Σε ακτοπλοϊκή ομηρία οι Ρεθεμνιώτες

Κύριε Διευθυντά,
Μέχρι το έτος 2003 οι Ρεθύμνιοι είχαν τη δυνατότητα της ακώλυτης μετακίνησής τους σε καθημερινή βάση (είτε με το «Αρκάδι» είτε με το «Πρέβελη»).
Επίσης, υπήρχε και τρίτο πλοίο, το «Νέαρχος». Κατά την υπογραφή της συμφωνίας για συγχώνευση της Ρεθυμνιακής με την ΑΝΕΚ, έπρεπε να είχε τηρηθεί ρητώς η δέσμευση της ΑΝΕΚ για τη διατήρηση των δρομολογίων Πειραιά – Ρέθυμνο σε καθημερινή βάση. Φυσικά, για την παράλειψη αυτή υπάρχουν πελώριες και ιστορικές ευθύνες των εξουσιοδοτηθέντων προσώπων. Όλοι οι απόδημοι Ρεθεμνιώτες ταλαιπωρούνται αφάνταστα και βρίσκονται σε βαθιά απελπισία.
Απορούν πώς μπορεί κάποιος να έχει τρία πλοία και στο τέλος να βρίσκεται να μην έχει κανένα. Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα, αφού κάθε προγραμματισμός γίνεται ανέφικτος και οι Ρεθεμνιώτες αναγκάζονται να ταξιδεύουν πολλές δεκάδες χιλιόμετρα για Ηράκλειο ή Χανιά, προκειμένου να αναχωρήσουν από εκεί, μια και δεν υπάρχει ούτε αεροδρόμιο. Αυτό σημαίνει μεγάλο κόστος και αφάνταστη ταλαιπωρία. Τα διαφυγόντα κέρδη από τον τουρισμό και από την επιβάρυνση στη διακίνηση των Ρεθύμνιων και των προϊόντων του νομού ανέρχονται τα τελευταία επτά χρόνια σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Άραγε τα εξουσιοδοτηθέντα για τη συγχώνευση πρόσωπα θα αποζημιώσουν τους ξενοδόχους, τους παραγωγούς, τους αγρότες και τους πολίτες, θύματα της καταστροφικής αυτής συγχώνευσης;
Γ. Τρανταλίδης
Ένας Ρεθεμνιώτης
που πονά τον τόπο του