθρονίσεις των νεοεκλεγέντων Μητροπολιτών. Πρώτος ενθρονίστηκε την περασμένη Παρασκευή 18 Ιουνίου, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ʼνθιμος – ποιος τον κρατούσε άλλωστε…Τον κ. ʼνθιμο πλαισίωναν στον θρόνο του εκ δεξιών ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος και εξ ευωνύμων ο εκπρόσωπος της Α.Θ.Π. Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων.

Πρόκειται για τον Ιεράρχη εκείνο που εξαιτίας ενός λογισμού που του κατέβηκε ως δαιμόνια επιφοίτηση την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας του αείμνηστου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα (θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να γίνει ο ίδιος Θεσσαλονίκης), παρά λίγο να τινάξει στον αέρα το παρόν αλλά και το μέλλον μιας Εκκλησίας η οποία αυτήν τη στιγμή αποτελεί τον ουσιαστικό «αιμοδότη» της Ορθοδοξίας. Ευτυχώς για την Εκκλησία και τον λαό μας, δεν τα κατάφερε. Παρά ταύτα ο Πατριάρχης τον όρισε εκπρόσωπό του στις ενθρονίσεις, μολονότι ήταν «casus belli» για την Ελλάδα. Δεν τον περιόρισε ως… «ακραίο». Ο Πατριάρχης ξέρει να τιμά τους ανθρώπους του. Μάλιστα όσο πιο «ακραίος» φιλοπατριαρχικός είναι κανείς, τόσο πιο περίοπτη θέση καταλαμβάνει στην καρδιά του! Τις απομακρύνσεις των «ακραίων» της άλλης πλευράς αφήνει να τις πραγματοποιούν οι ανεγκέφαλοι που υπακούουν τυφλά στα όποια κελεύσματά του, ως υποτελείς!

Ωστόσο αυτό που άφησε άναυδη την κοινή γνώμη ήταν το «μαργαριτάρι» που πέταξε ο Αρχιεπίσκοπος την ώρα που προσφωνούσε τον ενθρονιζόμενο νέο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Αναφερόμενος στην πόλη και στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, εκτός από συμβασιλεύουσα και όλα τα συναφή, την απεκάλεσε «πρωτεύουσα των Μητροπόλεων των λεγομένων Νέων Χωρών». Έτσι μπράβο Μακαριώτατε! Λίγο ακόμη και με την άδειά σας ο Πατριάρχης θα ορίσει σε λίγο και την εν Θεσσαλονίκη Ιερά Σύνοδο! Συγχαρητήρια!

Τι άλλο να πούμε εμείς; Φαίνεται πως είναι το νέο μοντέλο – ανώδυνης,στρογγυλοποιημένης αλλά και… ενδοτικής – έκφρασης που πρότειναν στον Αρχιεπίσκοπο να χρησιμοποιεί εφ’ εξής, οι νέοι συμβουλοί του. Πάντως ένα χρόνο πριν ο Αρχιεπίσκοπος στον ίδιο αυτό ναό, αποχαιρετώντας τον αείμνηστο Μητροπολίτη Παντελεήμονα, τον απεκάλεσε «Μητροπολίτη της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος». Αντιθέτως την περασμένη Παρασκεύη σε μια υπέρβαση της αγάπης του προς το Φανάρι, απεκάλεσε τη Θεσσαλονίκη Πρωτεύουσα των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών… Από όποια πλευρά και να το δει κανείς είναι και αυτό ένα είδος… κατάκτησης. Μόνο οι… «ακραίοι» – φευ – δεν το βλέπουν έτσι και δεν το καταλαβαίνουν. Ευτυχώς γι’ αυτούς…

Καμιά ανησυχία για την
προσφυγή κατά του Ανθίμου

Καμιά ανησυχία, πάντως στους κόλπους της Εκκλησίας δεν εμπνέει η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κάποιων Θεσσαλονικέων πολιτών, με στόχο την ακύρωση της ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθίμου.

