Η ώρα της αλήθειας…

Η καμπάνα του εθνικού κινδύνου χτυπά για όλους τους πολιτικούς και για καθένα ξεχωριστά. Η καταιγίδα πλησιάζει. Δεν ακούν τις βροντές; Δεν βλέπουν τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα; Ή θα πραγματοποιηθεί τώρα ριζοσπαστική στροφή στην οικονομική και εξωτερική μας πολιτική ή θα οδηγηθούμε σε νέο εμφύλιο σπαραγμό, με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Η σκιά της τραγικής εκείνης εποχής βαραίνει πάνω στη σημερινή μας ζωή. Μας σπρώχνουν στο πιο μεγάλος βάθος καινούργιου αδελφοκτόνου πολέμου. Η ανελέητη και απάνθρωπη τακτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως δεν μπορεί να συνεχιστεί. Απέτυχε, και η κυβέρνηση το εγνώριζε. Όλοι οι πολιτικοί το εγνώριζαν και φέρουν τεράστιες ευθύνες.

Ο λαός δεν αντέχει άλλο. Τέρμα. Να πετάξουμε τα Μνημόνια καταπρόσωπο στους εκφραστές του Δ’ Ράιχ, να αποχωρήσουμε από τη σφηκοφωλιά της Ευρωζώνης, να καλέσουμε τους λαούς του Νότου να πράξουν το ίδιο και να επανέλθουμε στο εθνικό μας νόμισμα.

Να στραφούμε προς νέες συμμαχίες εκτός του «Άξονα», που έχει στόχο τη διάλυση του έθνους μας. «Η Ιστορία είναι η αξία των εθνών», έλεγε ο Ανατόλ ντε Μοντζί στο έργο του «Υπεράσπισις της Ιστορίας». Το Δ’ Ράιχ της Μέρκελ και του Σόιμπλε περιφρονεί την αξία των εθνών. Μόνον η Γερμανία τούς ενδιαφέρει. Είναι η μόνη χώρα που κέρδισε από την κρίση του ευρώ. Η πολιτική σήμερα ασκείται αντίθετα απ’ ό,τι επίστευε ο Μαξ Άντλερ στο έργο του «Επιστήμη και πολιτική».

Διαψεύστηκε οικτρά εκείνος ο αυστριακός εβραίος γιατρός και πολιτικός, φίλος του Ένγκελς. Ενόμιζε ότι η πολιτική είχε αποξενωθεί από φαύλες μεθόδους. Η ζωή τον διέψευσε. Διότι η πολιτική ασκείται με ραδιουργίες, συμφωνίες μεταξύ κομμάτων, και αποτελεί πονηρό παιχνίδι εξισορροπήσεως συμφερόντων. Τι συμβαίνει σήμερα; Η μεθοδευμένη από τα σκοτεινά κέντρα οικονομική κρίση έφθασε να καταδείξει την ανεπάρκεια του πολιτικού μας κόσμου, τη σήψη και την παρακμή που μας κληροδότησε η μεταπολιτευτική περίοδος. Το είπαμε πολλές φορές: Η «Σχολή του Σικάγου», με τον μηχανισμό Βερολίνου – Βρυξελλών, εκήρυξε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι οικονομολόγοι-τραπεζίτες του διεθνούς καπιταλισμού δεν θεωρούν ικανούς τους στρατιωτικούς για έναν τέτοιο πόλεμο. Τους θεωρούν άχρηστους και ξεπερασμένους. Η κατάκτηση των χωρών δεν απαιτείται να υλοποιηθεί από στρατεύματα. Εφαρμόζεται εύκολα από τις διεθνείς τράπεζες. Κι όταν έχεις παγιδεύσει τους λαούς μέσα στο κοινό νόμισμα, τους ελέγχεις απόλυτα και τους εξολοθρεύεις με «δόσεις», αναθέτοντας τον ρόλο του δημίου στις μνημονιακές κυβερνήσεις.

