Τα υποζύγια

Υπό
JOHN GALT

Αφορμή η δήλωση των κ. υπουργών των Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου και Γ. Χουλιαράκη. Γνωρίζουμε αρκετά καλά, τόσο εκείνοι, όσο και εμείς, ότι δεν είμαστε «σύντροφοι». Γνωρίζουν αρκετά καλά ότι πολλές από τις ενέργειές τους δεν εγκρίνονται από τη μεσαία τάξη. Γνωρίζουν ότι η ανοχή και η κοινωνική αλληλεγγύη του συνόλου της μεσαίας τάξης είναι ειλικρινής και γενναιόδωρη. Το να νομίζουν όμως ότι μπορούν όχι μόνο να μας θεωρούν υποζύγια αλλά και να μας το ξεστομίζουν απροκάλυπτα από το βήμα του Κοινοβουλίου ξεπερνάει τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας.

Το είπαν σε απλά ελληνικά, για να το καταλάβουμε όλοι. Και το είπαν σε δύο διαφορετικές ημέρες, δύο διαφορετικοί υπουργοί, χωρίς να κοκκινίζουν και χωρίς να ζητούν έστω και στοιχειωδώς συγγνώμη. Σας υπερφορολογούμε γιατί δεν είμαστε ικανοί να συλλάβουμε τη φοροδιαφυγή. Και συμπληρώνουμε εμείς: Δηλαδή, μέχρι να γίνετε ικανοί, εμείς θα υπερφορολογούμεθα; Και αν δεν μπορέσετε να γίνετε ποτέ ικανοί, τι θα γίνει; Στου κασίδη το κεφάλι μαθαίνετε τη δουλειά που σας ανέθεσε ο κ. πρωθυπουργός;
Γιατί, αν δεν κάνουμε λάθος, βασική προτεραιότητα του υπουργού Οικονομικών είναι να εισπράττει τα φορολογικά βάρη, ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και όχι ανάλογα με τη διάθεση αυτών να συνεισφέρουν στα κοινά.

Η ειλικρινής δήλωση των κ. υπουργών οδηγεί όλους εμάς στο να αντιληφθούμε ότι τελικά μας θεωρούν υποζύγια. Καμήλες ή γαϊδούρια, δεν έχει σημασία, αφού και τα δύο αγαθά ζώα δεν έχουν άποψη απέναντι στον δυνάστη τους. Ο αφέντης, ακριβώς όπως σήμερα οι κ. υπουργοί, δεν αναγνωρίζει ούτε το στοιχείο της αφέλειας, καθώς έχει ως δεδομένη την υποταγή του ζώου σε κάθε του ανικανότητα. Η αθλιότητα ως προς τα υποζύγια έχει κι αυτή τα όριά της.

Έρχεται όμως η στιγμή που, όπως λέει και ο λαός, τα υποζύγια μουλαρώνουν. Αφού ο κ. υπουργός δεν μπορεί με τις υπηρεσίες του να κάνει τη δουλειά του, τον βοηθούμε εμείς να την κάνει. Δεν πληρώνουμε φόρους. Τόσο απλά. Δεν επιτρέπουμε στον εργοδότη μας να μας παρακρατεί τον φόρο της επομένης χρονιάς. Οι εργοδότες, σε συμφωνία με τους εργαζόμενους, πλην προφανώς των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εκ παραδόσεως είναι λούμπεν προλεταριάτο, δεν καταβάλλουν φόρους εισοδήματος ούτε οι ίδιοι ούτε για όσους εκ των εργαζομένων τους το έχουν ζητήσει εγγράφως. Οι επιχειρήσεις που δεν φοροδιαφεύγουν, δεν αποδίδουν ΦΠΑ ή, καλύτερα, συμφωνούν με τον πελάτη να του κάνουν έκπτωση τον ΦΠΑ. Οι ιδιοκτήτες δεν πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και για να μην έχουν όλοι πρόβλημα, κάνουν ρύθμιση και μετά δεν πληρώνουν καμιά δόση. Πληρώνουν μόνο ασφαλιστικές εισφορές, γιατί θεωρούν, ακόμη αφελώς, ότι αυτές τουλάχιστον είναι ανταποδοτικές. Τα υποζύγια, όπως στις «Θεσμοφοριάζουσες», αποφασίζουν να απέχουν από τις υποχρεώσεις τους. Ζούμε σε μια χώρα όπου οι πάντες φοροδιαφεύγουν.

