H υπουργός Παιδείας εξακολουθεί να καλύπτει την Ρεπούση

H κ. υπουργός εξακολουθεί να προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το μέγα πρόβλημα και να επιχειρεί να υποβαθμίσει το θέμα, να το παρουσιάσει ως δήθεν μόνο θέμα λαθών, τα οποία «δέχεται» (καλοσύνη της!) η συγγραφική ομάδα να διορθώσει. Παραπέμπει επίσης την τελική αξιολόγηση και κρίση του βιβλίου στους εκπαιδευτικούς.

Ποιους εκπαιδευτικούς; Ήδη η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών καταγγέλλει με τον πιο σκληρό τρόπο το κατασκεύασμα αυτό και πολλοί αρνούνται να το διδάξουν στις τάξεις. Από πότε όμως η πολιτική εξουσία, που εκφράζει τη θέληση και την εντολή του ελληνικού λαού, εναποθέτει την εφαρμογή των σχετικών με την παιδεία προνοιών του Συντάγματος και τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής σε μικρές μειοψηφίες που καταχρώνται της θέσεως και του ρόλου τους και επιχειρούν να επιβάλουν ύπουλα στον ελληνικό λαό τα ανιστόρητα νεοταξικά ιδεολογήματά τους, υπονομεύοντας την ίδια την ιδέα του έθνους, της εθνικής ιστορίας και συνέχειας του εθνικού κράτους και της πατρίδας;

Η υπουργός ισχυρίζεται ότι ούτε η Ακαδημία ούτε η Εκκλησία ζήτησαν, κατά ρητό τρόπο, την απόσυρση του βιβλίου. Γνωρίζει καλά η κ. υπουργός ότι το έκαναν για να μη βάλουν την ίδια σε αμηχανία και να της αφήσουν ανοιχτή την πόρτα για εύσχημη διέξοδο. Η ίδια μπορεί να αναρωτηθεί τι σημαίνει η διαπίστωση της Ακαδημίας στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων της, στο πρώτο κύριο άρθρο, ότι οι συγγραφείς του βιβλίου δεν έχουν επαρκείς ιστορικές γνώσεις. Δεν έχουν ιστορική σκέψη. Δεν έχουν πείρα συγγραφής βιβλίων.

Τι άλλο να σας πει η Ακαδημία, κ. υπουργέ; Με ποια λογική «επιστήμονες» που αξιολογούνται από την Ακαδημία ότι δεν έχουν επαρκείς γνώσεις για να γράψουν ένα βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, ότι δεν έχουν ιστορική σκέψη και ότι δεν έχουν πείρα συγγραφής βιβλίων κρίνονται από σας αναντικατάστατες αυθεντίες και κατάλληλοι για να συνεχίσουν το καταστρεπτικό και αποδομητικό τους έργο στην παιδεία;

Εξωθεσμικές δήθεν παρεμβάσεις
η κριτική και πανελλήνια
κατακραυγή κατά του βιβλίου!

Επικαλέστηκε και ένα άλλο επιχείρημα η υπουργός στη συνέντευξή της. Παρουσίασε την κριτική του βιβλίου και την πανελλήνια κατακραυγή γι’ αυτό ως δήθεν εξωθεσμικές παρεμβάσεις και τον εαυτό της ως δήθεν υπερασπιστή των θεσμών!

Είπε δηλαδή ότι αφού το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ανέθεσε τη συγγραφή του βιβλίου στη συγκεκριμένη συγγραφική ομάδα με επικεφαλής την κ. Ρεπούση, δεν μπορεί να πάει ενάντια στους θεσμούς! Τι σημαίνει ένας τέτοιος ισχυρισμός; Ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι αποφάσεις του είναι υπεράνω κριτικής, όταν μάλιστα είναι γνωστό ότι το εν λόγω βιβλίο παραβιάζει κατάφωρα, όπως σημειώνεται και από την Ακαδημία Αθηνών, τις κατευθυντήριες οδηγίες του Διαθεματικού Πλαισίου Σπουδών Ιστορίας του υπουργείου Παιδείας;

Δεν έχει ευθύνη η υπουργός για την υπεράσπιση των ίδιων των αρχών του Συντάγματος του ελληνικού λαού και των σχετικών προνοιών του για την παιδεία; Δεν έχει ευθύνη απέναντι στην ελληνική ιστορία, απέναντι στη θέληση του ελληνικού λαού και στην ορθώς νοούμενη επιστήμη και αναλαμβάνει την κάλυψη και την υπεράσπιση «συγγραφέων» και επιστημόνων, που, ασφαλώς, δεν αντιπροσωπεύουν την ιστορία και την επιστήμη, αλλά ελέγχονται από την Ακαδημία Αθηνών ότι δεν έχουν επαρκείς γνώσεις ούτε για τη συγγραφή ενός βιβλίου στοιχειώδους εκπαιδεύσεως και ότι δεν έχουν ιστορική σκέψη;

Η υπουργός επικαλείται
και δήθεν «ευρωπαϊκό πρότυπο»

«Ο τρόπος αντίδρασης και οι μεγαλοστομίες δείχνουν ότι ξεφεύγουμε από το ευρωπαϊκό πρότυπο».

