Πάρτε μέτρα, πριν σας ρίξουν οι μαυραγορίτες
Η αγορά αρχίζει και στενάζει. Μήνα με τον μήνα οι τζίροι πέφτουν. Τα ρολά όλο και σε περισσότερα μαγαζιά κατεβαίνουν, οι ακάλυπτες επιταγές χιονοστιβάδα, τα νοικοκυριά καταχρεωμένα και η κυβέρνηση άφαντη. Απούσα από τους δρόμους, την αγορά, ανύπαρκτοι οι έλεγχοι στις τιμές, στην ποιότητα, στο τι σου πουλάνε, τι σου σερβίρουν.
Τέσσερις φορές πιο ακριβά πληρώνουν οι Έλληνες το γάλα απ’ ό,τι οι άλλοι Ευρωπαίοι! Ο καφές κοντεύει να στοιχίζει… χρυσάφι. Το νεράκι του Θεού πουλιέται σε τιμές… βενζίνης! Τα σούπερ μάρκετ αυξάνονται χωρίς οι τιμές να κατεβαίνουν. Για ποιότητα, καλύτερα ας μη γίνεται λόγος. Στις λαϊκές όπου σε πιάσουν. Ψάρι μεγάλο, π.χ. συναγρίδα, μια μεσαία εργατική οικογένεια αποκλείεται να φάει στη ζωή της…
Λογικό το ερώτημα. Τι θα γίνει; Πόσο θα αντέξουμε; Γιατί η κυβέρνηση δεν χτυπάει την ακρίβεια, τι κάνει; Πού είναι; Κι όταν ρωτάς υπουργούς γιατί δεν γίνεται έλεγχος, η απάντηση είναι δεν έχουμε εμείς αρμοδιότητα, είναι του νομάρχη αρμοδιότητα. Που βέβαια επειδή εξαρτώνται από την ψήφο, αποφεύγουν να στενοχωρήσουν τους αγιογδύτες και γενικά τους διεφθαρμένους μαγαζάτορες, με αποτέλεσμα το θύμα να είναι οι πολίτες.
Όμως αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο, κύριε Καραμανλή. Δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ! Ο κόσμος δεν αντέχει. Ούτε να ανοίξει κι άλλες τρύπες στο ζωνάρι του, ούτε να συμβιβασθεί, να χαμηλώσει τον πήχυ. Έχει δικαίωμα να απαιτεί από τη στιγμή που προσφέρει. Και δεν ζητάει πολλά πράγματα.
Προστασία από τους μαυραγορίτες, που ξαναγέννησε η αγορά. Και στην Αθήνα και σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό θησαυρίζουν. Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Βγάζοντας στους δρόμους συνεργεία με ελεγκτές, όχι ένα-δύο για δείγμα. Πολλά. Να τρίξουν τα δόντια στους ασυνείδητους. Να νιώσει ο πολίτης ότι προστατεύεται από το κράτος του. Βούληση, θέληση χρειάζεται. Αφήστε προς το παρόν στην άκρη τα μεγαλεπήβολα σχέδια. Ασχοληθείτε, κύριε πρωθυπουργέ, με τα μικρά, που αντιμετωπίζει κάθε μέρα η κάθε μεσαία οικογένεια. Δώστε λύσεις. Δεν ζητάνε λεφτά. Προστασία. Και σωστή λειτουργία του κράτους.
Και από κει και πέρα άλλες ιδέες χρειάζονται, π.χ. δεν μπορεί να θησαυρίζουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία να είναι ουρές, να πληρώνουν ακριβά και τα δημόσια να μπαίνουν μέσα και να έχουν ελλείμματα δισεκατομμυρίων. Και ξέρετε, κύριε πρωθυπουργέ, ποια είναι η ειρωνεία; Ότι με τους ίδιους γιατρούς λειτουργούν κρατικά και ιδιωτικά. Το πρωί στα κρατικά και μετά από κάποια ώρα στον Αποστολόπουλο ή στο Υγεία. Πώς λειτουργεί το ένα άψογα και το άλλο εξαρτάται από τη φιλοπατρία των εργαζομένων;
Αλλά ποιος κάθισε να τα σκεφθεί αυτά ποτέ; Γιατί π.χ. τα δημόσια νοσοκομεία να μην έχουν πρώτη θέση με πανάκριβη τιμή από την οποία θα βγάζουν χρήματα που θα καλύπτουν τα έξοδα όλου του νοσοκομείου;
Ξεφύγαμε όμως…
Προέχει, κύριε πρωθυπουργέ, εδώ και τώρα να παρθούν μέτρα που θα χτυπήσουν την ακρίβεια. Και οργανώστε ένα καταναλωτικό κίνημα που θα είναι ο φόβος και ο τρόμος των κερδοσκόπων. Και δύσκολα κανείς θα τολμήσει να αυξήσει τις τιμές, φοβούμενος μποϊκοτάζ.
Να λοιπόν λύσεις. Στο χέρι σας είναι να δρομολογηθούν.