Ίδιοι πάντα οι χαμένοι

Υπάρχουν δύο βασικά ζητήματα, τα οποία καταρρίπτουν την κυβερνητική επιχειρηματολογία σχετικά με τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε βάρος των εργαζομένων.
Το πρώτο στοιχείο είναι ότι τα ίδια μέτρα εφαρμόζονται και στις χώρες της ΕΕ που δεν έχουν το ίδιο έλλειμμα ή χρέος με της Ελλάδας, είτε βρίσκονται εντός ή εκτός ευρωζώνης. Σε αυτό το ζήτημα οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ αποφεύγουν να τοποθετηθούν.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχαν τα ελλείμματα, κι αν ακόμα το χρέος δεν βρισκόταν σε αυτό το ύψος, οι εργαζόμενοι δεν θα είχαν να ωφεληθούν το παραμικρό. Σε αυτό το ζήτημα οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ αδυνατούν να τοποθετηθούν πειστικά.
Όταν στην Ελλάδα η καπιταλιστική ανάπτυξη βρισκόταν στο 4% έως και 5% ετησίως, οι εργαζόμενοι έπαιρναν αύξηση 77 λεπτά του ευρώ την ημέρα, ενώ οι εργασιακές σχέσεις που είχαν διαμορφωθεί (οχτάωρο κ.λπ.) έμπαιναν στη λαιμητόμο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Τώρα που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, όπως βρίσκονται και οι άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, ζητούνται από το λαό θυσίες και αποδοχή μέτρων που είχαν αποφασιστεί πριν από την καπιταλιστική κρίση και που τώρα, αυτοί που την προκάλεσαν, κεφάλαιο και κυβερνήσεις, επιβάλουν την εφαρμογή τους στο όνομα της κρίσης! Απόλυτη κοροϊδία.
Επιβεβαιώθηκε ότι τόσο σε συνθήκες υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, όσο και σε συνθήκες ύφεσης, οι μονίμως ζημιωμένοι είναι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και οι μονίμως κερδισμένοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Επιβεβαιώθηκε συνεπώς ότι η ανταγωνιστικότητα, που η άνοδός της θα επέφερε όφελος για τους εργαζόμενους, ήταν ένα πελώριο ψέμα.
Τώρα τα λαϊκά δικαιώματα σφαγιάζονται για να μειωθεί το έλλειμμα και το χρέος, αύριο θα σφαγιάζονται για να μην αυξηθεί το έλλειμμα και το χρέος. Φαύλος κύκλος. Μονόδρομος για τον λαό είναι η αντεπίθεση και η χειραφέτησή του από το μαύρο μπλοκ κυβέρνησης – ΕΕ – ΝΔ – κεφαλαίου – ΛΑΟΣ – ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.