Με τις διαβόητες «οικονομικές μεταρρυθμίσεις» μετέτρεψαν τους νοικοκυραίους σε παρίες και ζητιάνους.

Είναι τραγικό το γεγονός ότι παράγοντες της πολιτικής μας ζωής μορφώνουν την τακτική της αποικιακής πολιτικής του Βερολίνου και των Βρυξελλών.

Δεν είναι δυνατόν να μην υπογραμμιστεί ο αποφασιστικός ρόλος που έπαιξε και παίζει στο ελληνικό δράμα η απίστευτη αναξιότητα (για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερο χαρακτηρισμό) της πολιτικής μας ηγεσίας, αυτής της «θανάσιμης μετριότητας» που ταλαιπωρεί τη χώρα.

Ο Μάο Τσε-Τουνγκ υποστήριζε ότι «η πολιτική είναι ένας πόλεμος χωρίς αιματοχυσία, και ο πόλεμος μια αιματηρή πολιτική». Το πρώτο σκέλος της ρήσης του Μάο βιώνουμε τώρα. Αλλά, εάν δεν καταργηθούν Μνημόνια και χαράτσια, θα ακολουθήσει και η αιματοχυσία. Να μην αμφιβάλλουν γι’ αυτό οι κυβερνώντες. Οι δικτάτορες της Ευρωζώνης και οι ντόπιοι θιασώτες της ευρωλαγνείας εστήριξαν όλη την προπαγάνδα τους στο σλόγκαν: «Εάν βγούμε από την Ευρωζώνη και επιστρέψουμε στη δραχμή, θα καταστραφούμε»… Η αλήθεια είναι αντίστροφη: Καταστραφήκαμε επειδή είμαστε μέσα στο ευρώ!

Και αποκρύπτουν την αλήθεια: Ότι το εθνικό νόμισμα δεν συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο. Συμφέρει, όμως, τον απλό λαό. Εργαζομένους, συνταξιούχους κ.λπ.

Οι ευρωλάγνοι δεν ενδιαφέρονται για την ανακούφιση αυτού του μαρτυρικού λαού, αλλά να ανταποκριθούν στις διαταγές της «τρόικας». Στους «ανθρωποφάγους της Ευρώπης», όπως τους αποκαλούσε ο Μακρυγιάννης. Η ημέρα που θα ψηφιστούν στη Βουλή αυτές οι ανήκουστες περικοπές και τα χαράτσια για τους πολίτες θα μείνει στην Ιστορία ως «ημέρα ντροπής» του ελληνικού Κοινοβουλίου, που θα καταδείξει τον ραγιαδισμό του πολιτικού κόσμου (εκείνων, δηλαδή, που θα ψηφίσουν τα μέτρα) έναντι των ξένων κατακτητών. Ασκήθηκαν αφάνταστες πιέσεις για την προπαγάνδα υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Ασκήθηκε η «προπαγάνδα της δυνάμεως» και η «ολοκληρωτική προπαγάνδα». Η πρώτη σε θέτει μπροστά σε ένα ψεύτικο δίλημμα: «Ή σιωπάς και σώζεσαι ή συγκρούεσαι με τους ισχυρούς και συντρίβεσαι»…

Η μέθοδος με την οποία η ολοκληρωτική προπαγάνδα προσπαθεί να υποτάξει το άτομο είναι η υπόσκαψις της εμπιστοσύνης του ατόμου στις δυνάμεις του, η συστηματική υπονόμευση της αυτοπεποιθήσεώς του. Αυτό επεδίωξαν.

