Ο μηχανισμός εξωδικαστικού συμβιβασμού

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, ως αρχή εργασίας, είναι μια ενδεδειγμένη επιλογή. Ως μηχανισμός, όπως προσδιορίζεται στο πρόσφατο νομοθέτημα του 2017, αποτελεί κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Μια θετική πρωτοβουλία, επί του παρόντος, με προσδοκώμενη σπουδαία συμβολή. Στην κατεύθυνση της αμεσότητας επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης των ενδιαφερομένων, αποφυγής καθυστερήσεων, απεγκλωβισμού υποδομών και ανθρώπινου δυναμικού -ειδικά σε σχέση με τα δικαστήρια, που αποκτούν πρόσθετες δυνατότητες να επικεντρωθούν σε υποθέσεις όπου είναι αναγκαία η δικαστική συνδρομή- και υιοθέτησης αμοιβαία αποδεκτών, με πραγματισμό και λειτουργικότητα, λύσεων.

Πέρα όμως από τις «ευγενείς» προθέσεις και τις μεγάλες προσδοκίες, αναγκαίο είναι να δοθεί έμφαση στα στοιχεία που εν πολλοίς θα προδιαγράψουν την προοπτική και το εύρος εφαρμογής και επιτυχίας του μηχανισμού. Και όπου βέβαια είναι απαραίτητο, με ρεαλισμό και στόχευση, να επιχειρηθούν οι θεσμικές διορθώσεις και διευθέτηση δυσλειτουργιών.

Ο περιορισμός του όγκου των ζητούμενων στοιχείων, προκειμένου να υπαχθεί μια επιχείρηση στον μηχανισμό, προβάλει απαραίτητος, ιδίως σε σχέση και συνάρτηση με το μέγεθος της ενδιαφερόμενης επιχείρησης και της συνακόλουθης σοβαρής δυσκολίας, ακόμα και αδυναμίας να αναζητήσει και να υποβάλει τα προβλεπόμενα στοιχεία. Η αξιοποίηση της βάσης πληροφοριών που οι φορολογικές δηλώσεις παρέχουν μπορεί να αξιοποιηθεί για τον σκοπό αυτό. Σημαντικότερος εξάλλου πρέπει να είναι και ο ρόλος του συντονιστή. Δεδομένης της εξειδίκευσης και εκπαίδευσής του, προσφέρει τα εχέγγυα γνώσης και εμπειρογνωμοσύνης που στην τακτική δικαιοσύνη ζητούνται από τους ειδικούς πραγματογνώμονες. Εύλογο είναι και, κατά απόλυτη αναλογία, τα συμπεράσματά τους να έχουν δεσμευτικό αποτέλεσμα. Μια συνέπεια ευεργετική, αν όχι λυτρωτική και για τους εκπροσώπους των πιστωτών, που κατά κανόνα, στην περίπτωση ιδίως των τραπεζών, συνεκτιμούν, αν δεν αποθαρρύνονται, το ενδεχόμενο υποβολής τους στην κρησάρα αναζήτησης ευθυνών ακόμα και ποινικής τους δίωξης.

Κοντά στις βασικές αυτές θεματικές, που χρήζουν (νομοθετικών) παρεμβάσεων και βελτίωσης, θα πρέπει να επιδειχθεί μέριμνα, σε επίπεδο εφαρμογής, προκειμένου να αποφευχθούν φαινόμενα οιονεί «αυτοενοχοποίησης» σε ό,τι αφορά επιχειρήσεις, που, εν αναμονή ελέγχου των στοιχείων τους για υπαγωγή στον μηχανισμό και κατά τα άλλα αξιόχρεες, περιέρχονται σε καταστάσεις «καραντίνας» σε σχέση με τη συνέχιση της δανειοδότησής τους και την εν γένει εξυπηρέτηση των σταθερών, τραπεζικών ιδίως, συναλλαγών.

Το εγχείρημα του εξωδικαστικού συμβιβασμού είναι ένα βήμα αναγκαίο προς την κατεύθυνση της εκκαθάρισης των συναλλακτικών και δανειακών εκκρεμοτήτων και των εν γένει οφειλών που αφορούν άμεσα ή έμμεσα το ιδιωτικό χρέος.

Μια εκκαθάριση και διευθέτηση που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για οποιοδήποτε εγχείρημα και σχεδιασμό για οικονομική ανάταξη και ανάπτυξη.