Είναι συχνό το φαινόμενο να προβάλλεται ως άλλοθι, για διάφορα αδιανόητα που γίνονται στη χώρα μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο εξευρωπαϊσμός! Ένα από αυτά είναι, π.χ., η πρωτοφανής λαθρομετανάστευση στη χώρα, που παρουσιάζεται ως δήθεν αναπόφευκτο μέρος της εντάξεως στην ΕΕ και της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Στην πραγματικότητα, όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν υιοθετήσει αυστηρότατες πολιτικές για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως. Η Ελλάδα, κατά περίεργο και παράδοξο τρόπο, πρωταγωνιστεί σε «φιλελεύθερη» πολιτική απέναντι στη λαθρομετανάστευση, ενώ η ίδια είναι από τη γεωγραφική της θέση η πιο εκτεθειμένη. Οι πολιτικές ηγεσίες της επαναλαμβάνουν κάθε τόσο ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει «πολυπολιτισμική»!

Όσο διαφορετικά θέματα κι αν φαίνονται είναι προφανείς οι εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στις πολιτικές αυτές που εκπορεύονται από τα ίδια ιδεολογήματα και κάνουν στόχο την εθνική ιδέα και το εθνικό κράτος.

Ποιο είναι, λοιπόν, το περιβόητο «ευρωπαϊκό» δήθεν «πρότυπο» που υπηρετεί η πολιτική αυτή; Ποια χώρα έχει κάνει αυτό που έκανε η κ. Ρεπούση, και η ομάδα της στο βιβλίο ΣΤ΄ Δημοτικού;

Η κ. υπουργός αναφέρθηκε στη Γαλλία και τη Γερμανία. Τι έκαναν οι δύο αυτές χώρες σε ό,τι αφορά την ιστορία τους; Πρώτα απ’ όλα η συμφιλίωση των δύο χωρών είναι ειλικρινής και βαθιά γιατί είναι δίκαιη. Δεν κατέχει η Γερμανία την Αλσατία και τη Λωρραίνη. Δεν υπάρχουν μεταξύ τους εδαφικές βλέψεις, διεκδικήσεις ή διαφορές. Αντιθέτως, εκτιμούν από κοινού ότι έχουν κάθε συμφέρον σε μια κοινή ευρωπαϊκή προοπτική για το μέλλον.

Παρ’ όλα αυτά η μεικτή επιτροπή που σύστησαν για να εξετάσει τη συγγραφή των σχολικών βιβλίων ιστορίας κατέληξε στο εξής αποτέλεσμα. Συνέστησε η κάθε πλευρά να γράφει την ιστορία της, όπως η ίδια νομίζει, μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τη μεταπολεμική περίοδο που συγκλίνουν και συμπίπτουν οι πολιτικές των δύο χωρών, δέχθηκαν να συνταχθεί κοινό βιβλίο, το οποίο να διδάσκεται στις δύο χώρες.

Ούτε όμως στη Γαλλία ούτε στη Γερμανία ούτε σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα διενοήθη κανείς να αποδομήσει την εθνική ιστορία, όπως επιχειρούν στο βιβλίο τους η κ. Ρεπούση και οι συν αυτή. Επιχειρείται δηλαδή, κατά ανακριβή και επιτήδειο τρόπο, να υποβληθεί η ιδέα ότι δήθεν αυτό που επιχειρείται με το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού είναι «ευρωπαϊκή πολιτική» και «ευρωπαϊκό πρότυπο», πράγμα το οποίο είναι καθ’ όλα αναληθές και παραπλανητικό.

Είναι επίσης παραπλανητικό και άτοπο να προβάλλεται η ιδέα ότι δήθεν η αντίδραση στο βιβλίο εφευρέθηκε από τα ΜΜΕ που είχαν ανάγκη από ένα μεγάλο θέμα ή ότι όσοι αντιδρούν επιδιώκουν άλλους στόχους.

Αντιθέτως, είναι φανερό ότι η προσπάθεια της υπουργού να υποβαθμίσει το θέμα και να καθησυχάσει ότι με τη βοήθεια του DVD, που έχει εκδοθεί, του δασκάλου και την προσθήκη σελίδων, θα αντισταθμισθούν οι ελλείψεις και τα λάθη του βιβλίου, δείχνει σαφώς ότι η υπουργός εμμένει στην ίδια γραμμή.