ΕΡΤ… οι «νεοπλασίες» του νεοφιλελευθερισμού
Επιλογή, αν στην περίπτωση ισχύει ο όρος -ή κατ’ άλλους προϊόν επιβολής εξωκυβερνητικών συμφερόντων- του αρμόδιου επόπτη υπουργού, επί δύο και πλέον χρόνια, τη συνοδεία της «αριστερής σπουδαρχίας», πειραματίζεται, αναλώμασι του ελληνικού λαού, σαν «μαθητευόμενος μάγος» στη διαχείριση της εικόνας, όχι προς την κατεύθυνση της παροχής γνώσης και ενημέρωσης, αλλά, και με το πρόσχημα της κατάκτησης υψηλού δείκτη τηλεθέασης, στον εκμαυλισμό, την ψιμυθιωμένη κυβερνητική προπαγάνδα και τον «αβλαβή» τρόπο ερωτικής ποικιλομορφίας!
Στο ευαγές ίδρυμα της Αγίας Παρασκευής οι συνωμοσίες α λα Βυζαντινόν Παλάτιον, καθημερινή πραγματικότητα. Η δε «εξίσωση» που διέγραψε πριν από χρόνους πολλούς ένας των διοικητών του ιδρύματος, ο ευπατρίδης, Παναγιώτης Χόνδρος, «ΕΡΤ = σεξ, προβολή και χρήμα», πορεύεται εν αδιαταράκτω ηρεμία!
Γέφυρα η μετάγουσα στην ιδεολογία του CNN, η ΕΡΤ, δεν επενεργεί, ως ο ρόλος της -παιδαγωγός και για την αχαλίνωτη ιδιωτική τηλοψία – και η πηγή χρηματοδότησής της (η επαχθής φορολογία του ελληνικού λαού) επιτάσσουν. Εξορίζει στην μικρής εμβέλειας ΕΤ1 την πενιχρή ποιότητα, και στην απαστράπτουσα ΝΕΤ επικυριαρχεί το μεσημβρινό θερμοκήπιο καλλιέργειας των χαμηλών ενστίκτων!
Οι αρχές λειτουργίας των δελτίων ειδήσεων κακοποιούν την εξίσωση: «Ενημέρωση = Ελευθερία = Δημοκρατία», τον Συνταγματικό Χάρτη λειτουργίας ενός κρατικού μέσου ενημέρωσης, αντ’ αυτού προβάλλουν στον τομέα της ενημέρωσης, κατά τρόπο μεθοδικό, την εκτός ελληνικής και ευρωπαϊκής σκέψης «ιδεολογία του CNN», την κυριαρχία της εικόνας, η οποία ως επί το πλείστον στερείται είδησης και επομένως δεν παρέχει γνώση, αλλά απλώς θέαμα!
«Η επανάσταση της άμεσης ενημέρωσης», επισημαίνει ένας των επαϊόντων των ΜΜΕ, ο Paul Virilio, «είναι η επανάσταση της καταγγελίας. Η φήμη δεν είναι πλέον τοπικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο. Ο μαζικός χαφιεδισμός, ό,τι κι αν αφορά, γίνεται πραγματική εξουσία»!
Η ενημέρωση σε «στυλ CNN» (ενημέρωση – καταγγελία – θέαμα), το πρότυπο της ΕΡΤ, προεκτείνεται στη διάχυση της προπαγάνδας -συνήθως κυβερνητικής- που στηρίζεται στην «αρχή»: παράγοντας ή αποκρύπτοντας γεγονότα, κατασκευάζεις ένα είδος πλαστής αλήθειας.
Οι «μαθητευόμενο μάγοι» της ΕΡΤ ήδη έχουν απαντήσει με την πρακτική που εφαρμόζουν στο ερώτημα: «Πώς συγκαλύπτεται μια πληροφορία; Προσθέτοντας πληροφορίες: Η πληροφορία αποκρύπτεται ή περικόπτεται όταν υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες προς κατανάλωση. Και δεν μπορούμε καν να αντιληφθούμε ποια πληροφορία λείπει».
Η σωστή ενημέρωση στηρίζεται στην καλή δημοσιογραφία – το αξιολογικό αυτό στοιχείο το παραβλέπει η διευθύνουσα ομάδα της ΕΡΤ και η παρεούλα της «αριστερής σπουδαρχίας» που την πλαισιώνει. «Η καλή δημοσιογραφία παρέχει πληροφόρηση και συμβάλλει στη δημιουργία απόψεων, στοιχεία από τα οποία εξαρτώνται οι δημοκρατικές κοινωνίες. Αν διαβρωθούν αυτά, θα διαβρωθούν τα πάντα».
Ενδεχομένως αυτό, το Α και Ω, της Δημοσιογραφίας, κατά τις διδαχές του Ian Hargreaves*, δεν το διδάχθηκε ή δεν το κατενόησε, ο νεοαπόφοιτος του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, υπουργός Τύπου και ΜΜΕ. Και παράλληλα ο ίδιος, ως επαγγελματίας λειτουργός της ενημέρωσης, δεν είναι δυνατόν να παραβλέπει ότι «εάν η δημοσιογραφία δεν μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη του κοινού, αποτυγχάνει»…
Το βάρος του αξιώματος αυτού από τη μέχρι σήμερα τακτική της διοίκησης της ΕΡΤ, αλλά και του εποπτεύοντος υπουργού, δεν διαφαίνεται να έχει γίνει αντιληπτό στις πραγματικές διαστάσεις του. Ούτε, βεβαίως, αυτό που αυτοί οι ιδιόμορφοι Άγγλοι έχουν καταγράψει στις Βίβλους Γραφής του BBC World Service: «Χρειάζεται [στον δημοσιογράφο] περισσότερο μια ευρεία παιδεία που να εμπλουτίζεται συνεχώς παρά μια στενή ειδίκευση»!
Και στην ΕΡΤ, της Νεοδημοκρατικής εποχής, αναδεικνύονται κάθε μέρα και εντονότερα οι «νεοπλασίες» του νεοφιλελευθερισμού:
• «Προοδευτικά ο κλάδος των ΜΜΕ κατακτήθηκε με τη σειρά του από τον νεοφιλελευθερισμό και η ενημέρωση τείνει να ανατίθεται ολοένα και περισσότερο εν είδει υπεργολαβίας σε επισφαλείς δουλοπάροικους δημοσιογράφους που εργάζονται φασόν και κατασκευάζουν μια ενημέρωση επί παραγγελία…»
* Ian Hargreaves: Από τους σημαντικότερους βρετανούς δημοσιογράφους και από τους πολύ λίγους που έχουν λάβει εξέχουσες θέσεις σε εφημερίδες, περιοδικά, στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Καθηγητής δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.