Ό,τι διατάξετε, κύριε Στρος-Καν…
Ο πρώτος, προκλητικός και αλαζόνας, ήρθε, έδωσε οδηγίες στην κυβέρνηση, απαίτησε την κατάργηση της αντιπολίτευσης, ενώ κάλεσε και τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό να υπομείνει αγόγγυστα τα επώδυνα μέτρα διότι διαφορετικά η χώρα θα πτωχεύσει. Κατά το γνωστό ανέκδοτο… «αφού δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, χαλάρωσε για να τον απολαύσεις»! Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Επίτροπος, ο οποίος δεν απέφυγε απαξιωτικού χαρακτήρα αναφορές για τη χώρα μας. Με πιο χαρακτηριστική την αποστροφή του ότι επειδή πρέπει να ασχοληθεί με τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, δεν έχει χρόνο να επιδοθεί στο κυριακάτικο χόμπι του, το… ποδόσφαιρο! Αμφότεροι απαίτησαν να μιλήσουν στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, γεγονός πρωτόγνωρο στα χρονικά, ενώ αντιμετώπισαν με υποτιμητική διάθεση τα ερωτήματα των βουλευτών.
Κατά την ολιγόωρη παραμονή του στην Αθήνα ο επικεφαλής του ΔΝΤ κατάφερε να προκαλέσει με πολλούς τρόπους την οργή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών. Πρώτον, υπαγορεύοντας στην κυβέρνηση εντολές για τη λήψη ακόμη πιο επαχθών μέτρων, η οποία, σημειωτέον, την επομένη κιόλας έσπευσε να τα υλοποιήσει. Δεύτερον, με την «απαίτησή» του όλα τα κόμματα να στηρίξουν ανεπιφύλακτα τις κυβερνητικές αποφάσεις και τα συγκεκριμένα μέτρα, που οδηγούν στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Απαίτηση που ισοδυναμεί με… κατάργηση της δημοκρατίας, ωσάν να πρόκειται για κάποιο από τα απολυταρχικά καθεστώτα της Αφρικής. Πολύ περισσότερο όμως εξόργισε η προτροπή του προς τους πολίτες να μη διαμαρτύρονται και να υπομείνουν τα μέτρα, επισείοντας την απειλή της χρεοκοπίας και της οικονομικής κατάρρευσης. Ο παραλληλισμός που έκανε μεταξύ του ΔΝΤ και του γιατρού ήταν σχεδόν εξωφρενικός. Κατά συνέπεια, μόνο ως… ειρωνεία πρέπει να εκληφθεί η αναφορά του ότι αν ήταν Έλληνας ενδεχομένως να διαδήλωνε κι ο ίδιος κατά του Μνημονίου! Σχολιάζοντας τα «περί γιατρού», βουλευτές τόνιζαν ότι πρώτη φορά στα χρονικά γιατρός συστήνει ένα φάρμακο αδιαφορώντας πλήρως για τις παρενέργειες που προκαλεί. Με… κίνδυνο, όπως έλεγαν, να συμβεί το απευκταίο: να πετύχει η θεραπεία και να πεθάνει ο ασθενής.
Επίσης ο κ. Στρος-Καν επανέλαβε και εντός Ελλάδας το «ατόπημα» που είχε διαπράξει προ εικοσαημέρου στη Ν. Υόρκη. Αναφερόμενος στις πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση υποστήριξε ότι τα αποτελέσματα ισοδυναμούν με «ψήφο εμπιστοσύνης» για την κυβέρνηση ώστε να συνεχίσει την πολιτική της. Παραδόξως κανένα από τα κόμματα δεν θεώρησε σκόπιμο ή αναγκαίο να τον καταγγείλει δημόσια για ευθεία ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας, ούτε καν η ΝΔ, που περιορίσθηκε σε κάποιο σχόλιο… ανώνυμων στελεχών της Ρηγίλλης. Κι αυτό παρότι είχε προηγηθεί η ειρωνική αναφορά του για την καταψήφιση του Μνημονίου από τη ΝΔ. Το πιθανότερο είναι ότι για καθαρά διπλωματικούς λόγους ο Αντ. Σαμαράς δεν θέλησε να αντιπαρατεθεί δημόσια στον κ. Στρος-Καν τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Την επομένη βέβαια στελέχη του κόμματος επέκριναν τον κ. Στρος-Καν για τις συγκεκριμένες δηλώσεις του, πλην όμως οι εντυπώσεις είχαν μείνει. Στην κυβέρνηση -εννοείται ότι- με εξαίρεση τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Άμυνας Π. Μπεγλίτη, ουδείς ενοχλήθηκε από τη συμπεριφορά «αποικιοκράτη» που επέδειξε ο επικεφαλής του ΔΝΤ. Στο Μαξίμου αρκούσε το ότι, τόσο εκείνος όσο κι ο κ. Ρεν, ήρθαν για να τους στηρίξουν πολιτικά. Τους ικανοποίησε το ότι αμφότεροι υπογράμμισαν τη… «γενναία προσπάθεια» που κάνει η κυβέρνηση, αλλά και προσωπικά ο Γ. Παπανδρέου, για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Αδιαφορώντας παντελώς για την εικόνα που παρουσίασε η χώρα αυτές τις ημέρες, μιας χώρας «προτεκτοράτου» του ΔΝΤ με την εκλεγμένη κυβέρνηση σε ρόλο υπαλλήλου των Βρυξελλών. Με τη… μόνη διαφορά ότι, όταν οι πολίτες «τους πάρουν με τις πέτρες» (μεταφορικά ή και κυριολεκτικά) δεν θα είναι εδώ ούτε ο κ. Στρος-Καν ούτε ο κ. Ρεν για να τους προστατέψουν.