Να γκρεμίσουν την αυτοπεποίθηση των πολιτών ότι είναι δυνατόν να επιβιώσουν εκτός Ευρωζώνης. «Θεμελιώδης όρος επιτυχίας μιας προπαγάνδας είναι μια συστηματική μονόπλευρος στάσις απέναντι σε κάθε πρόβλημα», διαβεβαίωνε ο «μέντορας» της Μέρκελ, ο Αδόλφος Χίτλερ. Και ετήρησε πιστά αυτόν τον κανόνα η «ψυχοκόρη» του, μέσω των μνημονιακών κυβερνήσεων των χωρών του Νότου. Εδώ απαιτείται μια καίρια επισήμανση: Το «σύστημα» απέκλεισε σε έγκριτους οικονομολόγους και πανεπιστημιακούς καθηγητές τη δυνατότητα να εξηγήσουν στον λαό από τα ΜΜΕ γιατί πρέπει να εγκαταλείψουμε το ευρώ και να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα και στη χάραξη άλλης οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής. Έκαναν το παν για να μην ακουστούν τέτοιες φωνές. Είναι όμως περίεργη και η στάση των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως.

Ορθώς ζητούν να καταργηθούν τα Μνημόνια και τα χαράτσια. Παραλλήλως όμως εμμένουν -ειλικρινά ή υποκριτικά- στην υπεράσπιση του ευρώ! Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ισχυρίζονται ότι είναι θέμα διαπραγματεύσεως και ότι είναι δυνατόν με «διαπραγματεύσεις» να αλλάξουν το σκηνικό. Πρόκειται περί τραγικής αυταπάτης. Είναι δυνατόν, π.χ., να μη γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ότι οι «εταίροι» ΔΕΝ διαπραγματεύονται; Ή πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά -όση καλή θέληση κι αν έχει- μπορεί να διαφοροποιήσει τη στρατηγική των Βρυξελλών;

Ο κόσμος περίμενε να ακούσει από την Αριστερά όχι συνθήματα, αλλά πολιτική.

Ακόμα και το ΚΚΕ, που εξαρχής τοποθετήθηκε εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως, το έπραξε ως σύνθημα, από… συνήθεια, χωρίς να κάνει τον κόπο να εξηγήσει ποια είναι η διαφορετική οικονομική πολιτική. Για τη ΔΗΜΑΡ δεν γίνεται λόγος. Αποτελεί το «αριστερό» δεκανίκι της υπάρχουσας κατάστασης. Με την ανεπάρκεια όμως και αυτού του χώρου ενισχύονται οι μνημονιακοί, οι οποίοι «δικαιολογούν» την υποταγή τους στα κέντρα των τραπεζιτών και παρουσιάζουν ως μονόδρομο τον Γολγοθά των «μεταρρυθμίσεων» που απαιτούν οι δυνάμεις κατοχής. Κυβέρνηση και κόμματα δεν έχουν καταλάβει ποια γραμμή πρέπει να ακολουθήσουμε ως έθνος εάν θέλουμε να απεμπλακούμε από τα πλοκάμια της ευρωπαϊκής συμμορίας. Τι κάνει αυτήν τη στιγμή ο κ. Σαμαράς (και κατ’ επέκτασιν Βενιζέλος και Κουβέλης); Προσπαθεί ο πρωθυπουργός να πείσει Βερολίνο και Βρυξέλλες ότι θα ακολουθήσει κατά γράμμα τα μέτρα εξοντώσεως για τον λαό που διατάσσουν οι εταίροι και οι «εταίρες». Τους δηλώνει ότι παραμένει πιστά και δουλικά μνημονιακός και το μόνο που ζητά είναι να του δώσουν περισσότερο χρόνο για να φέρει εις πέρας την «αποστολή» που του ανέθεσαν. Και απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό διαβεβαιώνει ότι «οι εταίροι βρίσκονται στο πλευρό μας»! Όχι, κύριε Σαμαρά!

