Με ποιο δικαίωμα…

«Η ανεργία, ιδιαίτερα η ανεργία των νέων, αποτελεί για μια σοσιαλιστική κυβέρνηση την μεγαλύτερη πολιτική ανηθικότητα».

Ανδρέας Γ. Παπανδρέου

Η φράση αυτή του Α. Παπανδρέου, την οποία είχε διατυπώσει σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση, έχει χαραχθεί βαθιά στην ψυχή μου και στριφογυρίζει μόνιμα στην σκέψη μου. Ας μου επιτρέψει η μνήμη Του να την τροποποιήσω λέγοντας ότι για κάθε κυβέρνηση, για κάθε εξουσία, η ανεργία αποτελεί όχι μόνο πολιτική ανηθικότητα αλλά και όνειδος. Αποτελεί παράλειψη ηθικού, κοινωνικού και εθνικού καθήκοντος.

Όταν η πολιτεία δεν προγραμματίζει κατά προτεραιότητα την εξασφάλιση της σταδιοδρομίας των νέων της πατρίδας μας, δεν τροχοπεδεί μόνο την ανάπτυξη και την πρόοδο του τόπου, υπονομεύει και το μέλλον του Έθνους. Όταν μάλιστα οι νέοι χωρών του εθνικού μας περίγυρου κατακτούν με ταχείς ρυθμούς το εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό τους μέλλον, η ελληνική πολιτεία δεν δικαιούται να μην προετοιμάζει με τους ίδιους ρυθμούς το αντίστοιχο μέλλον της ελληνικής νεολαίας. Μπροστά σε αυτή την τραγική πραγματικότητα η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να επιδίδεται στο παιγνίδι της οξύτητας και να αδιαφορεί για το αύριο του τόπου.

Η κοινωνική ανισότητα δεν προέρχεται μόνο από την ανισοκατανομή του παραγόμενου πλούτου, προέρχεται και από την ανισοκατανομή της εργασίας. Πολιτεία που δεν προστατεύει το δικαίωμα της νέας γενιάς στην εργασία είναι ανάξια της αποστολής της.

Με ποιο δικαίωμα στερεί από τους νέους ανθρώπους το χαμόγελο, στερεί την προσδοκία, στερεί την ελπίδα, στερεί τη χαρά της ζωής, στερεί την αισιοδοξία; Με ποιο δικαίωμα βυθίζει τους έλληνες νέους στην απογοήτευση; Με ποιο δικαίωμα σκοτώνει την αυτοπεποίθηση; Δεν γνωρίζει ότι γενιά χωρίς αισιοδοξία, χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς ελπίδα είναι γενιά χωρίς μέλλον; Συνειδητοποιεί άραγε η πολιτική ηγεσία αυτόν τον κίνδυνο; Και όταν λέμε πολιτική ηγεσία αναφερόμαστε στα κόμματα εξουσίας τα οποία πλειοδοτούν σε προεκλογικές υποσχέσεις και μειοδοτούν σε μετεκλογικές πράξεις. «Χάος» επικαλείται ότι παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την απραξία της. «Χάος» θα επικαλεσθεί και η αυριανή κυβέρνηση της από δω πλευράς για να δικαιολογήσει την δική της απραξία. Και ο χορός καλά κρατεί. Μέχρι πότε όμως; Το ζήτημα της ανεργίας των νέων είναι ζήτημα μέγιστης προτεραιότητας και αντιμετωπίζεται μόνο με εξισορρόπηση των συντεταγμένων του οικονομικοκοινωνικού συστήματος, αντιμετωπίζεται με ριζική αναδιάταξη των δομών του. Αλλά κάτι τέτοιο απαιτεί μια άλλη, μια ριζοσπαστική πολιτική. Μια πολιτική που θα την εκφράσουν νέες δυνάμεις, δυνάμεις του λαού με αιχμή την ίδια την νεολαία, την περιφρονημένη, την παραγκωνισμένη ελληνική νεολαία.

Οι παλαιές άφθαρτες και ασυμβίβαστες με την κατεστημένη νοοτροπία πολιτικές δυνάμεις ένα χρέος έχουν : Να ανοίξουν στην νεολαία τον δρόμο, όπως λέει ο λαός μας «να βάλουν το νερό στο αυλάκι». Και έπειτα να καθίσουν στην όχθη και να καμαρώνουν την ροή του. Και να το βλέπουν να γίνεται ορμητικό ποτάμι για να παρασύρει στη θάλασσα τη σαβούρα.