«ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟ» ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ!

Με αυτά που είδαμε μετά τις 16 Σεπτεμβρίου, δεν υπάρχει περίπτωση να διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ένας που φέρει το όνομα Παπανδρέου και να τη χάσει, ανεξάρτητα από τις πολιτικές του ικανότητες, τις πολιτικές του αντιλήψεις ή τα χαρίσματα του αντιπάλου του!

Πρόκειται για εντυπωσιακό φαινόμενο. Σχεδόν οι πάντες ομολογούν ότι ο Γιώργος δεν έχει τις ικανότητες να νικήσει τον Καραμανλή, ενώ αντιθέτως τις έχει ο Βενιζέλος, όπως δέχονται οι ίδιοι άνθρωποι. Είναι επίσης ηλίου φαεινότερον ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ασύγκριτα πιο δεξιές απόψεις και θέσεις από τον πατέρα του σε όλους τους τομείς. Έχει επίσης μαζέψει γύρω του όλα σχεδόν τα φθαρμένα και αντιπαθή στα μάτια του λαού στελέχη του ΠΑΣΟΚ – μέχρι και ο βραβευμένος από το FBI Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πήγε μαζί του, όταν βεβαιώθηκε πως η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του. Ακόμη ο Γιώργος δείχνει εντελώς ανίκανος να αναδείξει νέα στελέχη, καθώς αποδείχθηκαν πλήρως ακατάλληλες όλες οι αναδείξεις προσώπων που πήγε να κάνει, με αποτέλεσμα είτε να γελάει ο κάθε πικραμένος με τις επιλογές του είτε να γίνεται έξω φρενών ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, όταν τους κουβάλησε ως «συντρόφους» τον… Ανδριανόπουλο και τον Μάνο! Χώρια που ο Γιώργος σε λίγους μήνες ψυχραινόταν και παραμέριζε και όποιον είχε ο ίδιος αναδείξει, ενώ θυσίαζε αδίστακτα και για αφελείς πολιτικές σκοπιμότητες ανθρώπους που τους είχε ωθήσει να κάνουν σοβαρές θυσίες στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή – Πολεμαρχάκις, Πατουλίδου κ.ά.

Ακατάλυτοι δεσμοί

Δεν πάει να έχει κάνει όλα αυτά που είπαμε παραπάνω ο Γιώργος. Δεν πάει να έχουν κάνει και να έχουν πει τις χειρότερες αθλιότητες οι άνθρωποι που τον περιβάλλουν εναντίον του Βενιζέλου, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε στην πλειοψηφία του αμετακίνητος: «Γιώργος και ξερό ψωμί!». Και μάλιστα με επικεφαλής αυτούς τους οποίους ο Γ. Παπανδρέου περιφρονεί πολιτικά – τους «ανδρεϊκούς», τον σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ του ’74 και του ’77, που δεν συμφωνεί πουθενά με τις δεξιές θέσεις του Γ. Παπανδρέου στα κοινωνικά ζητήματα και τις ενδοτικές θέσεις του στα εθνικά θέματα ή την τυφλή υποταγή του στους Αμερικανούς!

Στην αρχή μπορούσε να πει κανείς ότι κίνητρο αυτών των στελεχών και μελών ήταν το αβυσσαλέο πολιτικό μίσος που τους χωρίζει με τους «εκσυγχρονιστές». Η κίνηση του Β. Βενιζέλου να επισκεφθεί τον Κώστα Σημίτη το μεσημέρι της Δευτέρας μετά τις εκλογές και το μοιραίο πρωτοσέλιδο του «Βήματος» την Τρίτη, με τον περιβόητο τίτλο «Παραιτηθείτε, κύριε πρόεδρε!», προς τον Γ. Παπανδρέου, τα γεγονότα που «έθαψαν» τον Β. Βενιζέλο πριν καν ξεκινήσει την προεκλογική εκστρατεία του, πάγωσαν αρχικά και ξεσήκωσαν αμέσως μετά αυτόν τον κόσμο του στενού και μαχητικού ΠΑΣΟΚ. «Προκειμένου να ξαναγυρίσει ο Σημίτης και να μας καθίσει στον σβέρκο μέσω Βενιζέλου, χίλιες φορές, Γιώργο, και ας μη δούμε εξουσία ποτέ!» ήταν η ψυχολογία που διαμορφώθηκε σ’ αυτούς τους κύκλους.

