Το μεγάλο πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ

Μάλιστα πολλοί στους διαδρόμους λένε λόγια που δεν γράφονται, όχι μόνο για την κυβέρνηση και τα νομοσχέδια, αλλά και την αμαχητί παράδοση της χώρας στην «τρόικα», στους τροϊκανούς και στις χειρότερες ορέξεις τους.

Το καζάνι που βράζει αρχίζει να ρίχνει τα καυτά νερά του και θα προκαλέσει εγκαύματα στο σώμα της κυβέρνησης. Πολλοί μιλούν για μια περίεργη λευκή απεργία των πράσινων βουλευτών και μερικοί ίσως συνειδητά το επιχειρούν. Η ουσία όμως είναι ότι υπάρχει θέμα, υπάρχει πρόβλημα και πολλοί θα θεωρήσουν ότι οι βουλευτές της επαρχίας δικαιολογημένα, λόγω της επαφής με τον κόσμο, έχουν μια τέτοια συμπεριφορά. Όμως η αποχή, η απουσία από τις συνεδριάσεις της Βουλής, η φτωχή συμμετοχή τους σε συζητήσεις ή ΚΤΕ και πάνω απ’ όλα η σιωπή των βουλευτών της Αθήνας και των μεγάλων περιοχών, προβληματίζουν περισσότερο. Φοβούνται επίσης οι μαξιμάρχες και τα ιπποκράτεια σαΐνια ότι τώρα το κλίμα θα πάρει άλλες διαστάσεις λόγω των γιορτών και των γευμάτων που θα παρατεθούν εξ αφορμής τους. Έτσι κάποιοι σκέφτονται να έχουν ανοιχτές κεραίες και ανοιχτά μυαλά, να βλέπουν τι γίνεται και γιατί γίνεται. Υπάρχουν πάντα οι πρόθυμοι, οι οποίοι θα πηγαίνουν όπου τους καλούν για να κόβουν κλίμα και να το διοχετεύουν καταλλήλως για να παίρνονται τηλεφωνικά.

Ο πρωθυπουργός παλεύει με πολλά τέτοια ενδιαφέροντα. Όμως επειδή η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει και οι βουλευτές είναι το τελευταίο αποκούμπι στον κόσμο, μετά την παράδοση της τοπικής αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού στις ορέξεις της «τρόικας», οι πράσινοι βουλευτές δέχονται τέτοιες πιέσεις που πολλοί σκέφτονται να μην ανοίγουν καθημερινά τα πολιτικά τους γραφεία για να αποτρέψουν τον κόσμο να τους τα χώνει και να φοβούνται πολλοί ότι ίσως φάνε και ξύλο λόγω των αντιδράσεων που έρχονται. Ο κόσμος θα αντιδράσει. Πώς, πότε και με ποιον τρόπο είναι το ζητούμενο. Όμως οι βουλευτές το φοβούνται και μάλιστα πάρα πολύ. Νιώθουν την αδικία που υπάρχει στον κόσμο και με την ψήφο τους συναινούν στην ΑΔΙΚΙΑ, αλλά και στο άγνωστο που έρχεται. Πιο πολύ τρομάζουν το αύριο παρά το σήμερα. Φοβούνται το αύριο της Δευτέρας, της Τρίτης ή κάποιας άλλης μέρας. Φοβούνται τον κόσμο και τις αντιδράσεις του, φοβούνται γιατί πολλοί βιάζουν τη συνείδησή τους με τα μέτρα που ψηφίζουν και φυσικά φοβούνται το δικό τους αβέβαιο μέλλον.

Έτσι λοιπόν ασυντόνιστα και με τη δική του λογική ο καθένας αντιδρά με τον δικό του τρόπο. Άλλος με τη μορφή λευκής απεργίας, μιας απεργίας ενοχλητικής και απρόβλεπτης αν πάρει διαφορετική μορφή. Δεν σημαίνει η λευκή απεργία καταψήφιση της κυβέρνησης, αυτό δεν το συζητά κανείς ούτε στον καθρέφτη του, αλλά μια αντίδραση που πρέπει να γίνει για να μη νιώθουν τόσο βολικά οι βολεμένοι του συστήματος. Τώρα οι ομάδες και οι ομαδάρχες δεν πρόκειται να δώσουν πράσινο φως για τίποτα δύσκολο. Άλλωστε δεν τους βολεύει ούτε η κρίση ούτε οι πολιτικές και οι πρακτικές της. Το Μνημόνιο φέρει την ψήφο τους και καθετί διαφορετικό θα είναι μπούμερανγκ γι’ αυτούς. Οι Βενιζελικοί και ο Ευάγγελος βλέπουν τι έχει συμβεί και τι θα συμβεί, όμως είναι εγκλωβισμένοι και δεν μπορούν παρά να είναι συνοδοιπόροι του Γιώργου στον γκρεμό όπου πάει η χώρα. Ίσως κάποιοι να θέλουν να αντιδράσουν, να μιλήσουν, να βγουν στο κλαρί. Δεν μπορούν όμως και έτσι σιωπούν περιμένοντας τις οργισμένες αντιδράσεις της κοινωνίας για να μπορέσουν να ψελλίσουν κάτι, αν μπορούν να ψελλίσουν κάτι. Ο Ευάγγελος ξέρει, αντιλαμβάνεται, γνωρίζει, βλέπει και δεν θέλει να γίνει μια σύγκρουση τώρα σε επίπεδο άλλων πολιτικών επιλογών. Είναι μια σταθερά στο σύστημα ΠΑΣΟΚ, χαίρει σεβασμού και εκτίμησης και μπορεί να περιμένει. Συστήνει ψυχραιμία και πάνω απ’ όλα ομοψυχία. Ξέρει ότι ή όλοι σωζόμαστε ή όλοι βουλιάζουμε. Έτσι στα γεύματα ή στις συζητήσεις που κάνει ακούει, καταλαβαίνει, μα δεν εκτίθεται. Ίσως τώρα δικαιωθεί μέσω της κοινωνίας για άλλες λάθος κινήσεις του στο παρελθόν. Ο Βαγγέλης είδε, έπαθε, έμαθε.

