Η Βίκυ «βγαίνει» από το «Πακέτο»!
// Ανανεώσατε τη συνεργασία σας με τον ALPHA;
«Ναι, για άλλα δυο χρόνια».
// Δεχθήκατε και εσείς μείωση στο μπάτζετ της εκπομπής σας;
«Φυσικά. Διανύουμε μεγάλη κρίση στο χώρο της τηλεόρασης και των εντύπων».
// Ωστόσο, τη δική σας αμοιβή δεν σας την έκοψαν. Είστε από τις τυχερές…
«Δεν μου έγινε μείωση μισθού γιατί είμαι τέσσερα χρόνια με τα ίδια χρήματα. Και όταν η εκπομπή αντικειμενικά είναι πετυχημένη και εγώ παραμένω με την ίδια αμοιβή αυτό δεν θεωρείται “μείωση”;».
// Πόσα χρόνια παραδίδετε «Πακέτα»;
«Για έκτη συνεχή χρονιά. Έχουμε σταθερό ραντεβού με τον κόσμο, ο οποίος μας έχει αγαπήσει».
// Σας έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς ότι παίζετε πολύ έντονα με τα ανθρώπινα συναισθήματα…
«Πίστεψέ με, Μαρία, θεωρώ ότι το “Πάμε πακέτο” είναι η πιο δύσκολη εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση γιατί έχει να κάνει με το ανθρώπινο συναίσθημα. Μέσα από αυτήν την εκπομπή χειρίζομαι το πιο δύσκολο, το πιο σημαντικό, το πιο μεγάλο μυστικό, την πιο βαριά τύψη, απώλεια, ενοχή των ανθρώπων και μάλιστα δημόσια. Χρησιμοποιούμε τη δύναμη του μέσου για να βρούμε αγαπημένα πρόσωπα, αλλά αποκαλύπτουμε ταυτόχρονα και τις πιο κρυφές σκέψεις τους. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω θίξει, δεν έχω προσβάλει, δεν έχω εκθέσει κανένα, δεν μου έχει επιβληθεί κανένα πρόστιμο από το ΕΣΡ και κανένας φιλοξενούμενός μου δεν με έχει κατηγορήσει για κάτι, αλλά ούτε και κανένας τηλεθεατής».
// Καθαρό, έντιμο, αγνό συναίσθημα λοιπόν… Πώς αυτό δεν βγαίνει σε δάκρυ μπροστά στην κάμερα;
«Συγκινούμαι σε κάθε εκπομπή και πολλές φορές βουρκώνω, συγκρατούμαι όμως, γιατί δεν θέλω να πουν ότι η Βίκυ δακρύζει. Όταν όμως πάω σπίτι μου κλαίω με την ησυχία μου. Το ευχαριστιέμαι».
// Γιατί κλαίτε;
«Γιατί πάντα μέσα από αυτήν την εκπομπή διαπιστώνω πόσο γενναιόδωρα είναι τα παιδιά απέναντι στους γονείς…».
// Τι εννοείτε;
«Τα παιδιά που ψάχνουν να βρουν τους φυσικούς τους γονείς, ήδη από μέσα τους, τους έχουν συγχωρέσει. Δεν τους έχουν δικάσει. Απλά αναζητούν τις ρίζες τους, τα κύτταρά τους, να συμπληρώσουν το παζλ της διαδρομής τους. Αυτοί που ακυρώνουν και αθετούν το ιερό συμβόλαιο που λέγεται γονέας -που είναι μια ιερή υποχρέωση μέχρι το τέλος της ζωής- είναι οι γονείς».
// Μεσάζοντας η εκπομπή για μια δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη;
«Είναι συγκλονιστικό και ταυτόχρονα υπέροχο να είσαι εσύ που δίνεις αυτήν την ευκαιρία. Αυτή η εκπομπή είναι το άλλοθί μου στο ερώτημα γιατί κάνω τηλεόραση».
// Δύσκολες οι σχέσεις γονέων-παιδιών;
«Το πιο δύσκολο κεφάλαιο στις ανθρώπινες σχέσεις. Το αγκάθι που μπαίνει μέσα σ’ αυτές τις σχέσεις είναι το έλλειμμα με το οποίο μεγαλώνουν παιδιά, καθώς οι γονείς απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι λόγω εργασίας ή επειδή δεν είναι και ουσιαστικά ψυχικά κοντά τους.
