Τα 90χρονα του Οκτώβρη
Με το πέρασμα του καιρού και όσο πρόβαλλε πιο ανάγλυφα το πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η λέξη αποσύρθηκε, δίχως να εξηγήσει κανείς, ιδιαίτερα από την «ανανεωτική αριστερά», πού βρίσκεται αυτή η κοσμογονία…
Απέμειναν βέβαια τα περί «παγκοσμιοποίησης» (διστάζουν και αποφεύγουν να πούνε καπιταλισμός) και το πώς αυτή θα «διορθωθεί»!… Το τελευταίο, που αποτελεί και το σήμα κατατεθέν των διαχειριστών όποιου χρώματος, το εμφανίζουν και ως μονόδρομο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Από αυτή τη σκοπιά γράφονται ατέλειωτες σελίδες και για τη μεγάλη Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία, το 1917. Ο ιμπεριαλισμός και οι ιδεολογικοί του εκπρόσωποι επιχειρούν να φέρουν στα μέτρα τους το γεγονός, δηλαδή να το «εξηγήσουν» κατά τα συμφέροντά τους. Κοινός παρονομαστής των «ερμηνειών»: Η ταξική πάλη έχει ξεπεραστεί. Απέτυχε η εργατική εξουσία και ο κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνικοποιημένης οικονομίας που έφερε η Οκτωβριανή επανάσταση!
Και μόνο το γεγονός ότι ασχολούνται συνεχώς με τον Οκτώβρη αποδείχνει ότι τον φοβούνται, ακριβώς επειδή ο Οκτώβρης ζει.
Ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα δεν κατέρρευσε. Ανατράπηκε. Η αντεπανάσταση πραγματοποιήθηκε από τις κομματικές και κρατικές ηγεσίες, από τα επιτελεία των ΚΚ εξουσίας, σε συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό. Αυτό δείχνει ότι ο οπορτουνισμός συγκροτεί αντεπαναστατική δύναμη. Ένας λόγος που δεν συνάντησε αντιστάσεις ήταν το γεγονός ότι η αντεπανάσταση πραγματοποιήθηκε στο όνομα ενός «καλύτερου σοσιαλισμού».
Το ΚΚΕ βγάζει συμπεράσματα από την ανατροπή του σοσιαλισμού. Μελετά λάθη που διαπράχθηκαν, αλλά υπογραμμίζει και τη μεγάλη προσφορά του σοσιαλισμού στους λαούς. Και πάνω απʼ όλα υπογραμμίζει ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Είναι η μόνη απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι «τρίτοι δρόμοι», καρυκεύματα σε ένα σάπιο φαγητό, χρεοκόπησαν όπου Γης. Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού πηγάζουν από το γεγονός ότι: Ενώ ο καπιταλισμός έχει κοινωνικοποιήσει την εργασία και την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα, τα προϊόντα της κοινωνικά οργανωμένης εργασίας αποτελούν ατομική καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή την αντίθεση έλυσε ο Οκτώβρης 1917.