Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Η ρευστότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών απασχολεί σοβαρά την ΕΕ και την Ευρωζώνη, καθώς μπορεί πραγματικά να προκαλέσει βαθιά κρίση, όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά σε όλες τις δυτικές οικονομίες. Η ανεπάρκεια ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος προκαλεί με τη σειρά της και ανεπάρκεια (ασφυξία) στην αγορά. Για τον λόγο αυτόν ο επικεφαλής της «Ομάδας Δράσης» που ορίστηκε από την Ευρωζώνη για να παρακολουθεί και να κατευθύνει την ελληνική κυβέρνηση, Χορστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος ουσιαστικά θα ασκεί πρωθυπουργικά καθήκοντα στην Ελλάδα και θα προτείνει συγκεκριμένες λύσεις, ιεράρχησε τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας με πρώτη προτεραιότητα την αποκατάσταση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Και συνέστησε την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των πόρων που προέρχονται από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ. Φαίνεται μάλιστα ότι το θέμα εξετάζεται σοβαρά από την Κομισιόν, ώστε να βρεθεί η νομική φόρμουλα να χρησιμοποιούνται οι πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία που πρόκειται να εισπράξει η Ελλάδα ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, ώστε να αρχίσει να υποχωρεί η ύφεση. Η «Ομάδα Δράσης» θα συντάσσει ανά τρίμηνο έκθεση για τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και για την πρόοδό της, όχι μόνο στον δημοσιονομικό τομέα, αλλά σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Η μονομερής βαρύτητα που έδωσε μέχρι τώρα η «τρόικα» στη δημοσιονομική εξυγίανση έγινε πλέον κατανοητό και από την Ευρωζώνη και από την ελληνική κυβέρνηση ότι οδηγεί σε αδιέξοδο την ελληνική οικονομία, αφού τη ρίχνει στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
2Οι διαβόητοι οίκοι αξιολόγησης χτυπάνε πλέον ανοιχτά την Ευρωζώνη και το ευρώ. Φαίνεται ότι το επόμενο θύμα τους θα είναι η Ιταλία με την ασθενική κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι. Τα ξεφτέρια της χρηματοπιστωτικής αγοράς έχουν κατανοήσει ότι περισσότερο ευάλωτες είναι οι οικονομίες των χωρών που παρουσιάζουν πολιτική αστάθεια και ρευστότητα στις πολιτικές τους εξελίξεις. Ακριβώς στην κατάσταση αυτή βρίσκεται σήμερα η Ιταλία. Με δύσκολα δημοσιονομικά προβλήματα και έντονη πολιτική ρευστότητα. Έτσι αποτελεί πλέον εύκολο στόχο στις ορέξεις των αγορών. Και δεν είναι μόνο η Ιταλία που υποβαθμίστηκε στην αξιολόγηση της οικονομίας της και των τραπεζών της. Η Ισπανία αισθάνεται και αυτή την πίεση των οίκων αξιολόγησης, καθώς ένας σημαντικός αριθμός τραπεζικών ιδρυμάτων της υποβαθμίστηκε από αυτούς. Το ίδιο φαινόμενο εμφανίζεται και στη Γαλλία. Ορισμένες γαλλικές τράπεζες υποβαθμίστηκαν, με το αιτιολογικό της ανεπάρκειας κεφαλαίων για την αντιμετώπιση ενός ισχυρού κουρέματος του ελληνικού χρέους, αφού η έκθεσή τους είναι αρκετά σημαντική. Όλα αυτά μαρτυρούν ότι οι ευφυείς απατεώνες που διαφεντεύουν τη χρηματοπιστωτική αγορά έχουν βάλει για τα καλά την Ευρωζώνη στο στόχαστρό τους. Και φυσικά και τη σταθερότητα του ευρώ. Γι’ αυτό από πολλούς αναλυτές εκφράζεται η άποψη ότι υπάρχει σχέδιο εξασθένησης της Ευρωζώνης, μέχρι και διάλυσής της. Να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι ηγέτες της.
3Η κυβέρνησή μας φαίνεται προσηλωμένη στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου και απορρίπτει με «αγανάκτηση» κάθε τροποποίησή της. Από μια άποψη υπάρχει δίκιο, γιατί ο πονοκέφαλος ενός σημαντικού ποσοστού κουρέματος του δημοσίου χρέους της Ελλάδος θα κλονίσει τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, καθώς οι ελληνικές τράπεζες είναι σοβαρά εκτεθειμένες σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Και δυστυχώς δεν υπήρξε μέριμνα για την τόνωση της κεφαλαιακής επάρκειας του τραπεζικού μας συστήματος. Ο γνωστός οικονομολόγος Ρουμπινί –όπως και ορισμένοι αναλυτές– σε άρθρο του στους «Financial Times» αναφέρει ότι η καλύτερη επιλογή για τη χώρα μας είναι να απορρίψει τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, που ισοδυναμεί κατά την άποψή του με ληστεία, και να διαπραγματευτεί με την «τρόικα» μια καλύτερη συμφωνία. Και ως καλύτερη λύση βλέπει τη δραχμοποίηση του ελληνικού χρέους στο εσωτερικό της χώρας και τη διατήρησή του σε ευρώ στο εξωτερικό. Και συνιστά να εγκαταλείψουμε εθελοντικά τη ζώνη του ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της χαμηλής φερεγγυότητας, της μειωμένης ανταγωνιστικότητας, της υψηλής ανεργίας και της ύφεσης.