Αν ρωτήσεις ένα παιδί θα σου πει ότι προτιμά τη μαμά ή τον μπαμπά περισσότερο στο σπίτι από το να του πάρουν παιχνίδια. Τα υλικά αγαθά δεν συμπληρώνουν τα ψυχικά κενά των παιδιών. Καλύτερα λιγότερα παιχνίδια και περισσότερη παρουσία. Τότε μεγαλώνουν παιδιά άρτια και ισορροπημένα. Και δεν μιλάμε για τις περιπτώσεις που λείπει ο γονιός. Εκεί το άτομο σημαδεύεται για πάντα στη ζωή του».
// Έχουν περάσει εκατοντάδες ιστορίες. Υπάρχει καμία που σας έχει συγκινήσει πάρα πολύ;
«Δεν θα ξεχάσω με τίποτα την ιστορία τριών αγοριών, που κάποια Χριστούγεννα ο πατέρας πήγε και πήρε από τη μάνα τα δυο -οι γονείς είχαν χωρίσει- και η μάνα δεν τα ξαναείδε ποτέ… Η μάνα είδε το ένα της αγόρι μετά από 22 χρόνια. Αυτό που έγινε στο στούντιο ήταν σκηνές από αρχαία τραγωδία. Το άλλο παιδί δεν ξέρουμε πώς το είχε γαλουχήσει ο πατέρας, δεν ήρθε στην πρόσκληση του “Πακέτου”. Ο άλλος γιος και η μάνα τι να σας πω… Και αλήθεια αναρωτιέμαι ποιος έχει το δικαίωμα να στερήσει τη μάνα από το παιδί και πόσο δίκαιο είναι όλο αυτό για να το κάνει;».
// Πιστεύετε στη μοίρα;
«Ναι, πιστεύω όλο και περισσότερο ότι κάποια πράγματα είναι σαν να είναι γραμμένα για να συμβούν και ότι δεν μπορείς να τα ανατρέψεις».
// Συνδέεστε με τους ανθρώπους που έχετε γίνει ο μεσάζων να αποκατασταθούν οι σχέσεις τους;
«Τις ευχές των ανθρώπων αυτών τις κρατάω σαν φυλαχτό γιατί είναι η δύναμή μου. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, γιατί έχω γίνει μέσα από αυτούς καλύτερος άνθρωπος! Δεν μπορώ να μην τους τηλεφωνήσω, να μην τους δω, να συνεχίσω αποστασιοποιημένη τη ζωή μου, γιατί έχω γίνει μέρος της δικής τους ιστορίας. Το συναίσθημα εκπαιδεύεται και μπορεί να καλλιεργηθεί ως ένα βαθμό ανάλογα με το δείκτη συναισθηματικής ευφυΐας του καθένα».
// Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι δεν τελειώνουν ποτέ για σας;
«Αλίμονό μου! Οι συνεργάτες μου και εγώ έχουμε σταθεί σε κάποιες ιστορίες μήνες, για να μην πω χρόνο… Δεν τελειώνει για μας στο πλατό μια ιστορία. Τους τηλεφωνούμε πολύ συχνά για να μάθουμε πώς τα πάνε αφότου συναντήθηκαν στο στούντιο. Το 90% πορεύονται μαζί, περνούν όλες τις γιορτές μαζί».
// Οι Έλληνες είναι χτυπημένος λαός από τα παιχνίδια της ζωής;
«Μα, περάσαμε κατοχή, εμφύλιο, μετανάστευση, έχουμε πολλούς ναυτικούς. Πώς να μην υπάρχουν τόσες ιστορίες χαμένων σχέσεων; Ξέρετε πόσα παιδιά έχουν σπείρει ανά τον κόσμο Έλληνες ναυτικοί; Και αυτό μέσα στη ζωή είναι. Ξέρετε πόσα παιδιά λόγω του εμφυλίου βρίσκονται σε πρώην ανατολικές χώρες; Στο στούντιο βρέθηκαν ένας άνδρας και μια γυναίκα αδέρφια, που τους είχαν μαζέψει στο παιδομάζωμα, τους είχαν στείλει στη Βουλγαρία για να τους κάνουν στρατιώτες, μέχρι που χώρισαν το κοριτσάκι από το αγοράκι. Αυτά τα αδέρφια ξανάσμιξαν στην εκπομπή φανταστείτε μετά από πόσα χρόνια. Ο άνδρας είχε γίνει εν τω μεταξύ λαμπρός επιστήμονας και στο στούντιο θυμήθηκαν το τραγούδι που τους είχαν μάθει όταν έβγαιναν το πρωί για να δουλέψουν στα χωράφια, θύμιζε εμβατήριο… Σας το λέω και έχω ανατριχιάσει».
