Τι γνωρίζει ο Κ. Στεφανόπουλος για τις «γκρίζες ζώνες» του Ελσίνκι;

– Επί της πρωθυπουργίας του και επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου οι ελληνοτουρκικές συζητήσεις για το Αιγαίο είχαν φτάσει μέχρι και στο θέμα των «γκρίζων ζωνών»! Επισημαίνει, μάλιστα, πως αν δεν τον προλάβαιναν οι εκλογές του 2004 είναι πιθανό ότι αυτές οι συζητήσεις θα κατέληγαν σε συμφωνία για συνολική διευθέτηση!

Σε άλλη χώρα μια τέτοια δημόσια παραδοχή θα προξενούσε πολιτικό σεισμό!

Στην Ελλάδα του 2005 (τότε κυκλοφόρησε το πόνημα Σημίτη), στη χώρα όπου τα ΜΜΕ της διαπλοκής και των νταβατζήδων έχουν ποτίσει τον λαό με έναν ιδιόμορφο μιθριδατισμό, δεν κουνήθηκε φύλλο! Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτή τη συγκλονιστική ομολογία. Ο τότε ΥΠΕΞ και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πει έστω μία κουβέντα, να εξηγήσει, να διαψεύσει αν τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιγράφει ο τέως. Περιορίστηκε να πληροφορήσει τους ιθαγενείς ότι… δεν είχε διαβάσει το βιβλίο, λες και επρόκειτο για… τον Κώδικα Ντα Βίντσι!

Επίσης στην Κύπρο έχει γίνει ολόκληρη συζήτηση και οξεία πολιτική αντιπαράθεση αν στο Ελσίνκι τον Δεκέμβρη του 1999 και πέραν του επίσημου κειμένου υπήρχαν και γκρίζες ζώνες. Και συγκεκριμένα αν υπήρξε τότε δέσμευση Σημίτη και Κληρίδη για σύντομη επίλυση του Κυπριακού και αποδοχή της άνευ όρων ενταξιακής πορείας της Τουρκίας σε αντάλλαγμα για την άρση των όποιων επιφυλάξεων για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.

Υπενθυμίζουμε πως την ύπαρξη τέτοιων «γκρίζων ζωνών» στο Ελσίνκι είχαν επικαλεστεί, και μάλιστα με… αγανάκτηση διεθνείς παράγοντες -ανάμεσά τους ο αρμόδιος για τη διεύρυνση επίτροπος- διαμαρτυρόμενοι για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν…

Τι ξέρει ο Στεφανόπουλος;

Αν τα παραπάνω επιχειρήσει κάποιος να τα συνδέσει με την περίεργη (;) πρόσφατη παρέμβαση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου για την παραπομπή στη Χάγη των «ελληνοτουρκικών διαφορών», τότε σίγουρα θα βρει ομοιότητες. Θα διαπιστώσει πως η πρόταση Στεφανόπουλου κινείται στο μήκος κύματος και της παραδοχής Σημίτη και των «γκρίζων ζωνών» -εφόσον υπάρχουν- του Ελσίνκι.

Και γνωρίζουμε πως δεν είναι λίγοι όσοι επιχειρούν αυτή τη σύνδεση. Και μέσα στην κυβέρνηση. Θεωρούν ότι ο τότε Πρόεδρος ασφαλώς θα γνώριζε και τα παρασκηνιακώς τεκταινόμενα και την πιθανή ύπαρξη δεσμεύσεων απ’ την ελληνική πλευρά. Και έρχεται σήμερα να δώσει χείρα βοηθείας και να ξαναφέρει στο επίκεντρο «ξεχασμένες» δεσμεύσεις και παρασκήνια.

Ασφαλώς, αν κάτι τέτοιο ισχύει, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε ασμένως να υιοθετήσει την παρέμβαση Στεφανόπουλου και επιπλέον να τη χρησιμοποιήσει ως αντιπολιτευτικό όπλο κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του Καραμανλή!

Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο πως ο Κ. Σημίτης, στου οποίου τις… επιδόσεις αναφερθήκαμε παραπάνω, έσπευσε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Κ. Στεφανόπουλο προκειμένου να του μεταφέρει την ευαρέσκειά του για την παρέμβασή του και να… παραπονεθεί για άλλη μια φορά για την «εγκατάλειψη του Ελσίνκι», πάγια κριτική που ασκεί στον Καραμανλή και ο Γ. Παπανδρέου!

Προσέξτε το εξής ενδιαφέρον:
– Πέριξ της πρότασης Στεφανόπουλου παρατηρείται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συσπείρωση, που περιλαμβάνει τον Γιώργο, τον Κ. Σημίτη, επιφανή στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ, υπουργούς της κυβέρνησης αν και σε χαμηλότερους τόνους (Ντόρα, Σουφλιάς), ΜΜΕ, δημοσιογράφους και άλλα δημόσια πρόσωπα, τα οποία και στο παρελθόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν προσπαθήσει να συγκροτήσουν το… μέτωπο λογικής κατά του εθνικισμού!

