Είναι πολλά που πρέπει να αλλάξουν

Της
ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Μες στο έρεβος της άγνοιας που ζούμε, εκείνο που βασικά μ’ ενδιαφέρει είναι οι ανθρώπινες ζωές που μες στη σκοτεινιά του ουρανού που βάλθηκε να πνίξει τη Δυτική πρωτεύουσα με έχει συγκλονίσει. Είναι βέβαιο ότι την φύση δεν μπορεί να την τιθασεύσει κανείς. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμή της που μπορεί να διαλύσει ολόκληρες συνοικίες, σπίτια και να πνίξει ανθρώπους που στέκονται αδύναμοι μπρος σ’ αυτή τη μανία. Και ο άνθρωπος όπως πάντα επιρρεπής στην αλαζονεία των κατακτήσεών του, ξεχνά ότι το ποτάμι δεν αλλάζει ποτέ την πορεία του, ακόμα κι αν το κλείσουν, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη σαθρή γη φτιάχνοντας σπίτια. Όμως κι η πολιτεία, ενώ αυτά τα κτίσματα που κάθε δυστυχής προσπαθεί να φτιάξει είναι «παράνομα» βέβαια, πως δίνει φως, νερό, τηλέφωνο, ξέροντας ότι είναι αντίθετο προς τις απαιτούμενες προδιαγραφές.

Χρόνια τώρα προσπαθούμε να αλλάξουμε το περιβάλλον και εκείνο εκδικείται. Πότε ξανά είδαμε αυτό το τραγικό θέαμα, το νερό να τρέχει άγριο, ατίθασο και να παρασύρει ό,τι έβρισκε μπροστά του φτάνοντας το ως τη θάλασσα. Και οι ζωές που έφυγαν άδικα και απρόοπτα μ’ ένα τρόπο τρομακτικό, αδυνατώντας ν’ αντισταθούν σ’ ένα από τα στοιχεία της φύσης, που σ’ αντίθετη περίπτωση δίνει ζωή, πρασινίζει την γη, ποτίζει τα δένδρα του δάσους, αφήνει βότανα και αγριολούλουδα να ανθίζουν.

Είναι πολλά μα πάρα πολλά που πρέπει να αλλάξουν και να μπει επιτέλους μια τάξη στην άναρχη δόμηση, στην καταπάτηση της γης, στο μπάζωμα ποταμών που πουθενά στην Ευρώπη δεν είναι παραδεχτό. Παντού το χρησιμοποιούν σαν στολίδι της πόλης που διασχίζει, φτιάχνοντας τόπους περιπάτου και ξεκούρασης. Θέλουμε να μοιάσουμε στον τρόπο ζωής των ξένων, θεωρώντας τους όμως ψυχρούς, αφιλόξενους, εγωιστές. Δεν το πιστεύω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι είναι νομοταγείς, ότι πειθαρχούν στους κανόνες που κάνουν τη ζωή τους πιο ήσυχη. Πιο εύκολη.

Καιρός αυτός ο λαός να ηρεμήσει, να σταματήσει να επαίρεται για την ιστορία του. Γιατί αυτή η κληρονομιά είναι βαριά αλλά από κει και πέρα εμείς τι κάναμε; Προσπαθούμε να ευτελίσουμε ό,τι όμορφο, σπουδαίο και εκτυφλωτικά μαγικό κληρονομήσαμε. Είναι βάναυσο να ξανααντικρίσουμε από τη μικρή οθόνη αυτό το θέαμα της καταστροφής που πλήγωσε όλη την Ελλάδα.

Πρέπει να νιώσουμε ξανά σαν εκείνους τους Έλληνες που ζούσαν αυτοδύναμοι, κάνοντας την αυτοκριτική τους στο Δήμο και αποφάσιζαν για την πόλη τους με βάση την ηθική.