Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για τις βουρδουλιές από την «τρόικα»
Αντίθετα, στη χώρα μας η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές το φθινόπωρο του 2009 και οι μετέπειτα κυβερνήσεις δημιούργησαν συνθήκες ευνοϊκές για να δεχτούμε αβάσταχτα χτυπήματα.
Xτυπήματα εναντίον του κράτους, που αποβαίνουν σε βάρος των δημοκρατικών μας θεσμών, της αποτελεσματικής προάσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και της παροχής υπηρεσιών προς τους πολίτες. Επίσης και εναντίον του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο όμως είναι βουτηγμένο στην ανικανότητα, στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Και, τέλος, χτυπήματα εναντίον του λαού, που συνεχίζονται, και κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πότε θα φανεί φως στο τούνελ της ομηρίας του λαού. Ο κ. Σαμαράς, όπως και οι προκάτοχοί του, δήλωναν κατ’ επανάληψη ότι έβλεπαν φως. Όμως ποτέ δεν μας είπαν πόσα χιλιόμετρα είναι αυτό το τούνελ, στο τέρμα του οποίου κάποτε θα φτάσουμε, όσοι καταφέρουμε να επιζήσουμε.
Η Ελλάδα είχε την ατυχία σ’ αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, και μέσα στη δίνη μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, να κυβερνάται από πολιτικούς μικρού αναστήματος και περιορισμένων δυνατοτήτων, που απεδείχθη ότι δεν ήταν άξιοι των περιστάσεων. Και δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα αλλά και πολλά άλλα κράτη επέλεξαν πολιτικούς ανίκανους να διαχειριστούν τα προβλήματα των χωρών τους. Καθόσον αφορά την Ελλάδα, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πλέον ότι ο Γ. Παπανδρέου, μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία και τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, έσπευσε, χωρίς να τον πιέσει κανείς, να προσφέρει τη ράχη της Ελλάδας για να δεχτεί τις βουρδουλιές. Και δεν είναι μόνο αυτός, ασφαλώς όμως είναι ο πρώτος που βοήθησε πολύ να φτάσουμε στον πάτο, μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και με τον ελληνικό λαό. Είναι όμως γεγονός ότι η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου παρέλαβε μια κατάσταση, κοινωνική και οικονομική, παραπαίουσα. Πολλοί είχαν συντελέσει σ’ αυτόν τον κατήφορο, τον ηθικό και θεσμικό, που είχε ακολουθήσει η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, και κυρίως από τη μεταπολίτευση και μετά. Εάν ανατρέξει κανείς στην ιστορία αυτών των τελευταίων 35 ετών, θα διαπιστώσει μια προϊούσα σήψη των φορέων εκείνων που ήταν υπεύθυνοι για την άψογη λειτουργία των θεσμών. Τα κόμματα, προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία, δέχονταν κάθε καρυδιάς καρύδι.
Ανθρώπους που δεν είχαν δουλέψει ποτέ τους, προσκολλημένους στο ρουσφέτι, στη διαπλοκή και στον εύκολο πλουτισμό. Βλέπουν την πολιτική σαν εμπορεύσιμο είδος, το οποίο μπορούν να πουλήσουν με κέρδος. Ο κρατικός μηχανισμός έπεσε στα χέρια ανίκανων και αδίστακτων υπαλλήλων, που από υπηρέτες του λαού, όπως έπρεπε να είναι, έγιναν δυνάστες, με μόνο σκοπό να εκμεταλλευτούν τη θέση τους και να πλουτίσουν. Το τραπεζικό σύστημα οδήγησε τον λαό σε υπερκατανάλωση, προκειμένου τα στελέχη του να εισπράξουν υψηλά bonus. Προσέφεραν στον λαό δάνεια αφειδώς και με μεγάλη πίεση, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο λαός, με το δίκιο του βέβαια, είναι επιρρεπής στην υπερκατανάλωση, και μάλιστα στις περιπτώσεις που δεν είναι υποχρεωμένος να πληρώσει μετρητοίς τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Και επίσης οι επιχειρήσεις με τις αλόγιστες διαφημίσεις τους από τις εφημερίδες και τα κανάλια παρέσυραν τον κόσμο στην υπερκατανάλωση, αλλά τελικά κατάντησαν πάρα πολλές από αυτές να είναι υπερχρεωμένες.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε στην ατέλειωτη νύχτα των Μνημονίων, και μη έχοντας ικανούς πολιτικούς να χειριστούν αυτήν τη δύσκολη κατάσταση, προσφέραμε την πλάτη μας για να εισπράξουμε βουρδουλιές από τους ξένους δανειστές μας.
