Ρουμανία – Βουλγαρία: Δύο φίλοι της Τουρκίας μπαίνουν στην ΕΕ

Χωρίς πανηγυρισμούς, χωρίς καμιά τελετή στις Βρυξέλλες και σίγουρα χωρίς κανένα κλίμα ενθουσιασμού, η Βουλγαρία και η Ρουμανία εντάσσονται από αύριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία φέτος τον Μάρτιο θα γιορτάσει και τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΕΟΚ με την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου 1957. Η ένταξη των δύο βαλκανικών χωρών, η οποία, όπως εύστοχα γράφτηκε, γίνεται «από το παράθυρο», υπογραμμίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πώς κατάντησαν το κάποτε διαφημιζόμενο «ευρωπαϊκό όνειρο» οι σημερινοί ευρωπαίοι ηγέτες.

Υποτάσσοντας τα πάντα στην απόλυτη κυριαρχία του κέρδους, η ΕΕ έχει ήδη μετατραπεί σε μια οικονομική ζώνη ελεύθερης δραστηριότητας των μεγάλων επιχειρήσεων των ισχυρών κρατών της Ευρώπης και σχεδόν τίποτα περισσότερο. Στους κόλπους της εντάσσονται πλέον σωρηδόν και χωρίς κανένα κριτήριο όλες οι χώρες της Ευρώπης (και σύντομα της Ασίας στη Μέση Ανατολή και της Αφρικής στη νότια πλευρά της Μεσογείου!) που είναι διατεθειμένες να αποδεχθούν την απεμπόληση της εθνικής τους κυριαρχίας και να υπακούουν στις οικονομικές διαταγές του διευθυντηρίου της Κομισιόν.

Με 105 ευρώ μέσο μηνιαίο μισθό και κατώτερο τα 60 ευρώ στη Βουλγαρία και αντίστοιχα στη Ρουμανία, με το 50% των Βουλγάρων να δυστυχεί ζώντας με 2 ευρώ την ημέρα και το 25% των Ρουμάνων να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ούτε ως ανέκδοτο δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για οικονομική σύγκλιση. Από τη στιγμή όμως που η ΕΕ έχει ήδη εντάξει στις γραμμές της τις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης, θα αποτελούσε αδικαιολόγητη προκατάληψη η άρνησή της να επιτρέψει την είσοδο και στις βαλκανικές χώρες, οι οποίες έχουν πάνω-κάτω τα ίδια χάλια με τις κεντροευρωπαϊκές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν είκοσι χρόνια λεηλασίας του δημόσιου πλούτου στη Βουλγαρία (όπως και σε όλες τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) έχουν οδηγήσει στο σημείο το βιοτικό επίπεδο να είναι ακόμη πιο κάτω από όσο ήταν επί σοσιαλισμού, τη δεκαετία του ’80! Μιλάμε για δραματική καθυστέρηση εξαιτίας της «οικονομίας της αγοράς»…

Κερδισμένη η Άγκυρα

Η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν υπέρ της ένταξης όλων των βαλκανικών κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεδομένου ότι αυτό θα διευκολύνει τη δραστηριοποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων στις χώρες αυτές και θα προμηθεύει τις εν Ελλάδι επιχειρήσεις με φτηνό εργατικό δυναμικό.

Σε πολιτικό επίπεδο όμως αυτή που θα βγει πρωτίστως κερδισμένη από την ένταξη της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στην ΕΕ θα είναι η… Τουρκία! Και οι δύο νέες χώρες της ΕΕ αναμένεται να ακολουθήσουν σταθερά έντονα φιλοτουρκική πολιτική, συμπαρατασσόμενες επί μονίμου βάσεως με την Αγγλία, την Πολωνία, την Ιταλία και την Ισπανία σε όλα τα θέματα που ευνοούν την Άγκυρα.

