Πολιτική ρευστότητα

Μέχρι πρότινος ήταν περίπου δεδομένη η εναλλαγή στην εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως και οι δύο συνεχόμενες θητείες διακυβέρνησης είτε για το ΠΑΣΟΚ είτε για τη ΝΔ. Τώρα όλες οι σταθερές βάσεις του συστήματος διακυβέρνησης έχουν ανατραπεί. Το ΠΑΣΟΚ δίνει αγώνα επιβίωσης, ως κόμμα εξουσίας, ενώ αναζητεί εναγωνίως τα της επόμενης μέρας. Η ΝΔ, παρότι η αντιμνημονιακή τακτική της τη διέσωσε στο πεδίο της εκλογικής επιρροής, αδυνατεί να δώσει από μόνη της φερέγγυα και σταθερή λύση διακυβέρνησης. Τα κόμματα της Αριστεράς ενισχύονται μεν από την πολιτική του «όχι σε όλα», ωστόσο κι αυτά αδυνατούν να προσφέρουν λύση διακυβέρνησης καθότι δεν επιθυμούν να αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης ούτε επιθυμούν να συνεργαστούν μεταξύ τους.

• Στις υπάρχουσες συνθήκες η ΝΔ φαίνεται να κερδίζει μέσω της κάλπης τις εκλογές, αλλά να μην μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, κάτι που συνεπάγεται νέο κύκλο πολιτικής και κυβερνητικής αστάθειας. Ακόμα κι αν γίνει το θαύμα και η ΝΔ πάρει είτε αυτοδύναμα την εξουσία, είτε σε συνεργασία με τον ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, πάλι δεν θα δύναται να προσφέρει τετραετή λύση διακυβέρνησης με δεδομένες τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι των δανειστών της και τα νέα βάρη που συνεπάγεται η νέα δανειακή σύμβαση. Με μια οικονομία αποσαθρωμένη, μʼ έναν λαό που δεν θέλει και δεν μπορεί να σηκώσει νέα βάρη είναι περίπου βέβαιον ότι και η όποια κυβέρνηση Σαμαρά θα φθαρεί τάχιστα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τελικά στη μετά το Μνημόνιο εποχή, η θητεία των κυβερνήσεων θα τείνει να γίνει από τετραετία, διετία.