Η «συνέντευξη»
Και είναι λογικό: γιατί οι εννέα δεν θα σου συγχωρήσουν ποτέ το ότι δεν τους διόρισες. Και ο ένας δεν θα αρκεστεί στον διορισμό του. Θα ζητήσει προαγωγή ή θα σου ζητήσει να μη μετατεθεί, να διορίσεις τον αδελφό του κ.λπ. και είναι επόμενο να του αρνηθείς ένα από τα αιτήματά του ή και να αποτύχεις στην προσπάθειά σου. Τότε θα γίνεις εχθρός του και η αχαριστία του θα σε κυνηγάει.
Η θεσμοθέτηση της συνέντευξης στη διαδικασία των προσλήψεων εξουδετερώνει τα αντικειμενικά κριτήρια που έχει καθιερώσει ο νόμος 2190/94 (ΑΣΕΠ), ο γνωστός νόμος Πεπονή. Η συνέντευξη επαναφέρει κλίμα αναξιοκρατίας και κλονίζει την εμπιστοσύνη σε μια διαδικασία η οποία, παρά τις αδυναμίες της, είχε καταφέρει να εμπεδωθεί στη συνείδηση του λαού ως η διαδικασία με τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα. Και αντί να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την αντικειμενικότητα του συστήματος, το καθιστούμε πιο αναξιόπιστο, εισάγοντας κομματικά κριτήρια. Και αντί να ενεργοποιήσουμε διαδικασίες για την τιμωρία εκείνων οι οποίοι παραβιάζουν το νόμο 2190 -κάτι που συμβαίνει συχνά από πολλούς φορείς, ιδιαίτερα από δημοτικούς άρχοντες όλων των αποχρώσεων- εισάγουμε διατάξεις υποκειμενισμού, δηλαδή νομιμοποιούμε την ουσιαστική παραβίαση των αντικειμενικών κριτηρίων του νόμου, χωρίς τις συνέπειες του ποινικού νόμου.
Λυπάμαι βαθύτατα που αυτή η ανατροπή του νόμου έρχεται από τον υπουργό των Εσωτερικών, ο οποίος στο παρελθόν επικουρούσε με προτάσεις του την περαιτέρω αντικειμενικοποίηση των διατάξεων του νόμου 2190. Θυμάμαι συζήτηση στη Βουλή για την τροποποίηση του νόμου αυτού με υφυπουργό Εσωτερικών τον αξιόλογο βουλευτή Σταύρο Μπένο. Ο κ. υφυπουργός έκανε δεκτές πολλές προτάσεις του τότε κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν. Δημοκρατίας για να κλείσει κάθε χαραμάδα, κάθε φεγγίτη, κάθε παράθυρο στον νόμο 2190/94, ώστε να αποκλειστεί η δυνατότητα παραβίασής του με κομματικά κριτήρια. Και τότε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος δεν ήταν άλλος από τον σημερινό υπουργό των Εσωτερικών. Αλλά βέβαια, τότε η ΝΔ ήταν αντιπολίτευση και ήθελε με τις προτάσεις της να αποκλείσει κάθε παραβίαση του νόμου από την τότε κυβερνώσα παράταξη. Σήμερα είναι η ίδια κυβέρνηση και πρέπει να άρει κάθε «εμπόδιο» καταργώντας τις ασφαλιστικές δικλίδες του νόμου που από κοινού τέθηκαν.
Ο νόμος 2190/94 είναι μια σημαντική κατάκτηση του λαού και μια υπέρβαση των υποκειμενικών κομματικών αδυναμιών του παρελθόντος. Ήταν επίσης ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της αξιοκρατίας, της ισονομίας και κυρίως της αναβάθμισης της δημόσιας διοίκησης. Και είναι λυπηρό που υπονομεύεται από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία νομίζει ότι διορίζοντας τα δικά της παιδιά θα ωφεληθεί κομματικά. Η πρώτη που θα ζημιωθεί θα είναι η ίδια η κυβέρνηση και το κόμμα της ΝΔ. Και φυσικά θα ωφεληθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί θα ισχύσει αυτό που έλεγε ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου: θα πολλαπλασιαστούν οι εχθροί και θα περισσέψουν οι αχάριστοι. Όμως δεν χαιρόμαστε γι’ αυτό. Λυπούμαστε γιατί η ανατροπή των αντικειμενικών κριτηρίων θα ζημιώσει τη δημόσια διοίκηση.