Η Ρουμανία ακολουθεί παραδοσιακά φιλοτουρκική πολιτική, ακόμη και από την εποχή του Τσαουσέσκου, όταν όλες οι υπόλοιπες σοσιαλιστικές χώρες τηρούσαν απαρέγκλιτα φιλελληνική στάση στο Κυπριακό. Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και μετά την κατάρρευση του προηγούμενου καθεστώτος.

Η Βουλγαρία, αντιθέτως, η οποία τηρούσε την πιο έντονα φιλελληνική πολιτική επί Ζίβκοφ, μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» άλλαξε ριζικά την πολιτική της και στράφηκε προς την Άγκυρα για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, ζωτικής σημασίας για κάθε βουλγαρική κυβέρνηση: η τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας, που σήμερα αποτελεί περίπου το 9% του συνολικού πληθυσμού, εκφράζεται εκλογικά μέσω δικού της κόμματος που έχει την αμέριστη υποστήριξη του εκάστοτε πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Σόφια. Μάλιστα ο αμερικανός πρεσβευτής είχε επιβάλει τη συμμετοχή του κόμματος αυτού στις εκλογές, υποχρεώνοντας με το ζόρι τη βουλγαρική Βουλή να αναθεωρήσει εκτάκτως το Σύνταγμα που απαγόρευε τη συμμετοχή στις εκλογές κομμάτων με εθνικό χαρακτήρα!

Το κόμμα των Τούρκων της Βουλγαρίας, λοιπόν, με τη διαρκή βοήθεια και των Αμερικανών, συμμετέχει διαρκώς στις κυβερνήσεις της χώρας και πολλές φορές είναι αυτό που διαμορφώνει την κυβερνητική πλειοψηφία προς τη Δεξιά ή προς την Κεντροαριστερά!

Το κόμμα αυτό διατηρεί φυσικά δεσμούς με την Άγκυρα, οι οποίοι ενισχύθηκαν πολύ τα τελευταία χρόνια. Περίπου 300.000 Τούρκοι της Βουλγαρίας υποχρεώθηκαν να καταφύγουν στην Τουρκία την τελευταία φάση του καθεστώτος Ζίβκοφ λόγω των πιέσεων που τους ασκούσε με στόχο τον εκβουλγαρισμό ακόμη και των ονομάτων τους. Ορισμένοι από αυτούς ξαναγύρισαν και γενικά υπάρχουν στενότατες σχέσεις των Τούρκων της Βουλγαρίας με την Τουρκία, πράγμα που, όπως είναι ευνόητο, αντανακλάται και στην πολιτική του τουρκικού κόμματος της Βουλγαρίας και στον ανάλογο επηρεασμό των κυβερνητικών εταίρων του.

Όργανα των Αμερικανών

Σαν να μην έφταναν οι εσωτερικοί λόγοι για τους οποίους η Σόφια και το Βουκουρέστι έχουν φιλοτουρκικό προσανατολισμό στην εξωτερική τους πολιτική, υπάρχει και ένας κρίσιμος πρόσθετος λόγος που τις καθιστά δυνάμει επικίνδυνες για την Κύπρο και την Ελλάδα. Τόσο η Βουλγαρία όσο και η Ρουμανία έχουν πλέον μετατραπεί σε τυφλά όργανα της Αμερικής, ίδια και χειρότερα από την Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 και της σκοτεινής εποχής του «ανθύπατου» αμερικανού πρεσβευτή Πιουριφόι. Έτσι, θα υπακούουν πρόθυμα και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό στα κελεύσματα της Ουάσινγκτον σε ό,τι αφορά την Κύπρο, την Τουρκία και την Ελλάδα.