Αλήθεια, πώς θα ήταν το πρωινό των κ. υπουργών; Αλήθεια, τι θα έκαναν σε μια τέτοια περίπτωση; Τι θα έκαναν, για να κλείσουν ταμείο, για να έχουν πλεόνασμα, το οποίο έχουν υποσχεθεί ότι θα μοιράσουν; Από πού θα δανειζόντουσαν για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες του Δημοσίου, αν τα υποζύγια αντιδρούσαν; Αν δεν πληρώναμε φόρους; Αντί να τρέχουμε στις εθνικές οδούς να σηκώνουμε τις μπάρες, απλά να μη μεταφέρουμε, για να πληρώσουμε τις φορολογικές μας υποχρεώσεις, ποσά από τους λογαριασμούς μας στον λογαριασμό του Δημοσίου;

Η κυβέρνηση θα αντιληφθεί ότι πρέπει να έχει ταμείο. Και όπως κάθε έμπορος, που όταν δεν έχει πελάτες βγαίνει στην είσοδο του μαγαζιού του και προσπαθεί να τους προσελκύσει, έτσι και το κράτος-αφέντης θα αρχίσει να ασκεί τα δικαιώματά του.
Δεν θα πληρώνει κατ’ αρχάς τις υποχρεώσεις του. Μισθούς και συντάξεις. Μήπως και τώρα όμως τις πληρώνει; Αναγκαστικά δεν θα πληρώνει καθόλου, αντί να πληρώνει κάποιους και από τους άλλους να δανείζεται.

Δεν θα πληρώνει τους προμηθευτές. Μήπως όμως και τώρα τους πληρώνει; Εδώ του δίνουν σχεδόν άτοκα χρήματα κι αυτός τα βλέπει και δεν τα χρησιμοποιεί, γιατί φοβάται μήπως και μειωθεί το πλεόνασμα.

Θα δεσμεύσει καταθέσεις και λογαριασμούς. Ε, και λοιπόν τι; Αν δεν μας επιτρέψει να πληρώσουμε τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, θα υποχρεωθεί να καλύψει, με τα λεπτά που δεν θα έχει, και τους μισθούς των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ.

Δεσμεύοντας τους λογαριασμούς, θα ζητήσει να πάρει τα χρήματα των καταθέσεων για να πληρώσει υποχρεώσεις. Αλλά οι τράπεζες δεν θα μπορούν να τα αποδεσμεύσουν, γιατί δεν θα έχουν εξασφαλίσεις για τη ρευστότητά τους. Παράλληλα, θα απαιτούν δικαστική απόφαση για τη μεταβίβαση των χρημάτων. Εμείς, όσοι έχουμε καταθέσεις ή απαιτήσεις από το Δημόσιο, θα αρχίσουμε να το ανταλλάσσουμε με άλλες υπηρεσίες. Η λύση του IOU, που ονειρευόταν ο κ. Βαρουφάκης, θα γίνει πραγματικότητα. Χαράς ευαγγέλια για όσους έχουν ευρώ στα σεντούκια.

Θα αρχίσει να στέλνει δικαστικούς επιμελητές στο σπίτι μας. Αν, βέβαια, έχει να τους πληρώσει. Αλλά και να έχει, τι θα γίνει, θα πάμε στα δικαστήρια; Ποια δικαστήρια μπορούν να εκδικάσουν εκατομμύρια δίκες; Όχι, η εξωδικαστική διαδικασία δεν επαρκεί, αλλά ούτε και οποιοσδήποτε συμβιβασμός. Στην περίπτωση του συμβιβασμού, μάλιστα, θα βγει και ζημιωμένο το κράτος, γιατί αντί να εισπράττει, θα υποχρεωθεί να συμψηφίζει. Μου χρωστάς, σου χρωστάω, μηδέν εις το πηλίκο.

Θα στραφεί προς εκείνους που φοροδιαφεύγουν; Με ποιον τρόπο; Αφού πλέον όλοι θα φοροδιαφεύγουν. Πώς θα διαχωρίσουν τους τίμιους από αυτούς που μέχρι χθες δεν μπορούσαν να τους βρουν στο πλήθος; Ας αναλογιστούμε συζήτηση προ ημερησίας διάταξης με την «τρόικα» στο «Hilton», με τους υπουργούς να έχουν βγει στα παράθυρα και να ρεμβάζουν προς την πλατεία Συντάγματος και όλοι να διασκεδάζουν με την απόγνωση της κυβέρνησης.

Από εκεί που η κυβέρνηση τροφοδοτούσε το μίσος ενά­ντια στους φοροφυγάδες, όλοι οι πολίτες, σε μια στιγμή εθνικής εξάρσεως, θα τραγουδούν τον ύμνο της εθνικής συμφιλίωσης. Αντί το «εμπρός της Γης οι κολασμένοι», θα έχουμε ένα σκηνικό όπου το κράτος θα αναγκαστεί να σεβαστεί τη νομιμότητα και όχι να απαιτεί από όλους μας να αντιδικούμε, περιμένοντας πότε τα φορολογικά βάρη δεν θα επιβαρύνουν πλέον μόνο τα λίγα νομοταγή υποζύγια αυτής της χώρας.

Η κατάρρευση θα είναι τελεσίδικη. Είπαμε δεν είμαστε υποζύγια αλλά ούτε και κορόιδα. Και αν η απειλή ξεκινήσει έρποντας και σκάσει σαν φούσκα, στο τέλος ο μόνος που δεν θα σωθεί θα είναι ο κ. υπουργός των Οικονομικών.