ΑΠ’ ΤΟ ΕΝ ΔΑΦΝΙΩ ΤΡΕΛΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΕΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΕΝΑ ΤΡΙΟ

Ήτο η νύχτα σκοτεινή
χωρίς διόλου φεγγάρι
μόνο μέσα στά έλατα
οργίαζαν φαντάροι.

Άκουγες κλάψες, οιμωγές
καί λέξεις προστυχίλας
λές καί πηδούσε αλλόφρονας
στίς στέπες ο Αττίλας.

Σύννεφα απερίσκεπτα
χόχλαζαν στά ουράνια
καί κρύο πάγωνε τήν γή
καί τρίζαν τά ταβάνια.

Άνθρωπος δέν περπάταγε
κι ο άνεμος φυσούσε,
οι χήρες κλαίγαν τούς νεκρούς
κι ο Έλλην εβογγούσε.

Ουδείς ουδέναν πόναγε
κι όλοι δαιμονισμένοι
αλληλοσκοτωνόντανε
γιά μιάν τρελή Ελένη.

Περίπτερο δέν έβλεπες
-τι νύχτα τυραννία-
όλα μετοίκησαν κρυφά
ίσως γιά Αλβανία.

Τί μαστροπός είν’ η ζωή
τίποτε δέν λυπάται,
ώ! παίδες, Ελληνόπαιδες
στόν βούρκο περπατάτε.

Η ηρεμία τού παντός
η φαύλη ηρεμία
τήν καταιγίδα έφερνε
κι αλλόφρονα Ταμεία.

Καί κεί πού δέν περίμενες,
μέ τήν φωνή αγκούσα
ουρλιάζει ο νυχτοφύλακας:
«Τό έσκασε ο GAP USA».

Κι άλλη φωνή ακούστηκε
– μήπως παραμιλάω;
«Κι άλλος το έσκασε μωρέ
καί πάει LAOS LAO».

Τρίτη φωνή ετάραξε
τήν φύση, τήν αυγούλα:
«Attention, attention,
escape and NOU DOULA».

Μέχρις νά πείς θεούλη μου
άφαντοι οι δραπέτες.
Τώρα στό έρημο Δαφνί
ψάχνουν Κεμάλ καί Τσέτες.

Ψάχνουν νά βρούν φανατικά
οι τρόφιμοι πού πήγαν,
έχουνε, λέν, γιά φορεσιά
ζουρλομανδύα μέ ρίγαν.

Όμως καί θείο οι ζουρλοί
έχουνε στήν Κορώνη.
Σπίτι τούς δίνει τρίπατο
καί καθενός σαλόνι.
Τώρα στό απυρόβλητο
παρ’ όλην τήν βλακεία,
έχουνε κάνει έναν Λαό
άσσο στήν μαλακία.

Καί SYN τήν RIZA άκοπη
νά υψώνει, νά βλασταίνει,
τήν τσέπη μας μοιράζονται
ΜΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ.
………………………………………………
………………………….…………………..
Στής Ελλάδος τήν άφραγκη ράχη
περπατάνε κλεφτρόνια, φελάχοι
πού κρατάνε στά χέρια τομάρια
καί Ταμείο πού λέν Δού Νού Τού
γεναμένο από άλλα γομάρια
ενός Κόσμου νεκρού καί φρικτού.

Τσέτες: Άτακτα σώματα Κούρδων μισθοφόρων τού Κεμάλ.
Αυτοί κατάσφαξαν τούς Έλληνες τής Μικράς Ασίας.