Και οι δύο χώρες δέχτηκαν -και μάλιστα με ενθουσιασμό- την εγκατάσταση μεγάλων αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός τους και είναι τόσο δουλόφρονες που συζητούσαν να πληρώνουν οι ίδιες τα έξοδα λειτουργίας τους! Πρόκειται για βάσεις καθαρά επιθετικές, ορμητήρια πολεμικών εξορμήσεων των Αμερικανών εναντίον χωρών της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας και ποιος ξέρει εναντίον ποιας άλλης χώρας. Το χειρότερο δε είναι η νοοτροπία των κυβερνήσεών τους, οι οποίες επιδεικνύουν ένα απίστευτα πολεμοχαρές και πολεμοκάπηλο πνεύμα, επιδιώκοντας να δείξουν στους Αμερικανούς ότι είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν υπό τις διαταγές τους, ελπίζοντας με τον τρόπο αυτόν να εξασφαλίσουν την εύνοιά τους. Η ίδια γλοιώδης συμπεριφορά της μετεμφυλιακής Δεξιάς των ελλήνων συνεργατών των κατακτητών, οι οποίοι προσπαθούσαν να εδραιώσουν την εξουσία τους και τα κλεμμένα πλούτη, πουλώντας δουλοφροσύνη στους Αμερικανούς.

Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής αθλιότητας των χωρών αυτών ότι η Ρουμανία, όπως αποδείχτηκε, είχε στο έδαφός της και μυστική φυλακή της CIA για παράνομη κράτηση και βασανισμούς κρατουμένων. Σίγουρα υψηλή προσφορά στον πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης!

Τέλος οι μεγαλοστομίες

Η Ελλάδα θα υποστεί φυσικά τις συνέπειες αυτών των πολιτικών επιλογών της Σόφιας και του Βουκουρεστίου, αλλά αυτό σε καμιά περίπτωση δεν υπονοεί ότι η Αθήνα θα έπρεπε να προβάλει αντιρρήσεις στην ένταξή τους. Πολλοί άλλοι από τους εταίρους μας, με επικεφαλής τους αρχισυνωμότες εναντίον της Κύπρου Βρετανούς, έχουν διαπράξει πολύ χειρότερα πράγματα, μέχρι και εγκλήματα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας. Θα αποτελούσε επομένως φαρισαϊσμό εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης να υποκριθεί ότι θίγεται από τα φιλοτουρκικά αισθήματα της βουλγαρικής και της ρουμανικής κυβέρνησης περισσότερο από τις αισχρές πράξεις άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Μικροαπώλειες και μάλιστα αναπότρεπτες θα υποστεί η Ελλάδα από την ένταξη των δύο χωρών στην ΕΕ, αλλά αυτές δεν αποτελούν αντικείμενο άξιο συζήτησης. Αντιθέτως, η ένταξη θα προσγειώσει όλους εκείνους τους υπερφίαλους Έλληνες που θεωρούν ότι η χώρα μας μπορεί να γίνει «ηγεμονική δύναμη» από οικονομική και πολιτική σκοπιά στα Βαλκάνια, εκμεταλλευόμενη την πλήρη κατάρρευση του πολιτικοοικονομικού συστήματος των χωρών αυτών και την άνοδο στην εξουσία αδίστακτων μαφιόζων, με τους οποίους σοβαροί έλληνες επιχειρηματίες αλλά και αδίστακτα λαμόγια και απατεώνες αεριτζήδες μπορούσαν να έρθουν σε ληστρικές συμφωνίες.

Η Σόφια και το Βουκουρέστι ξεπούλησαν τα πάντα στους ξένους με αποτέλεσμα π.χ. το 90% των τραπεζών της Βουλγαρίας και το 80% των τραπεζών της Ρουμανίας να έχουν ήδη περάσει στα χέρια των ξένων! Στο πλαίσιο αυτό, 950 υποκαταστήματα ελληνικών τραπεζών και σχεδόν 3.500 ελληνικές επιχειρήσεις, ελάχιστες από τις οποίες είναι σοβαρές, δραστηριοποιούνται στο σύνολο των βαλκανικών χωρών, έχοντας επενδύσει κατά τους υπολογισμούς τους πάνω από 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ελλάδα (κατά τα στοιχεία του ΕΒΕΑ που δεν συμφωνούν με άλλα διεθνή στοιχεία) κατέχει την πρώτη θέση σε επενδεδυμένα κεφάλαια στη Σερβία, την Αλβανία και την ΠΓΔΜ, τη δεύτερη (ή τρίτη) θέση στις άμεσες επενδύσεις στη Βουλγαρία και την τρίτη (ένατη κατά άλλα στοιχεία) στη Ρουμανία.

