επί του πιεστηρίου
Ότι δεν μπορούν να συνεχίζουν να κρατάνε στα ύψη τις τιμές, σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις και πιο ψηλά από την Ευρώπη, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί πάνω από 50% και πολλοί έχουν χάσει τη δουλειά τους και είναι άνεργοι. Δεν μπορεί να είναι έξω τα ίδια πράγματα φθηνότερα και εδώ να είναι μέχρι δυο και τρεις φορές πιο πάνω. Στείλτε, κύριε υπουργέ, σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης ένα κλιμάκιο, να μπει στα σούπερ μάρκετ, να πάρει τις τιμές και να απαιτήσουμε οι ίδιες τιμές να ισχύσουν και εδώ. Τέλεια και παύλα.
Τραβάει τα άκρα η Χρυσή Αυγή. Μπορεί να τη βοηθάει το κλίμα και τα αβάσταχτα μέτρα. Και να προσελκύει πολίτες, νέα παιδιά που θέλουν να εκδικηθούν το σύστημα, που τα έφερε σε μια δύσκολη κατάσταση που δεν έχουν ποτέ γνωρίσει. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μια βίαιη αντιπαράθεση, από την οποία όμως ο μόνος χαμένος θα είναι ο τόπος μας. Τέτοια ακραία κινήματα ποτέ δεν μακροημέρευσαν… Γέννημα καταστάσεων είναι. Η βίαιη αντιμετώπισή τους δεν είναι λύση. Αντίθετα, τα τρέφει. Αντιμετωπίζονται μόνο με το ξερίζωμα των γεγονότων που τα εξέθρεψαν. Και όχι με απαγορεύσεις, κ. Βενιζέλο…
Δεν μπορεί το κόμμα να στήνει φροντιστήριο και να κάνει μαθήματα και να διδάσκει τις απόψεις του. Η Πολιτεία έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης και αν δεν λειτουργούν σωστά τα σχολεία, υπάρχει ο επιθεωρητής, ο υπουργός, Βουλή για να θέσει το θέμα και να παρθούν μέτρα για την επίλυσή του. Υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν πώς λειτουργεί το δημόσιο σχολείο και με ποιες προϋποθέσεις το ιδιωτικό.
Α, ρε Μελίνα, πού είσαι να δεις τι φιντάνια ξεφύτρωσαν εδώ πέρα… Και μάλιστα συντρόφων σου. Ένα μάτσο πέτρες είναι τα Ελγίνεια μάρμαρα, που είχες ξεσηκώσει την οικουμένη για την επιστροφή τους, αλλά οι Άγγλοι αρνούνται, γιατί ξέρουν την αξία τους. Αν ήταν ένα μάτσο πέτρες, όπως λέει η κόρη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ και κουμπάρου του Σημίτη, να ‘σαι σίγουρη δεσποινίς Ηλέκτρα Κότσωνη, θα μας είχαν πει: “Ελάτε πάρτε, γιατί το βράδυ τα πετάω στη χωματερή…”. Εκείνο που ειλικρινά δεν καταλαβαίνουμε είναι γιατί τόσο μίσος γι’ αυτές τις πέτρες, για τις οποίες κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους; Τι είδους απωθημένα είναι αυτά;
Άκουγα σε πρωινάδικο τον περισπούδαστο καθηγητή κ. Βαρουφάκη να εξαγνίζει το ΔΝΤ, ότι είναι κοντά μας και αγωνιά για την Ελλάδα. Τι καλό που είναι το ΔΝΤ, πως έχει ανοικτή γραμμή μαζί του και ότι έχει τις λύσεις για τη σωτηρία μας. Να συμφωνήσω με τον κ. Βαρουφάκη -που αν δεν ήταν η κρίση ποιος θα τον ήξερε;-, όμως το ΔΝΤ γιατί αυτά που λέει σήμερα δεν τα έλεγε όταν, μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μας φορούσαν το κολάρο με την αλυσίδα των Μνημονίων; Και αντί να παίζει με τα λόγια, το ΔΝΤ γιατί δεν παίρνει τη βαριά να σπάσει τις αλυσίδες μας;
Ο λαός είναι περήφανος, είναι κυρίαρχος, είναι μεγάλος, όταν μας ψηφίζει. Είναι λαϊκιστής, ψηφίζει ανάλογα με την πάρτη του, όταν ψηφίζει Μπερλουσκόνι… Έτσι μας βλέπουν οι πολιτικοί μας. Έτσι είδαν το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Δεν μπήκαν στον κόπο να διερωτηθούν γιατί πάνω από το ένα τρίτο ψήφισαν τον Μπερλουσκόνι και το ένα τέταρτο τον κωμικό ηθοποιό Γκρίλο και όχι τον Μόντι, που βούλιαξε κάτω από το 10%. Ψήφισαν για τη ζωή τους. Εσύ, κύριε Μόντι, και ο κάθε Μόντι, πήρες τη χαντζάρα και κόβεις, χωρίς να πεις: «Ρε, μπας και μου μείνει ο πολίτης στα χέρια μου;». Και ο Ιταλός απάντησε: «Και γω μπορώ να πάρω τη χαντζάρα και ξέρω καλύτερα από σένα, κ. Μόντι, να σφάζω…» Αυτό το έργο θα το δουν παντού, εκτός και αν καταλάβουν ότι η συνταγή σκοτώνει εκείνους που την επιβάλλουν…
Επειδή γραφιάδες, που ζουν στον κόσμο τους και δεν έχουν καμιά επαφή με την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα νοικοκυριά, δεν περίμεναν ότι οι Ιταλοί θα ψήφιζαν κόντρα στις επιθυμίες τους, δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι έδωσαν τέτοια ποσοστά στον Μπερλουσκόνι και στον Γκρίλο, έγραψαν ότι φταίνε οι λαϊκιστές. Προφανώς δεν έκαναν τον κόπο να δουν ποιοι ψήφισαν τον κωμικό ηθοποιό που πήρε τα… σώβρακα της Μέρκελ. Το 30% ήταν από την Κεντροαριστερά, το 27% από την Κεντροδεξιά και το 37% από εκείνους που δεν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές. Αντί λοιπόν να ψάχνουν για λαϊκιστές, ας κοιτάξουν να μάθουν γιατί οι Ιταλοί δεν ψήφισαν τον Μόντι και ψήφισαν Μπερλουσκόνι και Γκρίλο. Θα μάθουν ότι είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος που στέλνει κόσμο στη Χρυσή Αυγή. Και ας διερωτηθούν γιατί πριν από το 2009 δεν υπήρχε Χρυσή Αυγή και ήταν μόνο στα χαρτιά. Γιατί τότε δεν υπήρχαν Μνημόνια…