// Γιατί η τηλεόραση στάθηκε τόσο μικρόψυχη με τη Ρούλα Κορομηλά, την Ελένη Μενεγάκη, τον Ανδρέα Μικρούτσικο;
«Γιατί το κοινό αρέσκεται γενικότερα να αποθεώνει τα είδωλά του και να τα αποδομεί. Από αυτή τη διαδικασία θα περάσουμε όλοι».
// Είπατε παραπάνω ότι το «Πάμε πακέτο» είναι το άλλοθί σας για να κάνετε τηλεόραση;
«Αφού το βλέπεις και εσύ ότι η τηλεόραση έχει φθίνουσα πορεία. Η ιδιωτική τηλεόραση γέμισε κουτσομπολιό. Αλήθεια, γιατί θα πρέπει να με ενδιαφέρουν τα προσωπικά του άλλου; Γιατί θα πρέπει να μάθω πού πήγε διακοπές κάποιος τραγουδιστής και ποιος κύριος συνόδευε ποια κυρία σε μια κοσμική εκδήλωση; Το έχω σκεφτεί. Το κοινό ενδιαφέρεται για αυτά, γιατί έχει εθιστεί από αυτήν την τροφή. Ό,τι μας ταΐζουν, το αποζητάμε».
// Μα, η γνώση έχει οδύνη και προβληματισμό…
«Ναι, γι’ αυτό εμείς ψηφίζουμε την ευκολία, τη χαλαρότητα και τη μασημένη τροφή».
// Βλέπετε τηλεόραση;
«Όχι. Τα απολύτως αναγκαία. Νομίζω ότι όταν δεν βλέπω τηλεόραση είμαι πιο δημιουργική και πολύ πιο σκεπτόμενη. Έχω και δυο αγόρια και έναν άνδρα να φροντίσω».
// Είπατε ότι δεν σας αρέσει το κουτσομπολιό στην τηλεόραση…
«Και στη ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος βγαίνει δημόσια σ’ ένα πάνελ και προσβάλλει με αυτά που λέει έναν άλλον και δημιουργεί μια εντύπωση, ενώ δεν ξέρει ουσιαστικά αυτόν που κριτικάρει. Δεν έχει το δικαίωμα ο κάθε αδαής, ακαλλιέργητος να περνάει μια άποψη στην κοινή γνώμη σχολιάζοντας, θάβοντας άνευ αντικειμένου. Πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι απογειώνουν από την άλλη μεριά το τίποτα. Το ίδιο επικίνδυνο μου φαντάζει με το χλευασμό. Για μένα υπάρχουν όρια και στη σάτιρα. Δεν μπορείς να λες πόρνη μια γυναίκα με την κάλυψη της σάτιρας».
// Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι προτιμούν την αρνητική δημοσιότητα από την αφάνεια ή να προφέρει κάποιος σωστά το όνομά τους και ας τους βρίζει…
«Για μένα η μεγαλύτερη δικαίωση δεν είναι να μ’ αναγνωρίζουν, αλλά να με εκτιμούν. Διάσημος γίνεσαι, αποδεκτός; Η τηλεόραση σου δίνει τη δημόσια προβολή που θέλεις, αλλά ταυτόχρονα σου δημιουργεί και έναν άκρατο εγωκεντρισμό».
// Πώς τον κοντρολάρετε;
«Μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω τηλεόραση και να βγάλω το ψωμί μου με κάτι που μ’ αρέσει όπως η εκπομπή “Πάμε πακέτο”. Δεν είμαι κάτι ξεχωριστό και μοναδικό επειδή εργάζομαι στην τηλεόραση. Η δουλειά μου έτυχε να έχει και αναγνωρισιμότητα. Το αν είμαι καλός άνθρωπος κρίνεται καθημερινά από τις σχέσεις που έχω με τον άνδρα μου, τα παιδιά μου, τους γονείς μου, τους συναδέλφους μου, τους φίλους μου. Πάντως, χαίρομαι που μέσα από τη δουλειά μου προσφέρω».