Οι λεγόμενοι προεδρικοί είναι πια οι μισοί στην κυβέρνηση και οι άλλοι απλοί συζητητές. Κοινώς περιμένουν το δάχτυλο του Γιώργου. Δεν φαίνεται να έχουν τα κότσια να πουν πιο δυνατά ορισμένα πράγματα, το βουλώνουν, ψηφίζουν, είναι χρήσιμοι, αρεστοί και όχι ενοχλητικοί.

Οι άλλοτε Γεννηματικοί, δυσαρεστημένοι αλλά αδύναμοι πολιτικά, εκφράζουν διαφωνίες, τα χώνουν όποτε μπορούν, αλλά δεν μπορούν. Μένουν σταθερά ΠΑΣΟΚοι, διαμαρτυρόμενοι, αλλά μέσα στην ορθοδοξία.

Οι αριστεροί έχουν εκλείψει παντελώς και κάθε πρωτοβουλία αριστερή πέφτει στον Καιάδα της κοινής λογικής. Φωνάζουμε για να υπάρχουμε και όχι υπάρχουμε, άρα φωνάζουμε. Μετά δε την πρόσφατη υπουργοποίηση ορισμένων αριστερών έχει επέλθει μούγγα στη στρούγκα. Η επωδός τους: Είμαστε πρώτα απ’ όλα ΠΑΣΟΚ. Λες και οι άλλοι είναι κατιφέδες.

Αδύναμο, άχρωμο πολιτικά και άοσμο παρεμβατικά είναι το κόμμα των εκσυγχρονιστών. Θα μου πεις, ποιου εκσυγχρονισμού; Είναι άλλο θέμα αυτό. Προσπαθούν κομματιαστά και σε έντονα προσωπικό και φιλικό πολιτικό τοπίο να κάνουν κάποια παρουσία, αλλά είναι εντελώς αδύναμοι να μπορούν να το δείξουν. Άλλωστε έχουν τόσες αντιθέσεις που κάποιοι λένε ότι αν οι αντιθέσεις ήταν πολιτική, ο εκσυγχρονισμός του σήμερα θα ήταν μια λύση. Και ερχόμαστε στο πραγματικό πρόβλημα, το αδέσποτο, το ασυντόνιστο, το απλησίαστο. Εδώ κυριαρχούν προσωπική στρατηγική και προσωπική ελευθερία κινήσεων. Απρόβλεπτοι και επικίνδυνοι δεν μασούν, δεν περιμένουν κάτι, άρα είναι έτοιμοι για όλα. Αυτούς φοβάται πιο πολύ η εξουσία του Μαξίμου και η Ιπποκράτους. Αν κάνουν και καμιά μάζωξη γιορταστική θα έχουμε θέματα για πολλές μέρες. Πάντως η λευκή απεργία μπορεί να αποκτήσει και άλλη δυναμική από τη Δευτέρα, που θα κριθούν πολλά.

Πολλά θα γίνουν τη Δευτέρα αν η λευκή απεργία αποκτήσει συμμετοχή και έχουμε στη Βουλή κατεπείγουσες εκπλήξεις. Πολλά θα κριθούν την εβδομάδα των Παθών και όχι της γέννησης του Υιού του Θεού. Οι μαξιμάρχες ελπίζουν τα καλύτερα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, να σώσει την Ελλάδα απ’ όλους τους σωτήρες.

ΥΓ.: Αναμένονται κατεπείγουσες εξελίξεις. Ίσως τα

μισθοεργασιακά στείλουν την κυβέρνηση στα Τάρταρα.

Ο Κοινοβουλευτικός