Νέο πλαίσιο ανταγωνισμού

Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας δεν θα αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη τους μαφιόζους που ελέγχουν τις οικονομίες τους ούτε την καλπάζουσα διαφθορά των πολιτικών τους. Σταδιακά όμως θα τους υποχρεώσει να συμμορφωθούν με τον συσχετισμό δυνάμεων που υπάρχει μέσα στην ΕΕ που θα τους χρηματοδοτεί με ποσά κολοσσιαία για τις οικονομίες τους. Οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ όμως συνδέονται και με άγραφες μεν, πολύ συγκεκριμένες δε υποχρεώσεις ανάληψης έργων από μεγάλες γερμανικές, γαλλικές, βρετανικές κ.λπ. εταιρείες σε όλους τους τομείς. Οι καιροσκόποι πολιτικοί στη Σόφια και στο Βουκουρέστι δεν θα έχουν καμιά δυσκολία να έρθουν στην αναγκαία συνδιαλλαγή με τις επιχειρήσεις αυτές, παραμερίζοντας αδίστακτα τις παλιές συμμαχίες, στις οποίες οι Έλληνες είχαν κατακτήσει προνομιακές θέσεις.

Τώρα θα διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο ανταγωνισμού, σαφώς δυσμενέστερο για τις ελληνικές επιχειρήσεις και προσανατολισμένο υπέρ των ισχυρών της ΕΕ. Έρχεται η εποχή τόσο για τις σοβαρές επιχειρήσεις όσο και για τα λαμόγια της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου κ.λπ. που μέχρι τώρα απέφευγαν τις επικίνδυνες και ανώμαλες συνθήκες των Βαλκανίων.

Οι έλληνες επιχειρηματίες πρέπει να επαναβεβαιώσουν και να διατηρήσουν ή να επεκτείνουν τις θέσεις τους στο νέο πλαίσιο, παίζοντας τώρα ένα άνισο παιχνίδι, με την τράπουλα σημαδεμένη υπέρ των νέων αντιπάλων τους! Τώρα θα δείξουν τι αξίζουν στις νέες συνθήκες.

Είναι βέβαιο πάντως πως σύντομα θα αρχίσουμε να ακούμε… σπαρακτικές κραυγές για βοήθεια από το… «ξορκισμένο» στο εσωτερικό κράτος, καθώς οι περισσότεροι επιχειρηματίες που παριστάνουν τους λάτρεις των ιδιωτικοποιήσεων και του «ελεύθερου ανταγωνισμού» είναι γνωστά «παράσιτα» των κρατικών επιδοτήσεων και παντοειδών φοροαπαλλαγών που «ροκανίζουν» με πολλούς τρόπους κονδύλια του δημόσιου ταμείου.

Φυσικά η ελληνική κοινωνία αδιαφορεί βαθύτατα για την επιτυχία ή αποτυχία τους, αφού, όπως διαπιστώθηκε όλα αυτά τα χρόνια που λυμαίνονταν τις βαλκανικές χώρες, οι έλληνες εργαζόμενοι δεν ωφελήθηκαν καθόλου. Αυτοί αξιοποίησαν τις βαλκανικές δυνατότητες μόνο για να πάρουν θέσεις εργασίας από την Ελλάδα και να αποκομίσουν υπερκέρδη για τους εαυτούς τους, οπότε, ό,τι και αν τους συμβεί, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί.