Διακοπές και διακόπτες

Οι καλυτερότερες. Ιδιαίτερα οι καλοκαιρινές διακοπές είναι όλα τα λεφτά. Αν μάλιστα υπήρχαν… και λεφτά, για να μπορέσει να τις πραγματοποιήσει ο κοσμάκης, θα μιλούσαμε για ιδανικές καταστάσεις.
– Εσείς, πού λέτε να πάτε;
– Κάπου δροσερά! Προς Σκανδιναβία μεριά.
– Μπράβο, τόσο μακριά;
– Ε, πάμε που πάμε… είπαμε να το τραβήξουμε λιγάκι.
– Με τι, αν επιτρέπεται;
– Με… το εφάπαξ!
Άλλος με το εφάπαξ, άλλος με το εφάρπαξ, όλοι κάπως βολεύονταν τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα τι γίνεται! Φέτος, φοβάμαι ότι πολλοί δεν θα ταξιδέψουν ούτε μʼ αεροπλάνα ούτε με πλοία. Στις μέρες μας εφικτό μέσο φυγής κατέληξε να είναι… η φαντασία!
Εντάξει, μέχρι το χωριό και οι τελευταίοι των Τροϊκανόπληκτων μπορούνε να πάνε. Όσο κι αν ακρίβυνε η βενζίνη, όσο κι αν πήρε τα πάνω του το καρπούζι, όσο κι αν πήρε τα κάτω της η σύνταξη, η ελληνική επαρχία μπορεί να θρέφει ακόμα το όνειρο των διακοπών. Για πιο πέρα είναι το πρόβλημα… Κάτι Ευρώπες, κάτι Ντουμπάι και κάτι νησιά του παραδείσου έμειναν ως προνόμιο σε ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς έχουν συνηθίσει να μένουν από Παράδεισο Αμαρουσίου και πάνω. Όλοι οι άλλοι των δυτικών προαστίων, ούτε για προ-αστείο να το τολμήσουν. Μόνο να το φανταστούν. Φανταστικές διακοπές μόνο στη φαντασία τους.
Μια και μιλάμε όμως για φαντασία, γιατί να μην πάμε το θέμα ακόμα πιο πέρα; Να, σκέπτομαι πώς θα μπορούσαμε να έχουμε όποτε θέλουμε διακοπές! Γιατί μόνο τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, τον Αύγουστο ή τον Ιούλιο; Γιατί να μην μπορούμε να διακόπτουμε «κατά βούλησιν» τη δουλειά, την καθημερινότητα, το άγχος, την πίεση, τις σκοτούρες, τις λοβιτούρες; Γιατί, λέω, να μην έχουμε κι εμείς… έναν διακόπτη;
Είδατε η ΔΕΗ;
Θαύματα κάνουν οι συνδικαλιστές της με έναν διακόπτη. Όποτε θέλουν τον κατεβάζουν, όποτε θέλουν τον ανεβάζουν. Ανεβοκατεβάζουν ακόμα και κυβερνήσεις. Αλλάζουν καταστάσεις στο πι και φι. Τόση δύναμη! Με τόση ευκολία! Ένα «τσακ» και σου αλλάζουν τα φώτα! Ένα «τσουκ» και η Ελλάδα πάει ένα κιλοβάτ πριν από την ιστορική απειλή «βυθίσατε… τη χώρα». Αν, λοιπόν, εκεί στη ΔΕΗ μπορούν να βυθίζουν τη χώρα στο σκοτάδι, εμείς γιατί να μην μπορούμε να κάνουμε το δικό μας, εσωτερικό μπλακ άουτ, σε όλα όσα μας θλίβουν, μας πνίγουν και μας τρελαίνουν;
Γιατί να μην μπορούμε να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας και σε καταγάλανα νησιά, όποτε «μας τη δώσει»;
Ακόμα και το φθινόπωρο… Τότε που έτσι κι αλλιώς θα μας τʼ αλλάξουν τα φώτα, τότε που σίγουρα θα πούμε «του Κυρίου ΔΕΗθώμεν»!

Γάμα Σίγμα