Με την αίτηση που κατατέθηκε στο ΣτΕ από τον δικηγόρο κ. Χρ. Αλβανό, οι προσφεύγοντες Γαβριήλ Λαμψίδης, δημοσιογράφος και Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, δικηγόρος, ζητούν να ακυρωθούν: α) οι διοικητικές πράξεις, αποφάσεις και ανακοινώσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της 26ης Απριλίου, για την πλήρωση της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, β) το από 11/05/2004 Προεδρικό Διάταγμα εκδοθέν βάσει και εν συνεχεία της εκτέλεσης των παραπάνω και γ) πάσα συναφής ή άλλη πράξη της διοίκησης με τις οποίες δεν ελέγχθησαν οι εμφιλοχωρήσασες παρανομίες κατά την έκτακτη συνεδρία της Ι.Σ.Ι. και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την παράνομη πλήρωση της εν λόγω Μητρόπολης. Οι προσφεύγοντες προσβάλλουν τον τρόπο της ψηφοφορίας για τη μετάθεση του Μητροπολίτη όσο και για την επιλογή του μεταξύ των τριών υποψηφίων – τριπρόσωπο – για τη συγκεκριμένη Μητρόπολη, επικαλούμενοι το «έννομο συμφέρον».

Υποστηρίζουν δε ότι για τη μετάθεση και την τελική επιλογή του κ. Ανθίμου δεν συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός των 2/3 των παρισταμένων Ιεραρχών. Πάντως, σύμφωνα με έγκυρους και έγκριτους νομικούς, η εν λόγω προσφυγή δεν προκαλεί καμία ιδιαίτερη ανησυχία. ʼλλωστε ο Μητροπολίτης ʼνθιμος ενθρονίστηκε την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη παρουσία της πολιτικής, πολιτειακής και δικαστικής εξουσίας του τόπου, γενόμενος δεκτός με χειροκροτήματα και ιαχές από τον πιστό λαό της Θεσσαλονίκης.

Κι όταν ένας Μητροπολίτης μετά το θεοπρόβλητος καθίσταται και λαοπρόβλητος, είναι πολύ δύσκολο σε ένα δικαστήριο – έστω και στο Ανώτατο της χώρας – να αποφασίσει περί του αντιθέτου. Ακόμη και στις πιο σοβαρές νομικές – δικαστικές αποφάσεις λαμβάνεται – και πρέπει να λαμβάνεται – υπόψη ο παράγοντας «κοινή γνώμη». Και στην παρούσα φάση η κοινή γνώμη – κλήρου και λαού – είναι απόλυτα ταυτισμένη με την επιλογή της Ιεραρχίας στο πρόσωπο του Μητροπολίτη Ανθίμου για τη Θεσσαλονίκη. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με τρόπο συνετό και αποτελεσματικό τα δεινά που… έρχονται!

Αναλύσαμε υπεραρκούντως την προηγούμενη Κυριακή τη σημασία των οικονομικών ανταλλαγμάτων με τα οποία η εκάστοτε εξουσία «εξαγόραζε» πάντα την Εκκλησία, για να την καθυποτάξει. Στη σύγχρονη αυτή περιπέτεια, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν – μολονότι επισήμως διαψεύστηκε από την υπουργό Παιδείας και από τον συνεντευξιαζόμενο διαπραγματευτή – ότι εδόθησαν ισχυρά οικονομικά ανταλλάγματα και στις δύο πλευρές. Και στη μεν Εκκλησία της Ελλάδος θα φανεί πολύ σύντομα το τι εδόθη, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες οι οποίες ζητούν από καιρό να πάρουν σειρά προτεραιότητας προς την τελική ευθεία της επίλυσης. Στο Πατριαρχείο πάντως δόθηκαν χρήματα και μάλιστα με το παραπάνω. Η επίσκεψη των Μητροπολιτών Εφέσου Χρυσόστομου και Φιλαδελφείας Μελίτωνα σε συναρμόδια υπουργεία, καθ’ όλη την προηγούμενη εβδομάδα, και η παράταση της παραμονής του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας στην Αθήνα μέχρι να πάρει στα χέρια του την «ευλογημένη επιταγή», αποδεικνύουν πόσο γλυκός και αποτελεσματικός είναι ο ήχος… του χρήματος.