Το ένστικτο του κόσμου

Τώρα πια όμως δεν ισχύει αυτό το επιχείρημα. Καιροσκόποι καθώς είναι, τώρα πια ο Πάγκαλος, η Βάσω, ο Ρέππας, ο Πρωτόπαππας, ο Χρυσοχοΐδης και όλη η σάρα και η μάρα του «εκσυγχρονισμού» με λίγες εξαιρέσεις -μόνο εκείνων που έκαναν το «λάθος» να ταχθούν υπέρ του Βενιζέλου από τα πρώτα λίγα 24ωρα- έχουν ήδη συσπειρωθεί γύρω από τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έτσι έχει και πάλι δίπλα του πολύ περισσότερους «εκσυγχρονιστές» από τον Βενιζέλο.

Παρά την εξέλιξη αυτή, οι «ανδρεϊκοί» δεν εγκαταλείπουν τον γιο του. Και καλά τα στελέχη και μέλη του ΠΑΣΟΚ αυτής της ιδεολογικοπολιτικής κατεύθυνσης. Εύκολα μπορεί να το ερμηνεύσει κανείς ως αποτέλεσμα ψυχρού πολιτικού υπολογισμού υπό το πρίσμα ότι κοντά σε έναν αποδυναμωμένο Γιώργο ελπίζουν πως θα κατακτήσουν έναν πιο σοβαρό πολιτικό ρόλο και θα επηρεάζουν περισσότερο από πριν την πολιτική του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δεν τους έδινε καμιά σημασία την προηγούμενη περίοδο.

Πιο εντυπωσιακή όμως είναι η στάση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ ή απλών μελών του, που φυσικά απολύτως τίποτα ή μόνο μηδαμινά πράγματα έχουν να κερδίσουν από ενδεχόμενη άνοδο του ΠΑΣΟΚ κάποτε στην εξουσία.

Οι άνθρωποι αυτοί γκρίνιαζαν συνεχώς με τον Γ. Παπανδρέου και την πολιτική του πριν από τις εκλογές, ήταν απογοητευμένοι ως προς τις ικανότητές του, έλεγαν αρκετές φορές ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται καινούργιο αρχηγό. Μόλις όμως βγήκε ο Ευ. Βενιζέλος και τον αμφισβήτησε -με τον τρόπο που τον αμφισβήτησε- όλος αυτός ο κόσμος έκανε στροφή 180 μοιρών και τάχθηκε στο πλευρό του Γιώργου!

Ξέχασε με μιας τα πάντα – την ανεπάρκειά του, τις απαράδεκτες θέσεις του σε πολλά πράγματα, την περιφρόνησή του προς τους «ανδρεϊκούς». Ήταν αρκετό το συναισθηματικό στοιχείο ότι ένας Παπανδρέου αρνείται να παραδώσει το ΠΑΣΟΚ και κάποιος άλλος πάει να του το πάρει!

Η ήττα του Βενιζέλου

Όλος αυτός ο κόσμος θα ήταν ενθουσιασμένος και θα χειροκροτούσε με ενθουσιασμό τον Βενιζέλο, αν ο Γ. Παπανδρέου είχε παραιτηθεί. Το γεγονός όμως ότι ο Γιώργος δεν παραιτήθηκε ήταν αρκετό για να μετατρέψει στις συνειδήσεις των οπαδών του ΠΑΣΟΚ τον Βαγγέλη Βενιζέλο από καθ’ όλα νόμιμο διεκδικητή της προεδρίας του κόμματος βάσει των καταστατικών διαδικασιών σε… επίδοξο «σφετεριστή» της εξουσίας, σε επίδοξο «πραξικοπηματία»!

