Έξω πάμε καλά, μέσα τι γίνεται;

Έστω και μια σταλιά… Αντίθετα, πουθενά τα εθνικά μας θέματα δεν πήγαν καλύτερα. Δεν είδαμε μια λύση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας. Αλλά και πώς αποδεικνύεται ότι πράγματι έξω πάμε καλά; Μήπως κανένας Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Αμερικάνος ήρθε να μας βοηθήσει τζάμπα, να μας δώσει ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς να αρπάξει όλο και κάτι; Μόνιμα όλοι κατά καιρούς άρπαζαν από την Ελλάδα… Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι και μετά το ʼ50 οι Αμερικάνοι… Και είδαμε την… υγειά μας… Όπως και τώρα. Ακόμη και τα συγχαρητήρια, τα εύσημα και τα βραβεία που μας δίνουν δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους, αλλά για να μας έχουν δεμένους, να μη μας χάσουν, γιατί κερδίζουν. Ο κ. Άκερμαν μπορεί να μας πει πόσα έχει πάρει η τράπεζά του, η Deutche Bank, από την Ψωροκώσταινα, που λέγεται Ελλάδα; Δισεκατομμύρια από πανωτόκια.

Αυτά για να μη μας περνάνε για παλαβούς κι αυτοί και οι δικοί μας. Που έφτασε ο Γιώργος Παπανδρέου να μας πει ότι το βραβείο που του ʼδωσαν στη Γερμανία ανήκει στον ελληνικό λαό για τις θυσίες που έκανε και για τα πέντε… φάσκελα που πήρε ως αντάλλαγμα…

Αλλά ο Γιώργος και ο κάθε Γιώργος δεν φταίει, εμείς που τους ψηφίζουμε φταίμε… Για σκεφτείτε το…

Τι να το κάνουμε το βραβείο, κύριε Παπανδρέου, και τη διαβεβαίωση ότι «έξω πάμε καλά» όταν το… κοστούμι που μας έχετε ήδη κόψει για το 2011 θα είναι δολοφονικό και γύρευε πόσοι θα το αντέξουν…