ΠΑΣΟΚ εναντίον ΠΑΣΟΚ
Στελέχη και γραμματείς, μέλη και συντονιστικές επιτροπές έχουν στην ουσία παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια να στηρίξουν τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση με τη σφραγίδα του ΔΝΤ και έχουν μετατραπεί σε δεινούς επικριτές του πρωθυπουργού, για τον οποίον θεωρούν ότι βάζει «ταφόπλακα» στο ίδιο του το κόμμα. Η Ιπποκράτους καθημερινά γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης προσπαθεί, σε ρόλο πυροσβέστη, να κατευνάσει τις αντιδράσεις. Στο γραφείο του δίνονται ομηρικές μάχες, όταν καλούνται συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ προς συμμόρφωση. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα «βομβαρδίζεται» από παντού. Από στελέχη, μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, του Πολιτικού Συμβουλίου, συνδικαλιστές, γραμματείς τομέων, που όλοι μαζί βλέπουν ότι έρχεται μεγάλη μπόρα και παίρνουν θέσεις από τώρα.
Μυστικές συναντήσεις, γεύματα, δείπνα, «γιάφκες» στελεχών, συζητήσεις για τον τρόπο που θα αντιδράσουν συνολικά τα μέλη του ΠΑΣΟΚ κατά του άλλου ΠΑΣΟΚ. Το κεντρικό χτύπημα στην ηγεσία είναι, όπως λένε, θέμα χρόνου. Γι’ αυτό και συζητούν τη συλλογή υπογραφών από στελέχη όλης της Ελλάδας, που θα ζητούν συνέδριο με στόχο τον επανακαθορισμό των στόχων, της ιδεολογίας και της πολιτικής κατεύθυνσης, ώστε να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική.
Αυτήν την ώρα ο Γιώργος Παπανδρέου υποστηρίζεται κομματικά μόνο από λίγα στελέχη τα οποία είναι διορισμένα στο κράτος και εξυπηρετούν τους προσωπικούς τους στόχους. Κανείς άλλος δεν μιλάει θετικά για την κυβέρνηση από το κόμμα που υποτίθεται πως θα έπρεπε να υποστηρίζει την κυβερνητική πολιτική και όλοι περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αμφισβητήσουν ακόμη και τον ίδιο τον πρόεδρο για τις πραγματικές του προθέσεις, αφού, όπως υποστηρίζουν, ποτέ δεν ήθελε, ούτε και τώρα θέλει, να έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο πατέρας του Ανδρέας. Έτσι οργανώνουν τον τρόπο που θα αντιδράσουν, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν!
Εμφυλιοπολεμικά πυρά
Η μέθοδος που ακολουθείται είναι οι επισκέψεις σε οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια από στελέχη του Εθνικού Συμβουλίου είτε συλλογικά είτε μεμονωμένα. Συζητούν εν κρυπτώ και συμφωνούν στη σύνταξη ενός κειμένου που θα κάνει την εμφάνισή του από τον νέο χρόνο και θα αμφισβητεί συνολικά και επί της ουσίας τη μέχρι σήμερα πολιτική που εφαρμόζει ο Παπανδρέου υπό τις αυστηρές οδηγίες της «τρόικας». Στο ίδιο κλίμα βρίσκονται και αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που τους βλέπει κανείς στο περιστύλιο της Βουλής να συζητούν χαμηλόφωνα, δύο και τρεις μαζί, χωρίς να κρύβουν την αντίθεσή τους στις επιλογές της κυβέρνησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μία από τις βασικές ομάδες βουλευτών που καθημερινά βρίσκονται και συζητούν για το δέον γενέσθαι είναι οι Π. Κουκουλόπουλος, Β. Γερανίδης, Τόνια Αντωνίου και κατά περίπτωση, οι Ν. Αλευράς, Γ. Φλωρίδης, Δημ. Λιντζέρης, ενώ υπάρχουν και άλλοι βουλευτές όπως η Βάσω Παπανδρέου, ο Βαγγέλης Παπαχρήστος και ο Κώστας Γείτονας, που με τον τρόπο τους δείχνουν ότι υπάρχει και άλλη πολιτική, διαφορετική από τη σημερινή, την οποία μπορεί να επιλέξει η κυβέρνηση, στο πλαίσιο πάντα της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που έχει χαραχθεί.
Το ίδιο συμβαίνει και στην κυβέρνηση. Υπουργοί που θέλουν να δείχνουν φιλολαϊκοί στρέφονται εναντίον άλλων υπουργών, που εμφανίζονται έτσι εχθρικοί προς τους πολίτες, με συνέπεια καθημερινά οι διαφωνίες να παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Κάθε φορά στο επίκεντρο βρίσκεται και άλλος υπουργός. Και σκοπός όλων τους είναι να βγάλουν από πάνω τους τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Μόνιμοι στις αντιπαραθέσεις οι πρωταγωνιστές των παραγωγικών υπουργείων Λούκα Κατσέλη και Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Εκτός από αυτούς, υπάρχει μερίδα υπουργών που τα βάζουν με τον Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος δηλώνει πως δεν είναι συντονιστής κανενός υπουργού, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μιλούν, σιωπούν αλλά οργανώνονται, όπως ο Βαγγέλης Βενιζέλος, που φροντίζει να μη δίνει καμία αφορμή, αλλά όλοι γνωρίζουν τις συζητήσεις που κάνει με άλλους συναδέλφους του για το πώς βλέπει το υπάρχον σύστημα διακυβέρνησης. Ακόμη και μέσα στο στενό επιτελείο του πρωθυπουργού υπάρχουν έριδες μεταξύ των συνεργατών του. Ενώ στην αρχή οι περισσότεροι διαγκωνίζονταν για το ποιος θα εμφανιστεί πιο κοντά του, έχοντας τουλάχιστον τη συμπάθειά του, τώρα με την ίδια ταχύτητα θέλουν να φύγουν από το κάδρο του συλλογικού μοντέλου άσκησης της εξουσίας και να σβηστούν τα πρόσωπά τους από τον χάρτη του Μαξίμου.