Οι διαδικασίες που έτρεμε ο Αλέξανδρος Σακελλαρόπουλος…

Ασφαλώς κανείς δεν υποστηρίζει ότι στον κ. Αγγέλου έπρεπε να επιφυλαχθεί διαφορετική μεταχείριση από τους άλλους πολίτες. Το αντίθετο μάλιστα. Εκείνο όμως το οποίο βάσιμα μπορεί να υποστηριχθεί είναι ότι τα όποια μέτρα εναντίον του θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στα όρια του ρεαλισμού και της λογικής.

Υπό την έννοια αυτή δεν θα αποτελούσε πράξη δεκτική επίκρισης ακόμη και η προφυλάκιση (αυτόν τον εξωραϊσμό περί προσωπικής κράτησης ποτέ δεν τον καταλάβαμε) του κ. Αγγέλου, εφόσον βέβαια το ανακριτικό υλικό δικαιολογούσε τέτοια απόφαση. Η επιβολή όμως εγγύησης 400.000 ευρώ σʼ έναν μισθοσυντήρητο υπάλληλο δεν συμπορεύεται με τη λογική. Κι όταν μια απόφαση ενός δημόσιου οργάνου και ιδιαίτερα δικαστικού δεν συμπορεύεται με τη λογική, κινδυνεύει να είναι από ατυχής μέχρι άδικη.

Και επειδή μιλάμε για ατυχείς αποφάσεις, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ατύχησε στις δηλώσεις του και ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ρούσσος Παπαδάκης, τουλάχιστον κατά το σκέλος που υποστήριξε ότι είναι ανεπίτρεπτη η κριτική των δικαστικών αποφάσεων όταν δεν υπάρχει εκ δόλου υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας των δικαστών.

Μα στʼ αλήθεια κ. Εισαγγελέα, πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρχει δικαστής και μάλιστα ανακριτής, ο οποίος παραβιάζει δόλια τα ακραία όρια της διακριτικής εξουσίας του, δηλαδή με άλλα λόγια να προφυλακίζει έναν αθώο και να παραμένει δικαστής; Αλλά και όταν δεν το κάνει εκ δόλου, αλλά από αμέλεια, επιπολαιότητα ή επαγγελματική ανεπάρκεια είναι δικαιολογημένος και είναι ανεπίτρεπτη η κριτική;

Μια μεγάλη νομική και δικηγορική προσωπικότητα, από τις σημαντικότερες του 20ού αιώνα, ο αείμνηστος Αλέξανδρος Σακελλαρόπουλος, είχε πει πριν από 30 χρόνια τα εξής σοφά: «Δύο διαδικασίες τρέμω. Στα Πολιτικά τον πρόεδρο των ασφαλιστικών μέτρων, ο οποίος με σκεπτικό την πιθανολόγηση σου βγάζει την πιο απίθανη απόφαση, η οποία σε καταδιώκει στην τακτική διαδικασία μέχρι τον Άρειο Πάγο και στα Ποινικά τον ανακριτή, ο οποίος με την αναπόδεικτη εκτίμηση ότι ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής, παρεμπόδισης της ανάκρισης ή τέλεσης άλλων αξιόποινων πράξεων, τον προφυλακίζει χωρίς δεύτερη κουβέντα». Τότε η προφυλάκιση ήταν επιτρεπτή και στα πλημμελήματα. Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του ο Αλ. Σακελλαρόπουλος δικαιώνεται στους αφορισμούς του για πολλοστή φορά.