Και δυστυχώς μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ δεν βρήκαμε κατανόηση, αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα για αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης της χώρας μας. Έτσι, η «τρόικα» βρήκε κατάλληλο έδαφος να φορτώσει στην πλάτη του ελληνικού λαού τόσο βαρύ φορτίο, που θα τον οδηγήσει τελικά στην εξαθλίωση. Το γεγονός ότι οι υποδείξεις της «τρόικας» έχουν αποτύχει έχει γίνει πλέον δεκτό και από τους κορυφαίους παράγοντες του ΔΝΤ και της ΕΕ. Και είναι απορίας άξιο γιατί η «τρόικα» επιμένει να δίνει στον άρρωστο φάρμακα που οδηγούν στην επιδείνωση της υγείας του. Και αυτά μεν όσον αφορά τη συμπεριφορά των δανειστών μας απέναντι στο πρόβλημα που έχουμε.
Εκείνο που είναι επίσης απορίας άξιο είναι η συμπεριφορά της δικής μας κυβέρνησης. Απολογούμενος ο υφυπουργός Ανάπτυξης στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1 της 6ης Νοεμβρίου, έφερε ως επιχείρημα ότι η κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει το έλλειμμα. Και ασφαλώς το μείωσε, αλλά πώς; Αν καταργούσε εντελώς τις συντάξεις και αν έδινε σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε δεν θα υπήρχε καθόλου έλλειμμα. Αυτό είναι το επίπεδο των ανθρώπων που μας κυβερνούν. Είπε και άλλα χαριτωμένα ο υφυπουργός Ανάπτυξης.
Ότι η αντιπολίτευση και ο λαός που την ακολουθεί φέρνει εμπόδια στην ανάπτυξη, με το επιχείρημα ότι οι ξένες επιχειρήσεις που θα έρθουν εδώ θα κάνουν εξαγωγή κερδών, και αυτό θα είναι ζημιά για την ελληνική οικονομία. Η εισροή ξένων κεφαλαίων με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων έχει ασφαλώς τα υπέρ και τα κατά. Πρέπει όμως να υπάρχει μια ισορροπία για να έχουμε ευνοϊκές επιπτώσεις στην οικονομία μας. Δεν είναι επιτρεπτό να παραχωρούμε προνόμια χώρας υποτελούς στους νεοαποικιοκράτες. Και η κυβέρνηση, αντί να ακολουθεί πολιτική διατήρησης των κερδοφόρων ΔΕΚΟ στις οποίες μετέχει, προσπαθεί να τις ξεπουλήσει στο ξένο ή στο ντόπιο κεφάλαιο, ακολουθώντας μια πολιτική που μακροπρόθεσμα θα αποβεί σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική ΔΕΗ κάθε 5-6 μήνες αυξάνει τα τιμολόγιά της. Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, για την οποία μας πίεσε τόσο πολύ η «τρόικα», έπεσε σε χέρια απατεώνων, που τώρα βρίσκονται στον Κορυδαλλό. Και η «τρόικα» φταίει και οι κυβερνήσεις που αποφάσισαν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ΟΤΕ και τις ιδιωτικές τηλεφωνικές εταιρείες, που ασκούν πολιτική βάναυσης εκμετάλλευσης των χρηστών της τηλεφωνίας. Με τους πενταψήφιους αριθμούς τηλεφώνων, και με την καθυστέρηση απάντησης στον χρήστη, έχουν καταφέρει να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους και να επιβαρύνουν τους χρήστες των τηλεφώνων. Το περίφημο άνοιγμα των αγορών, που με τόσο ζήλο θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση, έπειτα από ασφυκτικές πιέσεις της «τρόικας», δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δημιουργία ευκαιριών για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα το πολυεθνικό κεφάλαιο και να ρίξει μερικά χτυπήματα ακόμη στη γυμνή ράχη του έλληνα καταναλωτή. Οι κυβερνώντες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η απώλεια εισοδήματος δεν προέρχεται μόνο από τη μείωση των αποδοχών, προέρχεται και από την υπερτιμολόγηση που ακολουθούν μεγάλες επιχειρήσεις πώλησης προϊόντων και παροχής υπηρεσιών.