Μάλιστα πληροφορίες προερχόμενες απ’ τον υπουργό Οικονομίας κάνουν λόγο για έναν χαρακτηριστικό τηλεφωνικό διάλογο ενός Μητροπολίτη που περίμενε στην αίθουσα αναμονής του κ. υπουργού, με τον Πατριάρχη:

– Μάλιστα Παναγιώτατε, του είπε κάποια στιγμή, δεν θα επιστρέψω στο Φανάρι αν δεν έχω μαζί μου την επιταγή.

Για εκείνους που ανησυχούν, ο εν λόγω Μητροπολίτης επέστρεψε στο Φανάρι με την επιταγή κάποιων δισ. δραχμών (σε ευρώ) στη βαλίτσα του, το πρωί της περασμένης Παρασκευής. Και εις άλλα με υγεία, χωρίς φασαρίες αυτή τη φορά. Δεν είναι ανάγκη να μεταβληθούμε σε Ιράκ για να πάρετε μερικά ψωροεκατομμύρια – έστω κι αν προέρχονται από τα μυστικά κονδύλια κι ας είναι από τον ιδρώτα του έλληνα φορολογούμενου πολίτη!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πραγματοποιεί ως γνωστόν επίσημη επίσκεψη στην Αυστρία, προσκεκλημένος της κυβέρνησης. Και μολονότι η επίσκεψη αυτή περιποιεί μεγάλη τιμή στον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας – όπως αρέσκεται να τον αποκαλούμε έστω και αντικανονικώς, καθ’ότι στην Ορθόδοξη Ανατολή δεν έχουμε Πάπα – εντούτοις, πέρα από την εκεί παρουσία του μαζί με τους ηγέτες πολλών άλλων χωρών, προέβη σε δηλώσεις, τις οποίες τα πατριαρχικά φερέφωνα στην Ελλάδα επιμελώς απέκρυψαν ή μάλλον επιμελώς δημοσίευσαν χωρίς να τις υπερτονίσουν, όπως θα έκαναν στον οιονδήποτε άλλο.

Πρόκειται για «ατόπημα» του Πατριάρχη, όπως χαρακτηρίστηκαν από έγκριτους διπλωμάτες οι δηλώσεις του, με τις οποίες αναφέρθηκε στον «θετικό ρόλο που έχει παίξει η κυβέρνηση Ερντογάν σε θέματα σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και εν γένει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Μίλησε μάλιστα για «τα γενναία βήματα» που έχει κάνει η τουρκική κυβέρνηση, με τελευταίο παράδειγμα την αποφυλάκιση Κούρδων βουλευτών, που, οπως είπε χαρακτηριστικά, αποτελεί «ένα πολύ τολμηρό και γενναίο βήμα». Και τα ερωτήματα που γεννώνται απ’ αυτήν την προκλητική – προκλητικότατη πατριαρχική παρουσία είναι:

– Ως τι μίλησε, όπως μίλησε, ο Πατριάρχης; Ως τούρκος υπήκοος, ως τούρκος αξιωματούχος ή ως Πατριάρχης του… Γένους;

– Πότε άλλοτε στο παρελθόν εξεστόμισε μια λέξη – έστω μία – για την Κύπρο που περίμενε καρτερικά τόσα χρόνια την ένταξή της στην Ε.Ε. και πότε είπε μια κουβέντα για τα δεινά του κυπριακού λαού και της Κύπρου, την οποία εξακολουθεί να κατέχει κατά το 1/3 ο «αιμοσταγής Αττίλας» παρά τις τόσες ευαισθησίες… του περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Αυτά προς το παρόν, γιατί θα επανέλθουμε με περισσότερα πατριαρχικά… φάουλ.