Πώς αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή το ναυάγιο των Βρυξελλών
Λίγες ώρες πριν είχαμε ακουμπήσει στο τετέλεσται… Οι δύο κορυφαίοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η γερμανίδα καγκελάριος και ο γάλλος Πρόεδρος, είχαν καλέσει τον έλληνα πρωθυπουργό και του είχαν δώσει τελεσίγραφο. Ποιο; Η συνέχεια είναι αποκαλυπτική των όσων συνέβησαν εκείνο το 24ωρο σε Παρίσι – Βερολίνο – Βρυξέλλες…
Από το απόγευμα της Τετάρτης Σαρκοζί και Μέρκελ βρίσκονταν σε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία, αναζητώντας διέξοδο στο ελληνικό πρόβλημα. Η καγκελάριος παρέμενε αμετακίνητη στη θέση της. Αρνιόταν οποιαδήποτε οικονομική στήριξη της Ελλάδας, επαναλαμβάνοντας ότι πρέπει να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση την οποία η ίδια δημιούργησε. Διαφωνούσε και για διμερή δανειοδότηση ή παροχή εγγυήσεων. Είχε βέβαια και τους δικούς της λόγους. Όχι μόνον τις εσωτερικές αντιδράσεις και τις διαφωνίες των συμμάχων της στον κυβερνητικό συνασπισμό και τη λαιμητόμο των επικείμενων εκλογών σε Ρηνανία και Βεστφαλία, αλλά και την απειλή παραπομπής της στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας της. Ήδη ομάδες γερμανών πολιτών ετοίμαζαν προσφυγές εναντίον της Μέρκελ για παραβίαση των όρων του Συντάγματός τους, ότι βλάπτει το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας!
Κάτω απ’ αυτό το σε βάρος της κλίμα, αντιστεκόταν. Κάποια στιγμή άρχισε να βάζει νερό στο κρασί της, όταν η Ολλανδία και η Φινλανδία, χώρες της Ευρωζώνης, υποχώρησαν από την άτεγκτη θέση τους να μη δοθεί στήριξη-βοήθεια στην Ελλάδα, και πλέον δέχονταν να προσφερθεί κάποια δέσμευση στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν μπορεί να δανεισθεί.
Η Μέρκελ, για να αποτρέψει φούντωμα των αντιδράσεων των πολιτών της, συναίνεσε μεν, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι μαζί με την ΕΕ θα μπει και το ΔΝΤ στον μηχανισμό δανειοδότησης της Ελλάδας.
Όμως ο γάλλος Πρόεδρος ήταν ολοκληρωτικά αντίθετος στην ανάμειξη στο εσωτερικό της ΕΕ του ΔΝΤ, έχοντας βέβαια και την προσωπική του αντιπαράθεση με τον συμπατριώτη του πρόεδρο του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος διεκδικεί να είναι αντίπαλος του Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές του 2012.
Την επόμενη μέρα στις Βρυξέλλες, στην έδρα της ΕΕ, συνεχίσθηκε τετ α τετ η συζήτηση μεταξύ Σαρκοζί – Μέρκελ. Ο γάλλος Πρόεδρος επέμενε στην άρνησή του για τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Προσέγγιση δεν υπήρξε, οπότε ρίχθηκε στο τραπέζι η
ιδέα να κληθεί ο έλληνας πρωθυπουργός, που βρισκόταν στο ξενοδοχείο, όπου είχε καταλύσει η ελληνική αντιπροσωπεία, ζώντας σε αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι, και να του ζητηθεί να δηλώσει ότι η χώρα του η Ελλάδα είναι σε κατάσταση στάσης πληρωμών… Με ό,τι σημαίνει αυτό. Και είναι απ’ όλους
αντιληπτό… Με αντάλλαγμα τον άμεσο δανεισμό.
Ο κ. Παπανδρέου απάντησε, κάτωχρος, ότι τέτοια δήλωση δεν μπορεί να κάνει, γνωρίζοντας τις συνέπειες και πού θα
οδηγούσε… Και ασφαλώς ήξερε ότι λέγοντας «ναι» δεν θα μπορούσε να γυρίσει στην Αθήνα…
Έπρεπε να τραβήξει τη σκανδάλη
Κι όμως, υποστηρίζουν πολιτικοί κύκλοι, είχε ο Παπανδρέου λύση στα χέρια του… Αφού είχε παίξει το χαρτί του ΔΝΤ, έπρεπε να τραβήξει το περίστροφο και όχι να το αφήσει πάνω στο τραπέζι, δίνοντας τη δυνατότητα στη «Λιμπερασιόν» να γράψει ότι ήταν μεν γεμάτο αλλά με άσφαιρους κάλυκες…
Ήταν λάθος, εκτιμούν οι ίδιοι κύκλοι, το ότι ο Γιώργος δεν προχώρησε από την πρώτη στιγμή στο ΔΝΤ.
Αυτά βέβαια τα λένε χωρίς κανένας να γνωρίζει ποιο κουστούμι θα μας φορούσε ο κύριος Ντομινίκ Στρος-Καν.
Αφού λοιπόν δεν τράβηξε τη σκανδάλη, βγήκε ο Γιώργος από την αίθουσα και συνεχίσθηκε η συζήτηση Σαρκοζί – Μέρκελ αναζητώντας μια διέξοδο.
Ο γάλλος Πρόεδρος κάποια στιγμή, μη έχοντας άλλο χαρτί, υποχώρησε στις απαιτήσεις της Μέρκελ και δέχθηκε να μπει και το ΔΝΤ στον μηχανισμό δανεισμού, αν η Ελλάδα δεν θα μπορεί να βρει λεφτά…
Συντάχθηκαν στο πόδι –γι’ αυτό και οι πολλές ασάφειες που εντοπίστηκαν μετά– σε μιάμιση σελίδα οι όροι «στήριξης» της Ελλάδας και κλήθηκε ο Παπανδρέου. Ανήσυχος, μπήκε, έμαθε τα νέα, συναίνεσε και βγήκε με ανακούφιση. Και το χαμόγελο, έστω και ακριβοπληρωμένο, επανήλθε.
Το ναυάγιο, που μέχρι λίγα λεπτά πριν φάνταζε σε κάθε γωνιά του ορίζοντα, αποφεύχθηκε…
Ο… Τιτανικός να πλέει αγκομαχώντας, το παγόβουνο όμως παραμένει μπροστά του…