Και δυστυχώς δεν είδαμε μέσα στις μεταρρυθμίσεις, τις πολυδιαφημισμένες ως αναγκαίες για την ανάκαμψη της οικονομίας μας, να υπάρχει πρόταση για τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών που να προστατεύουν το εισόδημα του καταναλωτή. Είναι γεγονός βέβαια ότι η ίδρυση ξένων επιχειρήσεων στην Ελλάδα θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, όπως ισχυρίστηκαν κατ’ επανάληψη και ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του.
Όμως, αν δεν υπάρξει δραστήριος κρατικός μηχανισμός, οι νέες αυτές θέσεις εργασίας δεν θα είναι παρά μια προσωρινή ανάσα στο πελώριο θέμα της καταπολέμησης της τόσο υψηλής ανεργίας στη χώρα μας.
Από όσα ελέχθησαν παραπάνω προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα καθόλου τιμητικά και για την ελληνική πολιτική ηγεσία και για τη συμπεριφορά των συνεταίρων μας στην Ευρωζώνη.
Η λύση του ελληνικού προβλήματος (αλλά και του ίδιου προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι χώρες του ευρωζωνικού Νότου) συνεχώς αναβάλλεται, και οι ηγέτες της Ευρωζώνης δείχνουν ανικανότητα στη λήψη άμεσων και δραστικών αποφάσεων. Με τέτοια ηγεσία τόσο χαμηλού επιπέδου είναι δύσκολο να επιβιώσει η Ευρωζώνη, η οποία σήμερα αποτελεί την τρίτη οικονομία στην παγκόσμια σκηνή. Οι δύο άλλες οικονομίες που προηγούνται (της Κίνας και των ΗΠΑ) έχουν άριστη κοινωνική συνοχή και σταθερά κέντρα αποφάσεων και μπορούν να λαμβάνουν και να εφαρμόζουν τάχιστα τις αποφάσεις που απαιτούν οι κάθε φορά μεταβαλλόμενες συνθήκες. Αυτά τα προτερήματα δεν τα παρουσιάζει η Ευρωζώνη και θα αργήσει για πολλά χρόνια να τα αποκτήσει. Το μεγαλύτερο εμπόδιο φαίνεται να είναι ο ηγεμονισμός από τον οποίο κατέχεται η γερμανική ηγεσία.
Όσον αφορά τώρα τη δική μας πολιτική ηγεσία, και ειδικά την «τρόικα» που στηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση, έχουμε να πούμε ότι στην Ελλάδα (για να βγει από τον φαύλο κύκλο στον οποίο την οδήγησαν οι ανίκανοι πολιτικοί που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση) πρέπει επιτέλους να καταπνίξουν αυτόν τον έρωτά τους για την Ευρωζώνη και για την εξουσία που κατέχουν. Και να σταματήσουν την εξυπηρέτηση του ίδιου συμφέροντος σε βάρος των συμφερόντων του λαού.