Σε πορεία ρήξης και απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ καλεί τον λαό το ΚΚΕ

Ήδη έχει απευθύνει δημόσια πρόταση για την κήρυξη γενικής απεργίας από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, προκειμένου να παρεμποδιστεί το σφαγείο των νέων μέτρων, ενώ και στη Βουλή -παρά τη μειωμένη μετά τον Ιούνιο εκπροσώπηση- κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων, για τη λήψη μέτρων ανακούφισης των ανέργων και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ -παρά τη σοβαρή εκλογική υποχώρηση του Ιουνίου- συνεχίζει σταθερά στην ίδια πολιτική γραμμή και έτσι καλεί τον λαό «να χαράξει τη δική του προοπτική, να στηριχτεί στη δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης, στη συσπείρωση και τη συμμαχία εργατών, αγροτών, ΕΒΕ, μαζί με τη νεολαία και τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, για να επιστρέψουν η αισιοδοξία και η δύναμη για μια νικηφόρα πορεία ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών ομίλων, απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ, με την κατάκτηση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας».

Σύμφωνα με τον Περισσό, καμία άλλη διαχειριστική πρόταση δεν απαντάει στα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ούτε η πρόταση της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ούτε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού όλες είναι ενταγμένες στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ.

Παράλληλα το ΚΚΕ συζήτησε και εξακολουθεί να συζητάει στην πορεία προς το Συνέδριο, που είναι προγραμματισμένο να γίνει στις αρχές του 2013, τις αδυναμίες που παρουσίασε το προηγούμενο διάστημα καθώς και το εκλογικό αδυνάτισμά του. Γίνεται η εκτίμηση ότι η υποχώρηση του ΚΚΕ σε τέτοια έκταση (κατέβηκε στο 4,5%) δεν καθορίστηκε κυρίως από τις υπαρκτές αδυναμίες του κόμματος, που εμφανίστηκαν πριν ακόμα από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου, αλλά έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστών ψηφοφόρων πίστεψαν στη λεγόμενη κυβερνώσα Αριστερά, στη δυνατότητα σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης και στην καταδίκη του Μνημονίου στη λογική του μικρότερου κακού.

Η ίδια η Α. Παπαρήγα σε συνέντευξή της αναγνώρισε: «Ο κόσμος τι ήθελε; Να πούμε “ναι” σε μια κυβέρνηση της “Αριστεράς”. Και αυτό ενδεχομένως να το θέλει και στις επόμενες εκλογές. Είναι μεγάλη παρακαταθήκη η θέση του ΚΚΕ, όσο κι αν του κόστισε, με τέτοια αρνητική εμπειρία στη Γαλλία, την Ιταλία, την πείρα σε άλλα κομμουνιστικά κόμματα, που σήμερα είναι ανύπαρκτα».

Ο λαός, εκτιμούν στο ΚΚΕ, θα πειστεί μέσα από την ίδια του την πείρα για το δίκαιο της θέσης που κράτησε το κόμμα στην προεκλογική πολιορκία του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία προκειμένου να αναδειχτεί από τις κάλπες «κυβέρνηση της Αριστεράς». Εάν, λένε, στο όνομα της «ηττοπάθειας» υποκύπταμε σε μια τέτοια στάση, τότε «θα ήμασταν ίσως μια καλύτερη ΔΗΜΑΡ» σε μια κυβέρνηση που θα συνέχιζε την αντιλαϊκή πολιτική που απορρέει από τα Μνημόνια και την ΕΕ.

Η Α. Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μέσα στην εβδομάδα περιέγραψε με ειλικρίνεια τη σημερινή κατάσταση, λέγοντας:

«Να το πω καθαρά, έχει συνέπειες η εκλογική μείωση του ΚΚΕ. Μπορεί στο ίδιο να έχει α’ ή β’ συνέπειες, για τον λαό είναι περισσότερες. Γιατί δείχνει ότι ένα μέρος του κόσμου δεν πιστεύει ότι μπορεί να αντισταθεί σθεναρά και να αντεπιτεθεί. Πιστεύει στο δίκιο του, αλλά όχι στη δύναμή του. Γιατί ως ΚΚΕ μπορείς να συνεχίζεις να παλεύεις, έχεις λιγότερους βουλευτές, αλλά για τον λαό έχει σημασία αυτό. Ξέρετε, όλο το καλοκαίρι, έτσι όπως το ζήσαμε και το συζητούσαμε με κόσμο, αυτό που όλα τα στελέχη και τα μέλη έλεγαν είναι ότι η απαίτηση των εργαζομένων απέναντι στο ΚΚΕ δεν αντιστοιχεί στο 4,5%, είναι πολύ πιο πάνω. Δεν είναι άσχημο αυτό, καλό είναι, αλλά δεν μπορείς να έχεις μόνο απαίτηση. Δηλαδή η απαίτηση δεν έχει υποβαθμιστεί, να σου ζητάνε λιγότερα. Σου λένε “τι κάνετε”, ήθελαν, αν είναι δυνατόν, και μέσα στον Αύγουστο να κάνουμε κινητοποιήσεις».