Πρόκειται περί εκπληκτικού φαινομένου το οποίο αποδεικνύει ότι υπέρτατο κριτήριο της νομιμότητας στο ΠΑΣΟΚ είναι ο «παπανδρεϊσμός» και όχι οποιοδήποτε καταστατικό ή όργανο του κόμματος. «Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω», όπως έλεγε και το παλιότερο απόφθεγμα απολυταρχικής θυμοσοφίας.

Από εκεί και πέρα, οι εξελίξεις αποτελούν και σοβαρή προσωπική αποδοκιμασία για τον Β. Βενιζέλο, ο οποίος πριν από τις εκλογές αποτελούσε την αυθόρμητη επιλογή σχεδόν του 80% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, όταν οι δημοσκόποι τους ρωτούσαν «ποιον θεωρείτε καλύτερο για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ». Δεν μπορεί να φταίει αποκλειστικά ο «παπανδρεϊσμός» του κόσμου για το ότι το κλίμα αντιστράφηκε πλήρως.

Η μεγαλύτερη μαχαιριά όμως κατά του Βαγγέλη, η οποία πρέπει να τον προβληματίσει βαθύτατα, ήταν δημοσκοπήσεις που έδειχναν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου, να απαντούν σε ποσοστό 60-65% ότι «το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται νέο αρχηγό» και οι ίδιοι άνθρωποι στο ερώτημα «Παπανδρέου ή Βενιζέλο» να τάσσονται κατά τα δύο τρίτα υπέρ του Γιώργου!

Αυτό δεν μπορεί να ερμηνευθεί παρά μόνο ως προσωπική απόρριψη του Β. Βενιζέλου από την πλειοψηφία των ερωτηθέντων. «Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη από άλλον αρχηγό, αλλά όχι τον Βενιζέλο», είναι η μετάφραση αυτής της απάντησης. Μια τέτοια στάση των ψηφοφόρων δεν μπορεί παρά να συναρτάται με λάθη του ίδιου του Β. Βενιζέλου, μια σειρά ενεργειών του οποίου ήρθε σε σύγκρουση με τις απόψεις ή τα συναισθήματα του κόσμου του ΠΑΣΟΚ.

Η «κωλοτούμπα» του Σημίτη

Αποτελεί τελείως δευτερεύον στοιχείο στην αναμέτρηση Παπανδρέου – Βενιζέλου, αλλά αξίζει να σημειωθεί.

Σε διάλεξή του στο Λονδίνο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης τάχθηκε εναντίον αυτού του γελοίου συστήματος εκλογής προέδρου που έφερε από την Αμερική ο Γιώργος και έχει διχάσει βαθύτατα το ΠΑΣΟΚ, σε βαθμό που οι πληγές του δεν θα κλείσουν ποτέ. Χρόνια ολόκληρα μετά τις 11 Νοεμβρίου θα τον πληρώνει το ΠΑΣΟΚ αυτόν τον διχασμό μέχρι το τελευταίο χωριό που έφερε αυτό το σύστημα.

Ο Κώστας Σημίτης έχει όντως απόλυτο δίκιο να καταδικάζει σήμερα αυτό το εκλογικό μοντέλο που χωρίζει το κόμμα σε αλληλομισούμενες παρατάξεις. Έχουμε όμως σοβαρές επιφυλάξεις για τα κίνητρά του. Αν δηλαδή έχει πραγματικά αντιληφθεί το βάθος της ζημιάς που προκαλεί το σύστημα ή τα λέει τώρα αυτά επειδή μισεί πλέον τον Γιώργο Παπανδρέου.

Γιατί όταν έκανε πραξικοπηματικά τον Γ. Παπανδρέου αρχηγό του ΠΑΣΟΚ έξω από κάθε διαδικασία, έλεγε τα εντελώς αντίθετα!

