Γιατί έγινε ο διαχωρισμός στο μισθολόγιο δικαστικών – στρατιωτικών;

Κύριε Διευθυντά,
Αν θυμάμαι καλά, επί σειράν πολλών ετών και μέχρι το 1985, το μισθολόγιο δικαστικών και στρατιωτικών ήταν ταυτόσημο και ενιαίο. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο πρωτοδίκης εξομοιούτο με τον λοχαγό, ο εφέτης με τον αντισυνταγματάρχη, ο αρεοπαγίτης με τον ταξίαρχο κ.ο.κ. Φαίνεται ότι ο συντάκτης εκείνου του μισθολογίου γνώριζε πολύ καλά την ισοτιμία των μελών των δύο αυτών κοινωνικών τάξεων και οι εκάστοτε κυβερνώντες το εφάρμοζαν απαρέγκλιτα μέχρι το 1985.
Μέχρι του χρόνου αυτού και, αφού ήδη είχα συμπληρώσει τριακονταετή πραγματική υπηρεσία, ουδέποτε έλαβα χρήματα αναδρομικά ή κάποιο μπόνους για τις καλές υπηρεσίες που προσέφερα στην πατρίδα.
Από του 1985 και επέκεινα και αφού επετεύχθη ο διαχωρισμός του μισθολογίου δικαστικών – στρατιωτικών, με πρωτοβουλία ποίων δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, περιμένω με υπομονή και καρτερικότητα την κατ’ έτος εισοδηματική πολιτική των κυβερνώντων για να βάλω κάτι παραπάνω στο πουγκί μου. Ήδη από το 1990 τελώ εν αποστρατεία και οι αντισυνταγματικοί νόμοι 2838/2000 και 3016/2002 μου στερούν κάποιες οικονομικές παροχές.
Από την άλλη πλευρά όμως, οι έντιμοι κύριοι δικαστές από το 1985 και μετά εβελτίωσαν αισθητά το μισθολόγιό τους και κατά καιρούς έλαβαν, αναδρομικά, ποσά κάποιων εκατομμυρίων δραχμών, με αποκορύφωμα την τελευταία υπουργική απόφαση για τη χορήγηση σε κάθε δικαστικό 150.000 ευρώ, μέσα σε πέντε χρόνια. Απ’ ό,τι δε είμαι σε θέση να γνωρίζω σήμερα, ο πρωτοδίκης – εισηγητής των δικαστηρίων με 6-7 χρόνια υπηρεσίας έχει μηνιαίες αποδοχές περί τις 2.400 ευρώ και ο ταγματάρχης, με εικοσαετή και πλέον υπηρεσία και οπωσδήποτε με οικογένεια, έχει μηνιαίες αποδοχές 1.500 ευρώ περίπου. ΓΙΑΤΙ;
Θέτοντας αυτό το ερώτημά μου σε γνωστό, έντιμο, απόμαχο δικαστικό έλαβα την απάντηση ότι οι δικαστές σήμερα εργάζονται περισσότερο και πρέπει να αμείβονται περισσότερο. Μάλιστα παίρνουν εργασία στο σπίτι τους και πολλάκις ξενυχτούν. Δεν μου είπε όμως ότι οι κύριοι δικαστές πάνε όποτε θέλουν στο γραφείο τους και παρίστανται υποχρεωτικά όταν έχουν δικάσιμο υπηρεσία. Επίσης δεν μου είπε για τις διακοπές τους το καλοκαίρι, Χριστούγεννα και Πάσχα. Αντί να του υπενθυμίσω ότι και οι αξιωματικοί εργάζονται πολύ περισσότερο, σκληρά και υπό αντίξοες συνθήκες, δεν έχουν ποτέ διακοπές (10ήμερη άδεια το καλοκαίρι θεωρείται πολυτέλεια), ευρίσκονται πολλάκις μακράν των οικογενειών τους, αλλάζουν ανά διετία τόπο διαμονής, με τις γνωστές δυσμενείς συνέπειες στην οικογένειά τους κ.λπ. του έθεσα το δεύτερο ερώτημα: Αφού οι κύριοι δικαστές εργάζονται τόσο πολύ, ΓΙΑΤΙ χιλιάδες δικαστικών υποθέσεων των ελλήνων πολιτών ευρίσκονται σε μακροχρόνια εκκρεμότητα; ΓΙΑΤΙ δικαστικές αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων βραδύνουν να εκδοθούν 3-5 μήνες, ΓΙΑΤΙ κληρονομική υπόθεση στενού συγγενικού μου προσώπου εκκρεμεί εδώ και 20 χρόνια, ΓΙΑΤΙ η προσωπική μου αγωγή κατά των νόμων 2838/2000 και 3016/2002 ταλαιπωρείται από τον Απρίλιο του 2002 μέχρι σήμερα μεταξύ Ελεγκτικού Συνεδρίου και Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους; Ο γνωστός μου δικαστικός δεν απάντησε. Δίδοντας τέλος στον διάλογό μας, του επισήμανα ότι επί τριάντα πέντε χρόνια πραγματικής υπηρεσίας, ουδέποτε άφησα κάποιο θέμα σε εκκρεμότητα, όπως έκαναν και κάνουν και σήμερα οι εν ενεργεία συνάδελφοί μου, έχοντας πάντα κατά νου την αρχή: «Μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι είναι να κάνεις σήμερα».
Περαίώνοντας, θέλω να θέσω το ερώτημά μου στους αρμοδίους φορείς και ιδιαίτερα στον κ. υπουργό Εθνικής Άμυνας; ΓΙΑΤΙ έγινε ο διαχωρισμός του μισθολογίου δικαστικών – στρατιωτικών και γιατί αυτή η σκανδαλώδης εύνοια των εκάστοτε κυβερνώντων στους κύριους δικαστικούς;

Με εκτίμηση
Κων/νος Μπέης
αξιωματικός ε.α.
Θεσσαλονίκη