Με λίγα λόγια, όλους τους υποστηρικτές της πολιτικής κατευνασμού, των διαρκών υποχωρήσεων και της βήμα προς βήμα απεμπόλησης ελληνικών δικαιωμάτων.

Αυτό που προξενεί αρνητική εντύπωση είναι η επαμφοτερίζουσα στάση του Κ. Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός ακολουθώντας το «δόγμα Μολυβιάτη» είχε στην ουσία εγκαταλείψει το Ελσίνκι, επειδή αντελήφθη τους κινδύνους και τις παγίδες που έκρυβε. Όμως απ’ τον Μάρτη του 2004 έως σήμερα προέβη σε θεαματική στροφή στις επιλογές του στην εξωτερική πολιτική, στροφή που επισημοποιήθηκε και με την τοποθέτηση της Ντ. Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ. Και σήμερα αισθάνεται απολογούμενος στον Γιώργο και στην κριτική του για εγκατάλειψη του Ελσίνκι και… σπεύδει να βεβαιώσει πως τέτοια εγκατάλειψη δεν υπήρξε, απλώς… συμπλήρωσε το Ελσίνκι!

Επίσης είναι τραγελαφική η κυβερνητική εικόνα, με κορυφαίους και συναρμόδιους υπουργούς (Ντόρα, Μεϊμαράκης) να προβαίνουν σε διαφορετικές προσεγγίσεις για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα.

Αν ο Καραμανλής προσωπικά δεν αναλάβει πρωτοβουλία ξεκαθαρίσματος της κυβερνητικής θέσης και κατηγορηματικής διαβεβαίωσης πως η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει άλλη διαφορά με την Τουρκία εκτός απ’ την οροθέτηση της υφαλοκρηπίδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο, θα παγιδευτεί, θα επωμιστεί τεράστιες ευθύνες και θα εισπράξει τεράστιο κόστος.

Όπως και σε άλλες σελίδες αναφέρεται και λεπτομερέστατα εξηγείται, τυχόν υιοθέτηση της πρότασης Στεφανόπουλου θα σήμαινε όχι απλά αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά απεμπόληση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού προσθέτει στη μόνη έως σήμερα αναγνωριζόμενη απ’ την Ελλάδα ελληνοτουρκική διαφορά και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου και… και…

Και τελικά θα σήμαινε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την υιοθέτηση ακόμα και των τουρκικών αξιώσεων περί γκρίζων ζωνών!

Κοιτά… στο μέλλον ο Στεφανόπουλος;

Πολιτικοί κύκλοι ανήκοντες και στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και οικονομικοί παράγοντες, ερμηνεύουν την ξαφνική (;) παρέμβαση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και ως μια σαφή υποδήλωση μελλοντικής πολιτικής παρουσίας του.

Συγκεκριμένα, εκτιμούν πως ο Κ. Στεφανόπουλος βάζει υποθήκη για μελλοντική ενδεχόμενη συνεργασία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που αυτή επιβληθεί ή απ’ τις πολιτικές εξελίξεις ή απ’ τον εκλογικό νόμο με τον οποίο θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές.

«ΤΟ ΠΑΡΟΝ» έχει γράψει για τα παρασκηνιακά σενάρια ενός «μεγάλου συνασπισμού» ή μεταφοράς στην Ελλάδα του «γερμανικού» μοντέλου συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Και σε μια τέτοια περίπτωση ο πρώην Πρόεδρος θα μπορούσε να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο. Ή τουλάχιστον αυτό προσδοκά. Άλλωστε, θα έχει την αμέριστη στήριξη και του Κ. Σημίτη, και του Γ. Παπανδρέου, και ενός τμήματος της Ν.Δ.

Υποδηλώνει λοιπόν τη μελλοντική πολιτική του παρουσία και μάλιστα με παρέμβαση που αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ας σημειωθεί, δε, πως ένας «μεγάλος συνασπισμός» προωθείται από συγκεκριμένους κύκλους εντός και εκτός Ελλάδας για την «επίλυση»:
– Των εθνικών θεμάτων και πιο συγκεκριμένα των ελληνοτουρκικών σχέσεων με συμβιβασμούς, τους οποίους θα ήταν αδύνατον να κάνει ένα κόμμα μόνο του, είτε η Ν.Δ. είτε το ΠΑΣΟΚ, γιατί θα ήταν αδύνατον να επωμιστεί το μέγιστο πολιτικό κόστος που αναπόφευκτα θα συνεπάγονταν αυτοί οι συμβιβασμοί.
– Των οικονομικών «μεταρρυθμίσεων» που θεωρούνται αναγκαίες για την ανάκαμψη της οικονομίας, που ωστόσο είναι επώδυνες για τον λαό και γι’ αυτό επίσης δεν είναι εφικτό να τις αναλάβει ένα μεγάλο κόμμα μόνο του, λόγω του σοβαρού κόστους που συνεπάγονται κι αυτές…