«Είναι μια ιστορική μέρα για το ΠΑΣΟΚ. Εφαρμόζουμε έναν νέο τρόπο για την εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Μια διαδικασία που είναι ανοιχτή στην κοινωνία», πανηγύριζε την ημέρα εκλογής του Γιωργάκη και πρόσθετε: «Είναι ένας τρόπος που εφαρμόζουν και άλλα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η κατεύθυνση. Άνοιγμα στην κοινωνία. Συμμετοχή του πολίτη. Γιατί ο πολίτης θέλει να ξέρει και να συναποφασίζει για το ποιος θα ηγηθεί στη χώρα»!

Ο εκστασιασμός του Κ. Σημίτη συνεχιζόταν και την επόμενη μέρα: «Ζήσαμε μια πρωτοφανή συμμετοχή σ’ ένα πρωτόγνωρο πολιτικό γεγονός. Οι ίδιοι οι πολίτες επικρότησαν πανηγυρικά την πρόταση του ΠΑΣΟΚ να συμμετέχουν στην επιλογή του ηγέτη ενός κόμματος που διεκδικεί την κυβερνητική εντολή. Επιβεβαιώθηκε ότι οι πολίτες θέλουν ανοιχτές, διαφανείς διαδικασίες, μακριά από διαμάχες μηχανισμών. Οι πολίτες που συμμετείχαν έδωσαν ένα μήνυμα ισχυροποίησης της δημοκρατίας μας», είχε δηλώσει θριαμβευτικά.

«Επιλογή» του ηγέτη με… έναν μόνο υποψήφιο! Και τώρα που έχουμε δύο και τρεις, πραγματικά γίνεται η εκλογή «μακριά από διαμάχες μηχανισμών»; Εδώ γίνεται σφαγή ανηλεής!

Στασιμότητα με… αλλαγή;

Όλα δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ την ερχόμενη Κυριακή θα επιλέξει τη «στασιμότητα» του Γ. Παπανδρέου έναντι της «εσωκομματικής αλλαγής» που θα σήμαινε εκλογή του Βενιζέλου, καθώς το είδος της αλλαγής που αυτός επαγγελλόταν δεν πείθει τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Η συνδιάσκεψη που άρχισε από προχθές και λήγει σήμερα, με πλειοψηφία σαφώς υπέρ του Γιώργου, δεν αναμένεται να ανατρέψει την κατάσταση υπέρ του Βαγγέλη.

Η εκλογή του Γ. Παπανδρέου σημαίνει ότι όλα τα κακώς κείμενα του ΠΑΣΟΚ, για τα οποία φυσικά την πρωταρχική πολιτική ευθύνη τη φέρει ο ίδιος και όχι οι «υπονομευτές» του, όπως προπαγανδιστικά ισχυρίζεται, θα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Καταρχάς το μόνο που θα ενισχυθεί από αυτή την εκλογή θα είναι ο πολιτικός αυταρχισμός του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ήταν υπερτροφικός την προηγούμενη τετραετία, αφού κανέναν δεν άκουγε και έκανε του κεφαλιού του.

Μοναδική ελπίδα να προκύψει κάτι καλό για το ΠΑΣΟΚ από αυτή την αυτοκαταστροφική διαδικασία και να εγκαταλειφθεί η δεξιά γραμμή του Γ. Παπανδρέου είναι να συνειδητοποιήσει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ότι τον έσωσαν εκείνοι που έχουν μείνει πιστοί στη γραμμή του Ανδρέα Παπανδρέου, εκείνοι που πιστεύουν στο πνεύμα της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη. Ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχές αυτές. Θα μπορέσει να κάνει τέτοια υπέρβαση, εκπλήσσοντας τους πάντες; Μακάρι, όσο και αν αυτό φαίνεται εντελώς απίθανο. Ας μην τον κρίνουμε όμως πριν δούμε τις πράξεις και την πολιτική του.