// Πολλές φορές έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις σας ότι είστε άνθρωπος που αφιερώνει μεγάλη σημασία στην άθληση, τη σωστή διατροφή. Γιατί;
«Ο πραγματικά όμορφος άνθρωπος είναι αυτός που ζει με μέτρο. Η ομορφιά δεν έχει ασχήμια. Για να έχουμε ευεξία πρέπει να κοιμόμαστε καλά, να κάνουμε σωστή διατροφή, να ασκούμαστε, να διαβάζουμε και να επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας. Μόνο τότε ο νους και η ψυχή βρίσκονται σε αρμονία. Αν τρως με μέτρο, πίνεις με μέτρο, κοιμάσαι με μέτρο, γυμνάζεσαι με μέτρο, δεν έχεις τίποτα ακραίο στη ζωή σου. Το πρότυπο μιας γυναίκας που εργάζεται, διαθέτει χρόνο για τα παιδιά της, αλλά και για τον εαυτό της για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, είναι το πρότυπο μιας ευτυχισμένης γυναίκας. Ένας ωραίος άνθρωπος δεν θέλει καλλυντικά. Εκπέμπει ομορφιά γιατί δεν είναι γκρινιάρης, καρμίρης, μίζερος. Τον όμορφο άνθρωπο στην ψυχή θέλεις να τον πλησιάζεις γιατί λάμπει και στο πρόσωπο».
// Στην πλαστική θα λέγατε ναι; Εσείς θα κάνατε;
«Πιστεύω ότι αν κάποιος νιώθει την ανάγκη να διορθώσει μια μεγάλη μύτη και αυτό κάνει καλό στην ψυχή του, γιατί να μην το κάνει; Αλλά πρέπει βέβαια να συνυπολογίζει τον κίνδυνο από τις ναρκώσεις… Εγώ μικρή είχα κάνει μια εγχείρηση και δεν μπορούσα να ξυπνήσω. Οι επεμβάσεις για μένα, αν πρέπει να γίνουν, θα γίνουν μόνο για λόγους υγείας».
// Τα παιδιά μας σήμερα μορφώνονται;
«Το εύχομαι, αλλά δεν υπάρχουν καλοί δάσκαλοι. Υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι».
// Όλα αυτά που γίνονται στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου σας αγχώνουν;
«Με θυμώνουν! Πληρώνουμε λανθασμένες πολιτικές επιλογές. Είμαι πάρα πολύ θυμωμένη με τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν τόσα χρόνια λάθος πράγματα και καταστάσεις και από τη δική τους απληστία φτάσαμε στη χρεοκοπία σήμερα. Περισσότερο από όλα με κάνει και αγανακτώ ότι καρπώθηκαν παράνομα διάφορα χρηματικά οφέλη από μίζες στο Δημόσιο. Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά έγιναν με σιωπηλή συνενοχή και συνωμοσία. Μέσα στη σιωπή πάρθηκαν και οι τελευταίες αποφάσεις όπως το να συν-διοικείται η χώρα από την ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα. Θα μπορούσε να αποφευχθεί με ψυχραιμία…».
// Από εδώ και πέρα θα βγούμε από τη σιωπή και θα αρχίσουμε τις φωνές;
«Πραγματικά δεν ξέρω γιατί στους γονείς μου να κοπεί η σύνταξη για να γλεντούν κάποιοι πολιτικοί τους γάμους τους σε ξενοδοχεία του εξωτερικού; Τι φταίει ο συνταξιούχος να πληρώσει το κόσμημα της νύφης; Μέσα σε μια νύχτα μας λένε ελάτε να ξεπληρώσουμε όλοι μαζί το γλέντι. Μα, στο γλέντι δεν κληθήκαμε, δεν τα φάγαμε μαζί».
// Αν έμπαιναν κάποιοι φυλακή;
«Θα ένιωθα μια μικρή ανακούφιση. Μεγάλη ανακούφιση δεν θα νιώσουμε ποτέ. Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων δεν θα δούμε στην Ελλάδα. Εκείνοι που κατέστρεψαν τα όνειρα των παιδιών μας και τα ανάγκασαν να γίνουν μετανάστες από την αναξιοκρατία και το μέσο δεν θα τιμωρηθούν ποτέ».