Σε πορεία συστράτευσης καλεί τους «Αγανακτισμένους» το ΚΚΕ

Τ είνουν χείρα συμπόρευσης στους διαδηλωτές, καλώντας τους σε μια πορεία για να συναντηθούν με το «ταξικό εργατικό κίνημα» και το ΚΚΕ και προειδοποιώντας τους ταυτόχρονα να προστατευθούν από την «επίθεση φιλίας» που δέχονται από τους κυρίαρχους κύκλους και τα ισχυρά ΜΜΕ, που επιδιώκουν να τους κρατήσουν μακριά από το οργανωμένο κίνημα.

Με βάση την ανάλυση που κάνουν στο ΚΚΕ, οι κινητοποιήσεις στις πλατείες είναι μια μορφή έκφρασης αγανάκτησης και δυσαρέσκειας λαϊκών ανθρώπων και της νεολαίας, οι περισσότεροι από τους οποίους έως τώρα δεν συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις των συνδικάτων.
Με αυτήν τη μορφή, τονίζουν, αντιδρούν στην ανελέητη επίθεση που δέχονται από την κυρίαρχη πολιτική, κατά της οποίας –ανεξάρτητα από τον βαθμό συνειδητοποίησης των πραγματικών της αιτιών– εκφράζουν την αντίθεσή τους με τη συγκεκριμένη μορφή κινητοποίησης.

Το ΚΚΕ, υπενθυμίζουν, χρόνια τώρα λέει ότι ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την υπόθεση της πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, να οργανωθεί στο δικό του κίνημα, το οποίο διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και την εξουσία των μονοπωλίων. Σε ένα τέτοιο κίνημα, λένε στελέχη του κόμματος, πάντα θα υπάρχει λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια, και θα συνδυάζεται το συνειδητό με το αυθόρμητο, ενώ αναφέρουν ότι οι κινητοποιήσεις που ανέπτυξε το προηγούμενο διάστημα το ΠΑΜΕ και άλλες αγωνιστικές οργανώσεις είχαν επίδραση και στην ανάπτυξη των σημερινών κινητοποιήσεων στις πλατείες.
Τα επιτελεία της κυρίαρχης τάξης, τονίζουν, προβάλλοντας τη δράση των «Αγανακτισμένων» ως «γνήσιο κίνημα» ή χωρίς ιδεολογία, επιχειρούν να το αντιπαραβάλουν με το οργανωμένο κίνημα και «τους λόχους του ΠΑΜΕ», όπως έγραψαν σε διατεταγμένη υπηρεσία διάφοροι δημοσιολόγοι του συστήματος.

Όμως, υπενθυμίζουν στο ΚΚΕ, όσοι συγκεντρώνονται στις πλατείες έχουν πολιτικές επιλογές, συζητούν πολιτικές επιλογές, όπως π.χ. να φύγει το Μνημόνιο και αυτοί που το έφεραν, έχουν ιδεολογικές επιλογές που αντιστοιχούν στις πολιτικές τους επιλογές, είναι άνθρωποι που έχουν στηρίξει για χρόνια κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα και η ζωή τους χτυπιέται από τις πολιτικές επιλογές αυτών των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.

Οι κυρίαρχοι κύκλοι, υπογραμμίζουν στελέχη του κόμματος, καλλιεργούν την αντίθεση αυτών των κινητοποιήσεων με το οργανωμένο ταξικό κίνημα, γιατί το κίνημα των «Αγανακτισμένων» μπορεί να φωνάζει κάτω το Μνημόνιο και να φύγουν αυτοί που το έφεραν, αλλά για το τι θα γίνει μετά, πώς θα λυθούν τα προβλήματά τους, ποια η διέξοδος, έχουν κενό. Δεν έχουν σαφή πολιτικό στόχο εναντίωσης στα μονοπώλια, στην πολιτική που τα ενισχύει, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως υπαίτιους για τα βάσανα του λαού. Ξέρουν επίσης ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν στις πλατείες δεν έχει εμπειρία από εργατικούς και γενικότερα κοινωνικούς αγώνες, ωστόσο είναι λαϊκά στρώματα που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από την κυρίαρχη πολιτική, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, ενώ μέχρι σήμερα αντιμετώπιζαν με ανοχή την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου από αυτήν την πολιτική.

Επειδή ακριβώς, συνεχίζουν, τα επιτελεία της άρχουσας τάξης είναι αρκετά έμπειρα, ξέρουν ότι αυτοί οι λαϊκοί άνθρωποι και οι νέοι μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να συναντηθούν, να αποκτήσουν δεσμούς με το λαϊκό κίνημα, με το οποίο σήμερα τους σπρώχνουν σε αντιπαράθεση. Και σε μια πορεία να συναντηθούν με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα συνθήματα «της απειθαρχίας και της ανυπακοής» που πρώτο έθεσε το ΚΚΕ δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της λαϊκής αυτενέργειας και της κινητοποίησης.

Άλλωστε, υπογραμμίζουν, η προβοκατόρικη προσπάθεια του Α. Λοβέρδου να συνδέσει τις αποδοκιμασίες κατά των πολιτικών –έξω από τη Βουλή και αλλού– με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δείχνει ποιο ακριβώς κίνημα φοβάται η κυβέρνηση και σπεύδει να το συκοφαντήσει.