Οι εταίροι ΔΕΝ βρίσκονται στο πλευρό μας. Είναι εναντίον μας και επιδιώκουν τον αφανισμό μας. Εσείς μόνον και οι συγκυβερνώντες είστε στο πλευρό των δημίων μας. Και υπογράψατε την υποταγή σας σ’ αυτούς. Η Ελλάδα, ακολουθώντας τις παραδόσεις της φυλής μας, πρέπει να υψώσει ένα νέο «ΟΧΙ» και να ξεκινήσει αγώνα ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ στους κατακτητές. Πώς; Με ποιον τρόπο;

Να πρωτοστατήσουμε στο «ξήλωμα» και στην κατάρρευση της Ευρωζώνης. Να δώσουμε το σύνθημα, και είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι λαοί. Το εδήλωσε ξεκάθαρα ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουλιάνο Αμάτο: «Εάν η Ελλάς βγει από την Ευρωζώνη, θα ακολουθήσουμε κι εμείς…».

Κανείς να μην αμφιβάλλει ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες του Νότου.

Η προπαγάνδα που ασκείται από την κυβέρνηση και από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια για τη «συμφορά» που θα μας βρει εάν φύγουμε από το ευρώ κανέναν δεν πείθει. Αντιθέτως, εξοργίζει. Η προπαγάνδα ασκείται για να δικαιολογήσει την υποταγή των κυβερνώντων στον νέο Άξονα. Όπως δεν έπεισε η προπαγάνδα για την «ανάγκη υποταγής» στον παλαιό «Άξονα», από τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ράλλη, έτσι και σήμερα δεν πείθει η πολιτική Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.

Η απελευθέρωση δεν κερδίζεται με προσαρμογή στα κελεύσματα των Αρχών Κατοχής, αλλά μόνον εάν σημάνουμε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας εθνικό συναγερμό. Έναντι των προσκυνημένων μνημονιακών, υπάρχει η Ιστορία: η αμάραντος δόξα της εθνικής Αντιστάσεως. Η έναρξη του αγώνα για την κατάρρευση της Ευρωζώνης είναι η μόνη «ρεβάνς» που μας δίνει η ιστορική Μοίρα. Αναζητούμε τον ηγέτη και τον φορέα που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα της Ιστορίας. Εμμέσως ή αμέσως, Σαμαράς, Βενιζέλος και Σία καλλιεργούν στις μάζες τον φόβο για το τι θα συμβεί εάν δεν υπακούσουμε στις διαταγές των ξένων. Θα έπρεπε να γνωρίζουν αυτό που είχε πει ο μεγάλος βρετανός εργατικός ηγέτης, ο Ανιούριν Μπέβαν: «Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Σύντροφός του είναι το μίσος, και το μίσος γεννάει την ωμότητα και θρέφει την αδιαλλαξία…». Προς τα εκεί μας ωθούν. Τα ψέματα όμως ετελείωσαν. Ο λαός δεν πρόκειται να ανεχθεί κι άλλα μέτρα αυτοκτονίας του έθνους ούτε περαιτέρω συρρίκνωση των ήδη πενιχρότατων αποδοχών του. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης απατώνται εάν πιστεύουν ότι οι πολίτες θα μείνουν αδρανείς στην επιβολή καινούργιων «φετφάδων», που οδηγούν στην γκιλοτίνα της εφορίας, κι ότι με τον καιρό θα τα ξεχάσουμε. Όπως έλεγε ο Τάκιτος, «χλευάζουμε την ανοησία εκείνων που πιστεύουν πως η σημερινή εξουσία μπορεί να καταστρέψει τις αυριανές μνήμες». Όλοι οι πολιτικοί ας τολμήσουν -επιτέλους- τη μεγάλη ριζοσπαστική στροφή της χώρας, διότι ο νέος εμφύλιος χτυπά την πόρτα μας. Θα ξεσπάσουν μεγάλες ταραχές. Τέρμα στα «κομπογιαννίτικα τεχνάσματα» του κ. Στουρνάρα. Η κοροϊδία έχει όρια. Μια κοινωνική επανάσταση θα επιφέρει συμφορές, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Κι όπως σημείωνε στους «Καιρούς» ο Χαρίλαος Τρικούπης, «Την ευθύνη των επαναστάσεων φέρουσιν ουχί οι εκτελούντες, αλλά οι καθιστώντες αυτάς αναποδράστους…».