Πατρινά και… άλλα
Προχθές διάβασα στην «ΗΜΕΡΑ» δηλώσεις τέτοιου τύπου. Ενός Νεοδημοκράτη, ο οποίος μάλιστα είναι και αναπληρωματικό μέλος της
ΝΟΔΕ. Τι έλεγε ο αγαπητός αυτός κύριος του οποίου το όνομα μου διαφεύγει;
Τα έβαζε με τον Ρουσόπουλο -να θυμίσω ότι είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος- γιατί, λέει, είπε ότι δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ολόκληρος ο νομός Αχαΐας πυρόπληκτος! Και να δεχθώ ότι ο εν λόγω κύριος έχει δίκιο, που δεν έχει δηλαδή, αλλά γιατί άραγε αυτή η επίθεση; Είναι δηλαδή πολιτικό επιχείρημα το εάν πίνει ή όχι κάποιος τον καφέ του στο Κολωνάκι; Δηλαδή θα ήταν καλύτερος πολιτικός ο Ρουσόπουλος εν προκειμένω ή θα μπορούσε να ενταχθεί όλη η Αχαΐα στις πυρόπληκτες περιοχές, εάν έπινε τον καφέ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην πλατεία Κολιάτσου;
Αλλά το ζήτημα είναι πολιτικό. Ο εν λόγω κύριος, που είναι και στέλεχος τάχα της Νέας Δημοκρατίας, δεν έχει καταλάβει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ο Ρουσόπουλος είναι εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Και η δήλωση για την οποία μιλάει ο κύριος αυτός έγινε στο press room. Συνεπώς πρόκειται για επίσημη κυβερνητική θέση και όχι άποψη του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Εάν λοιπόν ήθελε να κάνει επίθεση ο κύριος αγανακτισμένος, θα έπρεπε -εάν πραγματικά έχει τα κότσια- να την κάνει εναντίον του Σουφλιά, του Παυλόπουλου, του Αλέκου Κοντού και σε τελευταία ανάλυση εναντίον του Καραμανλή, που έχει και την ευθύνη της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν το έπραξε όμως. Έκανε λάθος; Νόμισε ότι χτύπησε εύκολο στόχο; Μπορεί.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι ο Ρουσόπουλος. Είναι οι τακτικές αυτού του είδους που προέρχονται κυρίως από άγνοια. Βαθιά άγνοια. Γιατί, εάν έτσι αβασάνιστα κάποιοι τοπικοί παράγοντες βγαίνουν δημοσίως και λένε διάφορες μπαρούφες, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε;
Είναι απογοήτευση! Γιατί τον Ρουσόπουλο μπορούμε όλοι μαζί, εάν έχει την ευθύνη, να τον βρίσουμε. Άλλωστε δεν πληρώνουμε και τίποτα. Αλλά μια τέτοια πρακτική θα έδειχνε ότι δεν έχουμε αντίληψη, αλλά κυρίως γνώση, για το τι ακριβώς συμβαίνει στην εφαρμογή μιας κυβερνητικής πολιτικής. Γιατί, κύριέ μου,
ο Ρουσόπουλος είπε αυτό που του υπαγόρευσαν. Αυτό δηλαδή που αποφάσισε η Κυβερνητική Επιτροπή, αλλά και το
Υπουργικό Συμβούλιο.
Εν πολλοίς, ο μικρομεσαίος κομματικός παράγοντας είναι εμφανώς και μικρομεσαίας πολιτικής αντίληψης. Αλλά αυτό είναι μικρό κακό. Το χειρότερο είναι ότι η κριτική του, η οποία αγγίζει τα όρια της ύβρεως, αγγίζει τον πρωθυπουργό. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν το έχει καταλάβει. Αλλά έτσι είναι. Και φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσαμε να συζητήσουμε εάν έπραξε καλά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που δεν ενέταξε όλον τον νομό στον σχεδιασμό για τις πυρόπληκτες περιοχές.
Γιατί, εάν ο παράγοντας αυτός ασκούσε κριτική στο σύνολο των κυβερνητικών πρωτοβουλιών σχετικά με τις περιοχές
οι οποίες επλήγησαν από την φωτιά, θα ήταν μια σωστή τακτική προκειμένου να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος. Αλλά έτσι που το πήγε έχασε και το δίκιο του, αν είχε!